maandag 26 mei 2014

Iemand vol boosheid is gemakkelijk te provoceren | over kwaadheid, angst en zorgvuldigheid of verantwoordelijkheid voor onze eigen inbreng

circa 2000 woorden | 
Inleiding: "Iemand die vol boosheid zit is gemakkelijk te provoceren" hoorde ik mezelf zojuist aan iemand uitleggen. Sommige mensen lopen rond als een vaatje buskruit en ontploffen bij het minste geringste. Dat vind ik geen teken van zorgvuldig gedrag en schreef er een essay over van zo'n 2000 woorden, aan de hand van ingevingen. Een studie waar ik heel mijn leven mee bezig ben geweest en nu één voor één antwoorden bij krijg. Ik deel het... vanuit mijn hart. Deel het gerust. 

De ingevingen op een rij in zes hoofdstukken: Zorgvuldigheid; Spiegels; Boos en potdicht; Woede doet overkoken; Clausule/disclaimer; Bottomline - waar ben je bang voor? en Samenvatting.

1. Zorgvuldigheid


 "Zorgvuldigheid is: verantwoordelijkheid nemen voor je eigen inbreng in ieder gesprek of iedere ontmoeting"

 Mij valt op dat er mensen zijn die noch in staat zijn om hun eigen inbreng in te schatten, noch om er op aangesproken te kunnen worden. 

 "Je bent je intentie" is mijn overtuiging, oftewel, een ander merkt áltijd wat de boodschap is die iemand uitzendt. Of er nu woorden aan gegeven worden of niet - soms ándere woorden zelfs, ter misleiding of afleiding van de eigenlijke boodschap. 

Liefde is... zorg-vuldigheid in onze omgang met onszelf en anderen.

Aanvullend citeer ik Deepak Chopra die "zorg, affectie, waardering en liefde de kostbaarste geschenken van het leven" noemt, en terecht lijkt mij. Daaruit kun je afleiden:

 "Liefde is... zorg-vuldigheid in onze omgang met onszelf en anderen" en...
"Rijkdom is... een warme omgangsvorm - vanuit het hart".

2. Spiegels

"We see ourselves in others." Wij mensen reageren op wat andere mensen 'uitstralen' - veelal onbewust. Enerzijds reflecteren mensen de blijdschap en ongeremdheid die je in je draagt. Anderzijds, dat wat er in je leeft. Wat dan ook...

Dit kan zelfs zó ver gaan, dat "ons onrecht wordt aangedaan door anderen" -denken we- als we een stuk hebben op te lossen! Anders gezegd...we krijgen er dan dus hulp bij - om ons te doen in-zien.
Cadeautjes dus. Als we onze verantwoordelijkheid nemen en durven open staan om de wereld anders te leren zien.

Dáárom: "We zien onszelf in anderen" oftewel "we zijn elkaars spiegel"

Da's 'n ingeving, volgend op tal van observaties en constateringen in de loop van afgelopen decennia. Het illustreert wat er gebeurt als ik op pad ben en mensen ont-moet en slaat een brug tussen bovenstaande en onderstaande teksten.

3. Voorbeeld: boos en pot-dicht

Ik had een confrontatie met iemand en vermeld dit als een tot de verbeelding sprekend voorbeeld van (gebrek aan) verantwoordelijkheid nemen, dat voor de goede verstaander bol staat van liefde en mijn visite vandaag tot in tranen roerde. Ik noem haar Maaike, een jonge vrouw van 18 lentes die vol boosheid zit. Ze had ook Susan van 33 kunnen heten. Of Diana van 60. Of Helen van 55. Of Peter van 53. Of Jacqueline van 48. Of oma Janneke. 

Geprovoceerd maar niet beledigd
Vandaag hoorde ik mezelf tegen haar collega zeggen: 
"Ik heb ruzie gemaakt met Maaike..."
-'Ja dat heb ik gehoord maar ik heb me er maar niet mee bemoeid.'
Voor iemand die zich nergens mee bemoeit vond ik haar reactie wel erg snel, de inkt van de eerste zin was nog niet droog;
"Ik heb haar nooit beledigd. Ik heb haar geprovoceerd..."
Haar interruptie onderbrak ik onmiddellijk en onverbiddelijk: 

 "Laat me dit uitspreken, dit is belangrijk. Ik heb haar geprovoceerd, uitgelokt dus, maar niet beledigd. Ik heb haar één zin gezegd. Eén zin. Die zo in mij opkwam en ik niet kon stoppen: "Wat eet jij zoal?" Zij interpreteerde en maakt er ogenblikkelijk iets anders van."

