zaterdag 19 juli 2014

Wat zijn de kenmerken van een Volks-feest eigenlijk? | Dorpsfeest aan de Zaan

1269 woorden |

“Dorpsfeest aan de Zaan”

Zaterdagmiddag. Ik word opeens getroffen en overspoeld door in mijn beleving zwaarmoedige herrie; bijzonder negatief geladen tonen die links en rechts mijn huis omspoelen en rondom mij weerkaatsen - van letterlijk kilometers afstand. De verdovende werking ervan kan mij onmogelijk ontgaan en zo ook het gebrek aan muzikaliteit van deze “drum-'n-bass-feest”-dag. Feest? Ik word er niet blij van. Ik krijg geen zin om te dansen - wel om langdurig boven de wc te hangen en mijn 'blijdschap' daar uit te spugen. De smurrie die deze kant op komt voelt als precies het omgekeerde van alles waarin ik geloof - een soort afscheid dus van blijdschap - met liefde en zachtheid voorop. Wat kan ánders het doel zijn van zulk oorverdovend “geweld”?

Ik word er letterlijk naar van. Van ellende ontvlucht ik mijn tuin en mijn huis, samen met mijn bezoek, omdat rustig zittend in de tuin bij 30+ graden, deze bek herrie niet “te consumeren” is. In mijn naïviteit meende ik “even” de buren aan te kunnen spreken maar nee, dit is kennelijk een “officieel” feest dat blijkt te weerkaatsen via de flat van de buren. Bummer...

Teruggekomen van een rondje nergens, berg ik uren later in alle rust mijn fiets op en zet een deuntje van Mirabai Ceiba aan. Muziek uit (en voor) het hart dus. Tikkie harder dan normaal om de h-ellende van buiten te overstemmen. Logisch. Doe ik op de eerste van de maand-ag ook zo - omdat die maandelijkse sirenes vast niet bedoeld zijn voor mij of om mij schrik aan te jagen maar “om het systeem te testen”. Echt hè. Dat we daar ooit massaal zijn ingetrapt, als volk, begrijp ik vrolijk iedere maand-ag steevast opnieuw niet. Wat dat (onbewust) met ons doet... gaan we daar állemaal aan voorbij?? Kan ik me gewoon niet voorstellen...

Kenmerken van een Volks-feest


Lopend door mijn tuin hoor ik de sombere drum-and-bass nog altijd op het volk inbeuken en opeens schiet mij te binnen, wat de kenmerken van een VOLKS-feest eigenlijk zijn. Een paar (onversterkte) muzikanten op een plein en de rest dansend ervoor - dansend met elkaar. Simpele maar rake deuntjes die de mensen vrolijk stemmen. Welke mensen? Alle mensen. Niet alleen die paar 'enthousiaste euthenasiasten' die hun onvrede nu tevreden kunnen tonen en uiten. Gewoon een blij en vrolijk gezicht, bij iedereen.
 

Muziek verbindt 


Ik weet inmiddels dat we ons onderscheiden met muziekkeuze, de jeugd voorop. En toch verbindt muziek ons - zeker wanneer het volksmuziek is. Niks mis met een volkszanger als “Hazes” (een beetje verliefd zong ik ook luidkeels mee toen ik 14 was) en ook niets mis met protestliederen in de vorm van rap of Lolly Allen's “The Fear” ;) maar kep het over wat anders. Elk land kent z'n volksmuziek, denk voor mijn part aan Rapalje. Onze engelse westerburen grossieren in zulke vrolijke muziek, wat tegenwoordig weer nieuw leven krijgt ingeblazen via beeldschone jonge vrouwen als Celtic Woman. Nog oostelijker, Amerika dus, daar heb je verrukkelijke country - en er zit veel duizelingwekkends moois bij zoals Home Free vocal band, een acapella country groep die de Sing Off won, het jaar na Pentatonix (eveneens acapella). In Oostenrijk komt de citer (zither) of accordeon te pas en zit je in veel te strakke Lederhosen een avond in volstrekte gezelligheid in een taal die je niet machtig bent mee te lullen met iemand die je helemaal niet kent maar op dat moment je beste vriend is. Praat me niet over de Polka maar toch is het onmiskenbaar vrolijk. Ik was ooit in Turkije op een bruiloft en dat is voor iedereen (lekker eten en) dansen geblazen kreeg een cassettebandje mee zelfs met prachtige muziek uit Saklikent. Ooit een cd met volksmuziek toegestuurd gekregen uit Italië. Zelfde blije gelul; gewoon leuk. In Frankrijk stemt lichtvoetige musette muziek ons blij, prachtig vind ik het, speel er wel 's wat van na op m'n meertalige keyboard.

