Hou ze heel, geef ze ruimte - dat wat ieder mens nodig heeft; waar ieder mens recht op heeft

740 woorden | Vandaag vierden vrienden de eerste verjaardag van hun dochter. Ze is schitterend. Letterlijk: haar ogen schitteren. Ik herinner me het moment, dat mijn ouders mij vertelden dat ik jarig was. Ik zei toen gelijk, dat die poespas niet nodig was - maar tegelijk was de aandacht zo puur en fijn en warm en liefdevol, dat ik wenste dat dat altijd zo was. Iedere dag. Continu. Niet de aandacht maar vooral het wegblijven van naar gedrag. Gezeur. Gesnauw. Wat we nodig hebben, is de ruimte om onszelf te zijn. Dat zei ik als kleuter tegen m'n ouders... met iets andere woorden wellicht.

Geef ze de ruimte

Mijn kinderen speelden fijn met de éénjarige. Alsof leeftijdsverschil niet bestaat. Alleen zielscontact en warmte-uitwisselen. Kinderen leven in het moment. Vol aandacht. Toen ik twee werd kreeg ik een rode button opgespeld met daarop een wit cijfer twee. Weet ik nu nog.

Eerste en enige kinderen hebben het niet makkelijk in de westerse wereld. Ze moeten baanbrekend werk verrichten om de ouders weer te leren hoe leuk spelen is - hoe leuk léven is, eigenlijk. We noemen ze fluisterkind omdat ze, via vragen of gedrag, aanwijzingen geven die volwassen niet begrijpen en daarom indirect noemen omdat we niet meer weten wat echt luisteren is, omdat we niet meer met onze aandacht volledig erbij zijn, in het hier-en-nu.

Ik heb na mijn bezoek een vriendelijke mail gestuurd naar mijn vriend en daarin vriendelijk gesommeerd het kind heel te houden door het de ruimte te geven. Dat kwam zo in mij op. Voor het kind. En voor hemzelf. Omdat het kind hem zal helpen - te zoeken... Te zoeken naar antwoorden en zoeken naar een manier van leven die past.

Ik stelde vroeger (40 jaar geleden) veel vragen. Dat doen fluisterkinderen. Desgevraagd hadden mijn ouders, speciaal mijn vader, veel goede antwoorden die ook echt klopten. Hij reikte dus naar binnen en had ze. Deed hij goed. Dat was klasse. Alleen leefde hij het niet, het was te ver bij hem vandaan om het zelf ook te dóen. Dat ging niet, het was niet zijn weg. Andere tijd. Andere generatie. Andere dingen te leren.


Geef het door

Het vraagt bovendien “moed-voorbij-angst” om los te breken uit een wereld die niet klopt en de omstandigheden te veranderen op een manier die wel past. Ik ben de eerste in de familie die dat doet. En geef nu workshops om anderen te laten zien 'waar het wringt' en hoe het anders kan. Omdat ik dat dóe. Ik leef mijn weg. Ik wandel mijn pad. I wok my tok... merk ik nu op, nu ik een tijdje onderweg ben. En hoop daarmee, via-via, ieder mens te besmetten - omdat we dat vanzelf aan elkaar doorgeven.
Het idee dat het anders kan. Zodat onze kinderen straks niet hoeven te roepen: “Is dit alles?”

Vragen, om te bepalen of je wel voor zo'n workshop in aanmerking komt: ;)

“Hoe kun je één met jezelf zijn als je jezelf niet kunt zijn?”
“Als waarheid spreken een teken van liefde is... is het dan niet de hoogste tijd om liefde te herintroduceren en onszelf en ons gedrag tegen het licht te houden?”
“Als vrijheid zo'n groot goed is... waarom laten we ons dan zo inperken? Via regels en gevangenissen die "school" heten, zodat we kunnen "wennen" aan "ons gedragen zoals het hoort"?”
“Als letterlijk alles van onze primaire levensbehoeften voorhanden is via systemen van massaproductie, waarom vergeten we dan te leven? Waarom beperken we ons tot voetbal en soap op TV? Waarom kijken we liever hoe anderen het dan dan zelf in beweging komen?”

“Als we naar ons zelf kijken via de ogen van een kind, en de utopie van de mensen van eeuwen geleden nu om ons heen zien, zoals voedsel en gemak en tijd in overvloed, geautomatiseerd en via massaproductie goedkoop voorhanden, met steeds minder mensen in de primaire sector... schrikken we ons dan niet te pletter over de beperkingen die we ons op laten leggen?”
Toegift: “Workers of the world... Relax!” http://youtu.be/Ie5zO-mF31M


Verantwoording

Ben geboren mensenhelper en dit is mijn ding. Ik zoek uit hoe het zit wat ik niet snap en krijg ingevingen die ik opschrijf. Dat voelt goed. Dat... noem ik rijkdom. En... wat is mijn excuus om me met anderen bezig te houden? Passie. Ik kan niet anders. Het is mijn drijfveer.

Datum interactieve workshop: 11 oktober 2014, 13-17 uur, Zaandam


PS: A Winters's Tale toont dat we elkaar Miracles zijn. Elkaars wonder. Om een ander te redden. Omdat iedereen telt. Niets is zonder reden. Over inspiratie gesproken. Ik zag deze film en schreef erna deze blog.