 "Deze vrouw zit vol kwaadheid en staat niet open. Ze staat nergens voor open."

 "Dat is geen verantwoordelijkheid nemen. Ze sloot zich af voor de boodschap, interpreteerde mijn woorden en kon niets meer horen. Ze kapte het gesprek af en liep weg."
Alles bij de ander neerleggen is een vorm van terreur
"Dit is elementair. Als iemand interpreteert en àlles bij de ander legt, en bovendien geen vragen stelt -niet één vraag zelfs- is dat per definitie 'géén verantwoordelijkheid nemen' voor het eigen gedrag of de eigen inbreng." 

 "Eigenlijk past ons dat niet. Normaal gedrag zou zijn: je hoort rustig aan, gaat de dialoog aan door uit te vissen wat er aan de hand is en bij wie dat hoort. Je brengt het ter tafel en gaat er niet mee aan de haal. Dat vereist inhoudelijke vragen stellen. Geen vraag in de vorm van een uitroep, dus. 
Kwaad worden, afkappen en weglopen hoort geen optie te zijn. Dat is terreur voor jezelf en anderen."

Boodschap van liefde
Tegen mijn bezoek, dat kippenvel kreeg en tot tranen geroerd was bij het horen van dit verhaal - en me zei vooral de liefde te zien doorschijnen in mijn handelen - zei ik: 

"Ik breek haar open. Ik kraak haar als een mossel." Dat voelt zo. Kennelijk is dit het moment ervoor.
"Omdat ze het zelf niet door heeft. Ze heeft geen idee hoe ze haar omgeving infecteert. Als ze het niet weet kan ze het ook niet veranderen.

 Agressor
Met "kraken als een mossel" bedoel ik overigens haar keurig netjes de waarheid zeggen in welgekozen, niet kwetsende bewoordingen en vooral geen seconde meegaan met haar eigen drama of haar onlogische, emotionele conclusies. Aangezien ze niet in staat is om als een volwassene het gesprek aan te gaan (ze staat niet open, kapt af en loopt gewoon weg), kwam 'kraken' in mij op - oftewel consequent zijn in het blijven uitspreken van mijn ingevingen. ZIJ is de agressor immers. Niet ik. Zij belast me met haar infecterende boosheid. Dat is niet prettig. Ik was altijd bang voor zulke mensen. 

 Na vertrek van mijn bezoek ontving ik direct een sms met deze tekst:
"Je hebt echt een hele mooie verfijnde energie trouwens! 
Dat moment dat je mij vast hield vanaf de rug! Jee! Allemaal zonnestralen! Zie ze nog steeds x"

 "Ik wil mijn leven beteren"
Terug naar Maaike. "Maaike had enkele minuten tevoren tegen me gezegd, dat ze 'haar leven wilde beteren'. Ze wilde contact met mij maken terwijl ik er uitgerekend op dat moment juist helemaal geen trek in had en erg introvert was - wat hoogstzelden voorkomt. 
En dat was niet voor niets. Nu kon zíj komen. En dat deed ze. 
Ze vroeg als eerste hoe het met mij was, waarop ik ontwijkend zei dat niet te weten, en zei dat ze contact wilde maken en haar leven wilde beteren. Ik stelde haar een vraag over haar stage en even later werden wij onderbroken door een vraag van haar baas. 

Vlak voor ik vertrok keek ik haar eens goed aan en vroeg zomaar: "Wat eet jij zoal?" omdat ik de onvrede zag die zich in haar lijf opstapelde. Dat zag ik van haar afstralen. Die vraag moest eruit. Het was niet te stoppen.

Onvrede
Bottomline: Wat ik zag aan haar lijf, is dat ze vol onvrede zit. En ik zag ook in, dat ze iedereen besmet met haar onvrede. De boodschap heb ik nog steeds niet naar haar kunnen uitspreken omdat ze alles weghoudt bij zichzelf. Wèl haar omgeving "besmetten" met haar boosheid, maar ze is zelf niet aanspreekbaar. Dat is wat ik haar zie doen. 

 Feitelijk is dat schandelijk gedrag te noemen. Ieder mens hoort z'n misère bij zich te (kunnen) houden en dus niet anderen ermee te infecteren. Als de boosheid echter zó groot is, dat het onhoudbaar is, dan komt het er aan alle kanten uit - als een vervaarlijk blaffende waakhond die van geen wijken weet.

