zondag 13 juli 2014

Hoe eer je een vrouw? Wat is de enorme verantwoordelijkheid van de man?

1540 woorden
Hoe eer je een vrouw? Wat is de enorme verantwoordelijkheid van de man?
Een vrouw eren. Een vrouw dragen. Wat is dat? Hoe gedraag je je als man? Hoe mis-draag je je?

Ingeving: “Een vrouw penetreren is geen kunst”

“Je lul in een vrouw steken is niet moeilijk”, leerde ik van mijn mentor (voetnoot 1 oftewel: kom ik zo op terug). Zeker niet als die vrouw liefde of seks meent na te streven vanuit een ander doel, bijvoorbeeld “om maar wat te hebben”, zo valt mij in. Een vrouw aanbidden is 'm ook niet, da's de ander boven je zelf plaatsen.

Wat wèl een kunst is, is de leiding nemen vanuit kennis en wijsheid. Haar eren. Eren is niet ingaan op de Pavlov-reactie van jou of je partner. Niet toegeven aan de hunkering - waarvan hoogsensitieven toch al niet weten bij wie dat gevoel hoort, jij of je partner - omdat het weliswaar plezierig maar kortstondig genot oplevert. Niet denken “ze zal wel willen vrijen” en daar domweg gehoor aan geven. Niet haar beminnen, vernederen of aanbidden.

Wèl haar liefhebben. Wèl haar de ruimte geven, en da's niet gaan -althans niet gelijk gaan- voor het kortstondig bevredigen van lust of wat er voor door moet gaan, maar kiezen voor dialoog en harts-verbinding, door uit te spreken wat er in je opkomt. 

Ultieme Intimiteit

Er is weinig intiemers dan je letterlijk èn figuurlijk blootgeven en te ervaren wat de intieme verbintenis je brengt. Dit is je kans. Een vrouw die zich voor je opent geeft zich helemaal. Ze heeft niet alleen elke bescherming afgegooid. Ze geeft letterlijk alles wat ze ter beschikking heeft. Een geweldige ervaring èn een geweldige verantwoordelijkheid dus. Die jij, man, te dragen hebt. Dan pas draag je de vrouw.

Dat doe je niet door voortijdig een paar-band aan te gaan met iemand die je niet kent, en zo jezelf en de ander de mogelijkheid te ontnemen om je verliefdheid te onderzoeken of elkaar te leren kennen en waarderen om de schoonheid die ieder meebrengt (2).
Is er verliefdheid, dus aantrekkingskracht van de zielen, dan komt het toch wel goed. Is die er niet, dan verneder je jezelf èn de ander niet onnodig, door aan lustgevoelens toe te geven, die eigenlijk helemaal niet relevant blijken te zijn. Da's nuttig en leuk, als je pubert of als je tiener bent -wat niet noodzakelijkerwijs hetzelfde hoeft te zijn (ik puberde pas 20 jaar later)- maar niet langer passend bij vol-wassen gedrag.

Zielsverliefdheid is: zielen die elkaar gezonden zijn omdat ze samen 'wat uit te zoeken' hebben. Vaak heeft elk dan iets te leren. Bijvoorbeeld 'wat verliefd zijn' betekent of om een kind te krijgen en zulk nieuw levensgeluk te leren kennen.
Elke andere vorm van samen-zijn is meestal eindig, meer gelijkend op of ontaardend in '(goede) vriendschap' of 'zorgen vóór' - terwijl verliefdheid een basis geeft voor méér dan dat. Kinderen bijvoorbeeld. Ik heb het niet over hoe wij dat deden in het verleden. Ik heb het over wat Aquarius brengt en hoe wij mensen eigenlijk in het leven horen staan.


Samenleven

Daarna komt 'samenleven'. Da's een apart hoofdstuk. Of je nu in één huis woont of niet: leun op jezelf, niet op de ander; “naast een vrouw staat een trotse man”. Wat dat betekent is een studie die ieder mens, iedere man en vrouw, nog te doen heeft. Wie niet “op eigen benen staat” en dus dreigt op een ander te leunen of een ander nodig te hebben, is niet zijn of haar eigen partner en dan ligt er het gigantische risico van machtsstrijd op de loer. Dat staat een “bewust” huwelijk in de weg. Of een bewuste verbinding/verbintenis, waarbij beiden er (van) alles voor over hebben om samen te zijn en samen leuke dingen te doen.
Wat niet?
Een garantie voor succes is er niet, maar als je één dag in plezier met de ander beleeft is dat al de moeite waard. En dat is altijd “vandaag”, natuurlijk. Een garantie voor falen is er wel. Absoluut. Verzanden in gezeur over de ellende die je vandaag hebt meegemaakt hoort niet bij een gezonde relatie. Als je elkaar weer ontmoet ben je blij dát je elkaar weer ziet en deel je de dingen die de moeite waard zijn en die je doen stralen. Zó investeer je in je relatie. Zeuren, dwz opsommen wat er zoal gebeurd is en aangeven dat je er geen raad mee weet, is feitelijk een zwakte-bod - je weet je geen raad immers èn je ondermijnt je relatie, jezelf en doet ieder tekort, als eerste jezelf. Als je gezichtsverlies wilt, of de relatie wilt laten stranden, moet je dat vooral structureel doen. Vermoei daar dus de ander niet mee – vermoei daar zelfs níemand mee. Je hoort als stabiele volwassene hooguit om hulp of raad te vragen en je kunt wellicht in een paar woorden de aanleiding toelichten èn aangeven hoe je je erbij voelt... maar nóóit te zeuren. Als je geraakt bent, zet je zelf dan neer en ga naar binnen. Wat heb je nodig? Wat voel je? Wat wil je? Meer dan dat is er niet. Maak er dus ook niet meer van dan dat.

Kort samengevat: het getuigt van een denkfout om er vanuit te gaan dat je meegemaakte ellende bij een ander kunt neerleggen. Het sloopt de verstandhouding. Je bent toch geen kind meer? Gedraag je dan ook niet zo. Als er iets gebeurt dat je raakt, dien je “naar binnen” te gaan, naar die pijn, en de boodschap erachter uitvissen. Dat is grootzielig gedrag. Dat is verantwoordelijkheid nemen. Een ander om hulp vragen is ok. Je gevoel delen is ok. Je behoefte delen is ok. Zeuren niet. Het allerbelangrijkste is:

Samen lol maken

“Ga samen lol maken”, zo luidt de boodschap. Dat je angsten hebt en in een keurslijf leeft weet iedereen. Deal with it. Verdriet? Heeft iedereen; zie dat je er mee om leert gaan. Het is jouw eigen verantwoordelijkheid. Neem je eigen stappen en val je partner er niet mee lastig. Jij moet je eigen lasten dragen, niet een ander. We mogen er namelijk nooit ongevraagd vanuit gaan dat een ander wel bereid is om jouw lasten te dragen. Dat hoort niet. Zeker niet onaangekondigd; vanuit opwelling. Het staat de erotiek in de weg. Zulk ongepast gedrag dienen we dus nooit te verwarren met intimiteit.

In de bescherming van intimiteit kun je je gevoelens laten zien. Jezelf laten zien dus. Dat is normaal. Echter, velen verwarren emoties - en dan met name de onverwerkte, in het verleden opgelopen emotionele schade - met (normaal menselijke) gevoelens (zoals blijdschap, angst, boosheid, verdriet). Da's beslist niet hetzelfde. Verwar ze niet met elkaar, het is een klassieke fout. Ga je eigen demonen of schaduwzijde zelf aan, zoek hulp van iemand die er verstand van heeft en laat je partner er buiten. Die heeft er niets mee te maken. Ga liever samen picknicken of piklikken en zorg dat je het naar je zin hebt, maar hou privéproblemen voor jezelf. Zo hou je het leuk samen. Ga zelf maar na... hoe belangrijk is dat?

--Noten-- 

Om de gedachtegang niet te onderbreken heb ik voetnoten gebruikt die de visie hierboven verduidelijken:

1) Deze opmerking ging over het vaderschap en over hoe je dat hebt te
verdienen in plaats van dat je die titel automatisch krijgt. De komiek Jacob Williams vertelde hierover: “When I was little I really wanted to be a magician. I did this one trick, where I got my dad to disappear emotionally from the rest of my childhood...” Korter en duidelijker kan ik het niet zeggen.(YT na 19'00")

 2) Schoonheid komt van binnenuit. Ieder mens is mooi. Van binnen sowieso - ook al kan de schoonheid door nare ervaringen zijn aangetast. Schoonheid toont zich in gedrag. In spontaniteit. In creativiteit. Het is wat ons mensen essentieel maakt; het is het essentiële in de mens. Het onderscheidt ons door te uiten wat er in ons leeft. Dat vereist ruimte en onvoorwaardelijk “houden van”'. De mooiste mensen m.i. zijn niet de knapsten volgens een geldend schoonheidsideaal. De mooiste mensen zijn zij, die de wereld een stukje mooier maken. Elk, op hun eigen manier. Het enige dat daarvoor nodig is, is de ruimte en onvoorwaardelijke liefde en resulteert in zelf-vertrouwen en eigen-waarde. 

 Je ziet om je heen welke schadelijke gevolgen het heeft als die dingen structureel worden weggehouden of weggenomen uit een samen-leving. Bedenk dan ook even, dat dat gebeurt bij een volk dat dat zelf toeliet.
Een gezegde van de Cherokee indianen luidt: 
“A woman's highest calling is to lead a man to his soul as to unite him with his soul
“A man's highest calling is to protect woman so she is free to walk the earth unharmed.”
Ik merk bovendien op: “In een kouwe kille samen-leving waar men de weg kwijt is (naar het hart) dienen mannen en vrouwen zich tot het uiterste in te spannen om dat te herstellen.”

3) Dit artikel lijkt geen rekening te houden met andere vormen of samenstellingen zoals homo-relaties. Dat is natuurlijk niet waar. Er zijn algemeen geldende 'regels' tussen mensen. Ik heb er studie naar gemaakt en kwam tot deze inzichten. Eerst ahv theorie. Vervolgens teruggezien in de praktijk. Nu opgetekend als ingeving. 

 4) Niets van wat ik schrijf berust op de waarheid.


Meerleeslinks: 

Share, please. 
NB: leestip: vervang “vrouw” door “hart” en je snapt 'm opeens wéér anders
 
Gepost door op
Labels: , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)