De boodschap is duidelijk: zulke muziek brengt vrolijkheid. En er is zelfs voor elk wat wils. Of je het genre stom vindt of niet, dat vrolijke spul is uit het hart, en het neemt de mensen mee. Zoals mantra's de spiri-wiri's onder ons blij maken - zitten en meezingen geblazen ipv dansen meestal, maar ok. DJ's als Polyesta hebben dat begrepen en sleutelen aan wereldmuziek. Kareem doet dat op zijn manier ook, zulke tonen verrassen ons, brengen de blij naar buiten en doen ons dansen.

Er zijn niet-sombere mogelijkheden genoeg dus die níet uit Amerika zijn overgewaaid en die je niet diep-triest doen voelen du moment dat de mediaan-ontregelende bas-tonen de hara bereiken en je binnen veertien minuten lijken aan te sporen tot hara-kiri.

Terreur via de speakers; met namen als DJ Hades (onderwereld???) in de line-up; criteria van een geslaagd buitenfeest


Nog even terug naar de drum-'n-basss; is dat hoe wij anno nu een feestje bouwen? Met namen als... DJ Hades?? Is er echt vergunning afgegeven voor zulke klagende, zwaarmoedige, allesoverstemmende hara-kiri-tonen die zelfs een treurwilg nóg ellendiger doen voelen? En gaat dat echt door tot 23:00 uur??!!
Welke nit-wit geeft vergunning voor zoiets?

Ik probeer uit alle macht dit te bevatten... Elkaar verdoven met decibellen en dan aan het eind van de dag -liefst met een pijpje bier in handen en zo mogelijk nog iets te roken of iets sterkers erbij om de boel nog verder te benevelen- te roepen, want rustig praten kan dan niet meer, “dat het ´weer´ een geslaagde dag is geweest”... terwijl het enige dat mee zat het “weer” zelf is geweest en dat de enthousiastelingen er werkelijk àlles aan gedaan hebben om zo ver mogelijk van het hart te geraken...  
Hét criterium van een geslaagd feest?

Dit... gaat er door me heen terwijl de monotoon fulminerende rap-geluiden, het tijdelijke intermezzo van Pharell Williams' vrolijke “Happy” zojuist hebben verdreven en mijn maag opnieuw doet inkrimpen.

Zo dichtbij? Ga er heen dan, even kijken!


 Nu zou je, lezer, natuurlijk kunnen zeggen: “Ga er dan heen, ga zelf kijken, mee maken, leuk toch?” Normaliter zou ik er graag heen gaan. Bio Food en Gezelligheid, waar mensen zijn, kom ik graag. Het is inderdaad dichtbij. In het Veld-park, naast het ziekenhuis - hoe toepasselijk.Fiets is zo gepakt. Lopend te doen zelfs.
Echter... hier heb ik geen "ja" bij, van binnen. Van geen kanten. 
Geen wonder ook. Het voelt niet goed! 
Welke emotionele imbeciel gaat zichzelf forceren door z'n lichaam erheen te slepen...
Als mijn hele lichaam luidkeels protesteert omdat zulke klanken buitengewoon slecht zijn voor mijn gestel, op twee kilometer afstand al... wat ga ik dáár dan doen, vlak bij zulke grote speakers? Ben je gek... 
De psychedelische herrie die voor muziek door moet gaan houdt me dus keurig op afstand. Ik ben er diep triest van. Dat dat kàn en móet allemaal, zo.
Letterlijk zum kotzen. Ben intens verdrietig hiervan. Punt gemaakt, lijkt me. Het lichaam liegt nooit immers. Of gaan we daarover nu ineens discussiëren, om jezelf vrij te pleiten dat je wèl denkt dat je zulke wanklanken “fijn” vindt om te horen?? Dan... ben jij helaas niet goed bij je hart, beste lezer...

 Het is ongezond, om zulke wanklanken te MOETEN horen.
Daarom ga ik er zéker niet vrijwillig heen.
Iedereen die meent dat dit feestelijk is, is niet goed bij z'n hart.


Iedereen die meent dat dit gedoe feestelijk is, is niet goed bij z'n hart.


Laten we dat voortaan, in Godsnaam, anders doen volgende keer. Zet een stel leuke creativelingen neer, virtuole violisten, wat dan ook. Beter nog: jong talent! Wie wil nu geen tiener (of jonger) zien schitteren in bescheidenheid en jou ondertussen raken tot in je ziel? 
NB: In München doen ze dat zo: https://www.facebook.com/photo.php?v=499830983413562 (flashmob met vrolijke volksmuziek)

Dit zware geluid is... fulmineren; protesteren per luidspreker, gemeten per decibel. Waarom? Omdat dat zo voelt en iedereen dat zo zou moeten voelen - maar dat lukt niet meer als je collectief, als volk bij je hart vandaan bent.
Gestoord gedrag gewoon oftewel volledig weg bij het hart. Dat no kan.

 links:
Gepost door op
Labels: ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)