Ik ken haar nu een paar jaar. Het duurde aanvankelijk maanden voordat het me lukte om wezenlijk contact met haar te maken. Maanden. Ik hield maar afstand want ik wist domweg niet hoe ik haar moest aanspreken. Alles mislukte. Ze kapte alles af. Daarmee bedoel ik: als zij iets terug zei, gingen alle lichten uit en was het gesprek over. Op mijn 'zakelijke' opmerking "Ik heb wat gevonden in de afvalbak en neem dat mee - omdat ik die afspraak heb met de eigenaar en dat jou nu laat weten" hoorde ik haar stomweg zeggen: "Mag niet". 

Serieus; ze zei gewoon: "(dat) mag niet". En dat met haar furieuze energie... Op een manier die mij liet voelen: hier is geen discussie over mogelijk. Dit is het en alle wegen zitten dicht. Afkappen dus. "Het gesprek is over. Punt. Mag niet en daarmee basta," dus. Tot twee keer toe flikte ze me dat. Toen het eindelijk lukte een soort van gesprek en uitwisseling met haar voor elkaar te krijgen - waaròm moet je me niet vragen want die behoefte om contact te maken leeft gewoon in mij - viel mij haar energie op en ik benoemde, dat zij een zweem om zich heen heeft waardoor mensen haar sympathiek vinden. In eerste instantie noemde ik haar "schattig". 
-'Ik bén niet schattig'. Bam, gelijk er overheen. Als een haal over mijn neus. 
Echt... er verstreek geen seconde. Bam, ze ontplofte direct. Ze spoog vúúr. 

 Zulke communicatie is niet gezond maar angstaanjagend
Zo iemand -vol boosheid- kapt alles af; vraagt niets; zendt alleen - en nou ook niet bepaald de meeste frisse energie, maar een behoorlijk destructieve. Ze schrikt haar omgeving dus af. Ieder die dat aanvoelt wordt eigenlijk bang om nog iets te zeggen. 

 Ik moest dus een andere benadering vinden, een ander code-woord dat géén ontploffing veroorzaakt - en bij de ander de lichten uit mept ;) In een nieuwe ontmoeting met een derde collega erbij, herformuleerde ik het in: "beminnelijk".
-Wat is dat?
"Dat mensen je van nature aardig vinden. Eigenlijk hetzelfde als 'schattig' maar dat mag ik niet van jou zeggen, dan wor' je boos".
Tóen pas kon ze het horen. Althans, ze zei niets terug... ;)

Intermenselijk handelen op afstand bestuderen
We hebben mensen, die zo kwaad zijn en zo spreken, te confronteren met hun gedrag. 
"Hé, ben je kwaad of zo? Dat heeft níets met mij te maken. Hou het bij je! Dat is jouw zaak, niet de mijne!" 
Het kan ze wellicht op andere gedachten brengen.

 Misschien kan ik het nu zien, omdat ik mijn eigen onvrede heb doorgewerkt zodat het niet meer op de voorgrond treedt en nu in-zie hoe anderen zich gedragen en op elkaar reageren. 

 Bij mezelf dacht ik: "Nuttig om in te zien, hoe mensen hun onvermogen om bij zichzelf te rade te gaan kunnen verbergen, dus." Ik zou die boze, gesloten mensen willen vragen: "Wat is je angst?"

4. Woede doet overkoken

Mensen hebben te leren. Ik ook. Graag zelfs. Daarom zijn we hier, is mijn overtuiging.

Sommige mensen zitten echter zó vol onvrede, dat ze pot-dicht zitten. Ze staan niet open maar kappen alles af. Sterker nog. De "shit" oftewel emotionele ellende die je dan gratis over je heen krijgt als reactie zodra je je behulpzaam, liefdevol en toeschietelijk toont, is spreekwoordelijk te noemen. Iemand die vol boosheid zit is gemakkelijk te provoceren.

Welkom in 2014. Welkom in Aquarius. Alles komt er nu uit.
Alle onvrede.
Alle mis(ver)standen.
Alle opgepotte onvrede over dit leven en hoe wij eeuwen geleefd hebben.

Laat het onze inspiratie zijn voor een andere manier van leven. Samen-Leven vraagt inspanning. Het is een werkwoord. Het gaat niet van-zelf, het vraagt een actieve levensopstelling en een mentale attitude die sterk en positief en levenskrachtig is.

