Hallo dame. Ja jij. Hoe voel jij je? Diep ongelukkig, ja, ik zie het aan je. Depressief zelfs. Ach jee.Allemaal ruk, dus. Wat nu? Je zoekt afleiding. Iemand om jouw tijd te doden. Tja, die ken ik, zo gaat dat. Standaard ontwijkingsmanoeuvre.Hoe het zit? We dienen onze eigen partner te worden, dan zoek je niet meer buiten jezelf. Yep. Echt waar. Is nodig en hart ook. Een dat schrijf je met een T.
Ik ken en zie veel mensen en die vinden allemaal dat een ander het voor hen moet oplossen. En daar wordt niemand gelukkig van. Niemand. Dus moeten we dat toch echt zelf leren doen.
Wat ze doen? Zich met anderen bemoeien. En zodra die ander daar iets van zegt is het hommeles.
Dat kan niet. Dat is terreur. Want men houdt die ander in de greep en die mag zich niet roeren? De ander mag niet protesteren tegen de ijzeren greep? Dat slaat nergens op maar is precies wat mensen doen, continu en ze doen nog beledigd ook als je hen hun speeltje afneemt. Dan worden ze furieus want het was hun speeltje. Ook al beknot het jouw levensvrijheid. Grappig, hè? Ironisch, zelfs. We verwijten elkaar wat we zelf doen, op die manier.
Mensen zijn depressief opgevoed - doordat hun eigenwaarde en zelfvertrouwen is afgepakt, doordat zij niet zichzelf mogen zijn - en weten zich geen raad. Als kleine kinderen moeten ze vermaakt worden en weten zich geen houding. Ze vervelen zich kapot en een ander moet het voor hen oplossen, dus dat geeft voedingsbodem voor continue strijd over letterlijk alles en dat maakt dat mensen niet samen kunnen leven omdat ze elkaar de tent uit vechten vanwege een diepgeworteld besef dat ze nooit gelukkig mogen worden.
Alles moet kapot
Dat klopt. Mensen mogen niet gelukkig worden dus vechten ze met alles, waaronder met zichzelf. Alles moet kapot. Waaronder hun eigen levensgeluk. Dat moet er als eerste aan. En niemand weet waarom.
Verrassing: jij mag wél gelukkig worden. Dat mag weer. De banvloek is eraf, die is opgeheven. In juni al.
Jij mag wèl gelukkig zijn...
Dus het diepgewortelde besef mag slijten dat jij niet gelukkig mocht worden en dat kan wel wat jaren in beslag nemen omdat het er jaren over gedaan heeft om op ieder mens te groeien.
Onbewust houdt het ons allemaal in de ban. Nu is het zaak om dat te laten vieren en de ruimte te geven aan levensgeluk. We mogen dus werken aan herstel. We mogen herstellen wat is scheefgegroeid in ons leven en wat ons onbewust in de greep hield. Jazeker, heel ons leven stond in het teken van niet-gelukkig mogen zijn, zelf-sabotage dus, en dat mogen wij zelf met onze eigen handen herstellen. Met eigen handen mogen wij opbouwen wat ons is afgenomen door een wereld, een leefomgeving, die letterlijk giftig voor ons was.
Krankzinnig en karikaturaal gedrag
Hoe diep dat zit merk je wanneer mensen op een standaard-manier reageren op iets kleins en onbelangrijks maar zich volledig laten gaan op de manier zoals hun ouders en/of leefomgeving dat voorgedaan hebben: agressief, invasief, overheersend, vernederend, onzinnig en onbruikbaar.
Dialoog is er niet. Je krijgt een dooddoener gepresenteerd als waterdicht antwoord op alles. Bespreekbaar is er niets. Agressiviteit ten top.