~ingeving nav de zoveelste bak smurrie van iemand die niet goed bij dr hart is, niet in verbinding durft gaan, mij acuut buitensluit en ontvriendt en in dr eigen sop gaar kookt nu - want woede doet koken en oververhitten immers

Meerleeslink over hoe wij als "garbage truck" vol opgepakte vuilnis in de rondte gaan.

5. Clausule of 'disclaimer'

(geplukt van de fb-page:) Welkom op deze (fb-)pagina waarin in-gevingen en in-zichten gedeeld worden om mensen in het hart te raken. Van onder uit de tenen want "het lichaam liegt nooit" en "zonder hart klopt het niet". "Niet denken maar voelen", dus.

Niet iedereen kan hanteren wat hier gepost wordt. Dat zegt iets, in positieve zin, over de volgers van deze pagina en de tijd waarin we leven.

Ik zoek dialoog. Geen maskers, maar wezenlijk contact. Ik wil iedere bezoeker uitnodigen inhoudelijk vragen te stellen.
Veel van wat ik zeg of schrijf wordt niet gelijk begrepen - iig niet zoals ik het bedoel. Dat is OK. Stel gerust vragen ter verduidelijking om de dialoog aan te gaan - das wat anders trouwens dan discussie waarbij ieder z'n gelijk verdedigt ;)

Ik heb een andere denk-wijze omarmd. Daar heb ik jaren over gedaan. Het is niet dom om een vraag te stellen. Schaam je niet om een vraag te stellen. Dat is normaal.

Een oordeel vellen zonder enig fundament, da's pas dom. Daar hebben we ons als mens collectief voor te schamen.

Degenen die deze weblog of mijn fb-pagina volgen zijn geboren mensenhelpers en per definitie maakt dat hen verantwoordelijke, nieuwsgierige, integere zielen. We staan bol van de Eigen-Wijsheid en vertonen tomeloze veerkracht. Echter, we lopen allemaal een ander pad met andere obstakels en andere ellende. Dus: vráág

Vul niet voor mij in hoe ik het bedoel. Vóel het liever. Het staat je vrij om vragen te stellen of zelfs hulp te vragen. Hulp? Ja hulp. Waarom niet? Wat kan je gebeuren?

Oordelen en invullen voor een ander gebeurde al lang genoeg. Het kille verstand heeft lang genoeg de dienst uitgemaakt. Tijd... om het warme hart te laten spreken en nooit meer iets voor een ander in te vullen.

Wat het oplevert? Samen Spelen! Er is volgens mij niets leukers dan oprecht contact en uitwisselen wat er in ons rondgaat. Beter dan elkaar aanvallen uit frustratie over ons verleden, toch?

Tof als je meedoet. Zo krijg je verbinding... spelender-wijs:)

PS: er is niets mis met je gevoelens delen of behoefte uitspreken. Die is tóch wel voelbaar trouwens; beter dus om er helder in te zijn. Dit...in het kader van NVC :) (geweldloze communicatie)

6. Bottomline is... waar ben je bang voor?



Samenvatting

Woede doet overkoken. 
Iemand vol boosheid is gemakkelijk te provoceren. 
Alles bij een ander neerleggen is een vorm van terreur te noemen. 
Continu boos zijn is terreur naar anderen. 
Liefde is... zorg-vuldig omgaan met onszelf en anderen.
"There are some people who always seem angry and continously look for conflict. 
Walk away. 
The battle they are fighting isn't with you it's with themselves"
Wil je dit bericht delen? dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/05/zorgvuldigheid.html

Meerleeslinks: 
Gepost door op
Labels: , , , , , , , , , , , , , ,

2 opmerkingen:

  1. Dagboek van een vreemdeling11 juni 2014 om 13:10

    Woede doet overkoken
    Iemand vol boosheid is gemakkelijk te provoceren

    Alles bij een ander neerleggen is een vorm van terreur
    Continu boos zijn is terreur naar anderen

    Liefde is... zorg-vuldig omgaan met onszelf en anderen

    There are some people who always seem angry and continously look for conflict.
    Walk away.
    The battle they are fighting isn't with you it's with themselves

    Pls share
    http://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/05/zorgvuldigheid.html

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem28 februari 2015 om 01:45

    Sorry hoor maar je interpretatie van wat liefde is vind ik eerlijk gezegd wat alarmerend, zorgen voor enz. is geen liefde, eerlijk gezegd vermoed ik dat je totaal niet weet wat echte liefde is....

    Enne nee niks boosheid het is heerlijk om verlost te zijn van een sexverslaafde narcist eindelijk geen moment meer op je tenen te hoeven lopen, complete vrijheid in alle facetten.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)