Hoe verdacht dat is doorziet kennelijk niemand want iedereen gaat er tot nu toe gewoon mee door, terwijl het slechts een lokkertje is geweest om te kijken of jij erin trapt. Toch is het niets minder dan karikaturaal gedrag waar wij elkaar op te wijzen hebben, als wij ooit uit deze collectieve waanzin willen ontsnappen. En dat doe je door je mond open te doen en elkaar te zeggen waar het op staat.
Ja, en daar zit een risico aan namelijk dat je de deur uit gezet wordt of geëxcommuniceerd of geïsoleerd wordt, of voor gek verklaard wordt... nou èn. Je wilt niet horen bij een club mensen die knettergek doet. Daar dien je afstand van te nemen en jouw eigen gang te gaan. Alleen dat getuigt van gezond verstand. En van innerlijke kracht, levenslust en passie, het omgekeerde van dat zwakzinnige gedrag.
Voorbij de idiocratie
Meelopen met een kudde idioten hebben we lang genoeg gedaan en wat leverde het ons op? Oppervlakkigheid en diep-ongelukkig zijn. Da's geen leven maar overleven en daar hebben wij ons van te distantiëren. Niet morgen maar nu. Want het water staat ons voorbij de lippen dus het wordt tijd te leren zwemmen in plaats van te wachten tot het water zakt, want dat doet het niet. Er komt alleen maar meer shit bij. Dus dan moet je kunnen zwemmen. En goed ook.
Leer dat. Begin vandaag en word je eigen partner. Leer van jezelf houden oftewel leer het levensgeluk en de levenslust in jezelf omarmen. Wie dat doet valt adverteren niet meer lastig.
En ja, dat is een lange weg. Nou èn. Tijd kost het niet want die verstrijkt vanzelf. Dus het enige wat ons tegenhoudt is ... luiheid. Dan weet je meteen hoe dat weer zit.
rj
Dit ontstond vannacht uit een mogelijke dialoog met mijn oude buurvrouw die ik heb op te zoeken om haar aan te sporen in haar levenslust en haar zo te weerhouden dagelijks haar standaard hoeveelheid flessen wijn te ledigen.
Aanleiding zag ik gisteren, zittend in het Oosterpark in Amsterdam, waar mensen geen oogcontact maken maar stuk voor stuk uitreiken... naar anderen, om zich maar gelukkig te laten maken door een ander
Bonus.
Ter illustratie een reactie op het naargeestige gedrag van iemand die hysterisch ging doen, voorbij alle dialoog, en de ander verweet wat zij zelfs deed/vond/creëerde; dit ging voorbij de passieve agressie.
"Zo ga je niet met mensen om.
Ik heb de spijker op zijn kop geslagen en jij loopt weg. Nu doe je stampvoetend een klein kind na. Erg goed zelfs.
Hoe bevalt dat, slachtofferschap? Moet ik nou achter je aan komen als een hond?
Doe volwassen, slaap er een nachtje of tig over, zeg dan: "sorry, was niet voor jou" en klaar ermee.
Los het op.
En leer je shit dragen
Echt
rj"
en:
"Punt is dat dit een van de ergste symptomen van Verdeel en Heers is. Van het oude systeem waar ieder zo op tegen is.
En het zit vast, in jou.
Wat voor vrijheidsstrijder ben jij dan, wanneer een man, die jij lastigvalt, zijn zegje niet eens mag doen, maar jouw gevoel zijn Zijn respectloos terzijde schuift??
Dit noem ik schandelijk gedrag.
Leer ervan.
Je blijft anders nog steeds kind van het systeem, waar niks mag, van alles moet, en gevoel verboden is. En waar ego regeert. Bah."
-
Zelfbenoemde autoriteit
Dit mag je niet zeggen. Je mag niet tegen de autoriteit van iemand ingaan die zichzelf hoger plaatst dan de rest, op een wolk in de hemel, naast God zelve.
Dan krijg je een bak met furie over je heen die zijn weerga niet kent. Dus verwijs je gemakshalve naar dit artikel:
