“Als angst een bevolking in de greep heeft, dan kun je daar mooi op verder”.
Met die ingeving werd ik vanmorgen wakker. Hoe ernstig dit is, hoef ik jou niet te vertellen. Dat weet je zelf wel - of hoor je te weten (!). Lees je anders even in, met één van de talrijke blogs hiervóór, zoals “corrigeerbaar gedrag” of “fulmineren doe je zo”. We worden onder de duim gehouden en krijgen onzin voorgeschoteld. Of was je dat nog niet opgevallen? Anonymous kwam er twee jaar geleden al mee. Doe Maar al dertig jaar geleden. Gerard Cox nog langer. En Wim Kan... wacht; “wakker protest” is van alle tijden.
Welke angst?
Maar... over wèlke angst hebben we het eigenlijk? Welke angst krijgen we mee? Eerder al viel me de angst op voor “niet goed genoeg te zijn”. Er zit echter nog iets achter deze angst. De algemene angst is volgens mij:
“de Angst niet conform te zijn”
In mijn beleving is dat de angst die achter alle angsten zit. De angst op te vallen. De angst nergens bij te horen. De angst niet geliefd of niet goed genoeg te zijn. De angst dat er niemand voor jou is. De angst voor angst.
We hebben “Doe Maar” te bedanken voor de trefzekere liedjes, ik herhaal “bang” hier voor je (bang voor jou en bang voor mij... bang voor dood en bang voor pij-i-hijn):
Lily Allen ging er nog eens grondig overheen met “The Fear” (zie vid bovenaan - met uitleg). Robert Long bezong het allemaal op cabareteske manier in “Allemaal angst” - http://youtu.be/uMi8So3Pxa0
De keuze tussen angst en liefde is geen keuze. Dat is eerder een beslissing die zó diep is dat niemand die keuze, cognitief, kan maken. Niemand kan dus die keuze maken. Het is geen cognitieve keuze namelijk oftewel geen keuze vanuit het 'denken'. Het is er één van je wezen. Onze kern... de ziel dus.
Het is niet uit te leggen, zoals de smaak van een appel niet is uit te leggen. Dat heb je te ervaren.
Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat angst domweg wegvalt op het moment dat je één met je-zelf bent (zelf is ziel en dus bron van alle liefde en warmte) oftewel je eigen partner. Dan heb je je eigen-waarde en zelf-vertrouwen weer terug op peil gebracht immers.
Een belangrijke stap, die wij mensen te maken hebben. Of liever, de generaties ná ons, want wij redden dat wellicht niet meer. Niet collectief althans (al hoop ik dat ik ongelijk heb). Het vraagt het afleren in zeven jaar tijd van niet-relevante info en het vrijmaken voor het opnemen van nieuwe info vanuit de ziel - de bron van liefde. De eerste stap begint met 'willen' en vraagt volharding vanuit moeiteloze leergierigheid.
Simpele moeiteloosheid
Zo simpel en krachtig zit het. Anders niet. Al het andere wat wij mensen ervan maken, komt niet overeen met realiteit, immers, het moet volhoudbaar zijn anders bestaat het niet. Pas dus op voor de kracht van de Mind om ons te doen geloven dat het ook anders kan. Da's larie. Er is geen shortcut voor zeven jaar afleren omdat in die periode ook de ego wordt overwonnen - dat zelfde ding dat je anders wil doen geloven, dan het hart al weet. Zolang we het ego (de Mind, ratio, het mannelijke) laten domineren, is niemand vrij, maar gaat gebukt onder gewoonte en neurotisch aangeleerd gedrag en volgt impulsen om afleiding te zoeken om zich beter te voelen als de ziel zich al even dreigt te laten zien en morrelt aan het fundament van passieve tevredenheid vanuit het leven in conformiteit.
Compliance
Conform leven of breinloze 'Compliance' is overgave aan een macht buiten ons. School en Werk en Media en Sociale Controle bieden ons het kader of framework aan. Een kader van straf en beloning, angst en onderdrukking. Niet nadenken wordt beloond, wel het reproduceren van inhoudsloze mantra's van de firma's Coca Cola en Unilever. Koop, verwoest je gezondheid en luister naar ons. Gehoorzaam ons en er gebeurt je niets wat wij niet willen. Het Voedingscentrum voor Volksindoctrinatie papagaait in dezelfde richting mee - en blijkt ook gesubsidieerd te zijn vanuit hetzelfde internationaal opererende bedrijfsleven. Maar er is géén belangenverstrengeling. Ze zijn onafhankelijk. Net als jij en je vrije keus. Yeah, right. Waarom vreten mensen zich dan vol met smaakloos chemisch voedsel, chemische drank, chemische sigaretten en...of is het al 1984 geweest zonder dat we dat doorhebben?
Wat is het alternatief?
Als gezegd... Zo'n kader wordt ons aangeboden. Wij hoeven dat niet te accepteren. Om echter los te breken dien je stappen te nemen. De eerste is een mentale. Je moet er klaar voor zijn. Je moet het “willen”. We hebben het gehad over het ego en hebben dat mannelijk genoemd. Wat is dan het vrouwelijke? Om terug te gaan naar de titel en het onderwerp... wat is liefde?
Meer? Lees je hier:
Vrouw, ga naar je hart, want we hebben jou nodig | Boodschap voor alle vrouwen “Je bent een mooie vrouw maar dat boeit niet. Het gaat niet om de buitenkant. Het gaat nooit om de buitenkant. Het gaat om hoe je in het leven staat en het leven omarmt. Ik zie een façade uit bescherming. Aï... Dan is je gevoel op slot. Zit je in de afweer. Van bovenaf met pek gooien is veilig. Dat is je mannelijke deel, om te overleven. Ratio-verstand-mind-dat werk. “Je bent een vrouw maar alléén van buiten, op die manier. Niet in balans. Niet héél. “Ik wens je toe dat je de kou in je hart kunt smelten zodat de warmte met je in balans kan komen. Een lange weg, maar de moeite waard. JIJ bent de moeite waard. Vergeet dat nooit alsjeblieft. Aan een leuk snoetje hebbi niks. Aan een warm hart alles. “De wereld zal gered worden door de westerse vrouw” http://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/06/vrouw-ik-heb-je-nodig.html
nb: Merk op, dat je het woord “vrouw” kunt vervangen door “vrouwelijkheid” (of “hart” of zelfs “liefde”) en je snapt 'm opeens anders - zoals het werkelijk bedoeld is
Verzoek
Dit alles is een ingeving waarmee ik wakker werd op 25 juli 2014. Wil je me een plezier doen en de zinnen of woorden herhalen die op jou indruk maken?
Daar sta je dan, onwennige vader. Op weg naar de geboortekliniek met je zwangere vrouw. Dag-in, dag-uit zie ik ze de kliniek naast me binnenlopen; trotse aanstaande moeders met hun onwennige mannen er naast, het hoofd bescheiden naar beneden gericht. Van schaamte. Omdat ze niets weten over wat er staat te gebeuren.
Wie Aldous Huxley's “A Brave New World” heeft gelezen (of gezien als film) weet wat ik bedoel met de titel. Ik noemde het al in een eerdere blog.
Niet weten is geen schande. Dat zo laten wel
Voor de bevalling van mijn eerste kind ging ik mee naar een zwangerschapsles en vroeg mij oprecht af wat ik daar dan zou gaan leren. Immers, een geboorte was toch een vrouwen-aangelegenheid? En zo is het. Het ís een vrouwenaangelegenheid.
Echter, waar mannen èn vrouwen achter de kennis aanlopen omdat kennisvolle (holistische) vroedvrouwen (zie update onderaan) zijn ingewisseld voor doorstuurgrage verloskundigen met slechts één bevoegdheid, namelijk het doorsturen naar het ziekenhuis (!), is het logisch dat je je onzeker voelt over zó iets belangrijks; het gaat immers om een mensenkind. Belangrijker dan dat kan ik me niet voorstellen. Jij?
“Neem in Godsnaam een Doula!”
Hoe dan ook, de onwennige en hulpeloos ogende vaders-in-spé aanschouw ik en ik zou tegen ze willen roepen wat ik bij de laatste geboorte heb ervaren. “Neem in Godsnaam een Doula.” Dat zijn vrouwen die, bij gebrek aan vroedvrouwen, de kennis hebben om één van de allerbelangrijkste gebeurtenissen van een mensenleven bij te staan (ik heb het nu over de ouders), met kennis, warmte, liefde en daadkracht. Exact datgene dat je mist als je zelf gaat wat gaat huisdokteren en je overgeeft aan de macht en onmacht (vooral) van de “verloskundige” - die er bovendien niet de hele tijd bij blijft. Want ze heeft vaak meerdere zwangeren onder haar hoede èn zó'n bevalling kan wel 24 uur duren.
Een bevalling zonder kennis voelt onveilig
Dat voelt ronduit onveilig. Daar zit je dan. Jij en je zwangere vrouw die het uitkermt van pijn en het ook niet meer weet daardoor... en jij, onwetende man, die ineens de eind-verantwoordelijkheid hebt. Maar je weet niets! Hoe moet je dat dan sturen?? Paniek dus. Althans een terechte reden, lijkt mij.
Trauma voor aanstaande pappa's
Traumatisch dus voor aanstaande mannen. Die horen dus voorbereid op weg te gaan. Mannen, nu komen jullie aan bod. Je kunt wèl wat doen. Ik laat zien hoe ik erachter kwam.
Om te beginnen: doe geen dingen die je niet kunt doen. Wees er voor de stabiliteit. Als er íets is dat belangrijk is, is het stabiliteit. Zekerheid. Rust. Vertrouwen. Als jij dat bezit, ben je van onschatbare waarde voor je vrouw, tijdens de bevalling. Geloof me. Jij bevalt niet maar faciliteert de boel wel. Wees er voor haar en je kind. Dat je een topjob hebt met veel verantwoordelijkheid is leuk voor je. Vergeet niet waarvóór je die hebt. Kijk naar je prioriteiten en neem je verantwoordelijkheid. Nu komt het erop aan. Dus: duik er in. Kleren uit en ga zwemmen met je zwangere muts. Nu moet je in verbinding gaan; als je dat nu niet doet, wanneer dan wel?
Jouw vrouw bevalt, niet jij... Wat kun je wèl doen??
Stap één is: neem een Doula (of een verdomd goeie “vrije geboorte”-verloskundige met visie – zie onder). Zij begeleidt jouw vrouw en ze is er bij, 24/7, als het erop aankomt. Dat is wat jullie nodig hebben! De warmte en geborgenheid en steun die de zwangere nodig heeft kun jij haar niet geven omdat je niet weet wat je moet doen. Een Doula voorziet in die kennis. Zo koop je dus je onkunde af. Wees erbij als zij jullie informeert of instrueert. Neem er vrij voor. Je werk is je werk maar. Dit is het belangrijkste ter wereld. Trust me. Als je ouder bent, zie je in wat ik bedoel.
Stap twee: neem een Doula. Of had ik dat al genoemd? Serieus. Een Doula bouwt een click op met de zwangere in de weken/maanden voor de bevalling en die gaat dieper dan die van die 10 minuten met een verloskundige, omdat een Doula weet hoe je dat moet doen en -met alle respect- vaak meer weet dan de verloskundige; een Doula is praktijkdeskundige en geniet een totaal andere opleiding dan een verloskundige die wel wat kneepjes kent maar jou daarmee niet kan geruststellen, anders dan “je moet naar het ziekenhuis” - “je moet naar het ziekenhuis” - “je moet naar het ziekenhuis” - alsof de plaat blijft hangen. Waarna zij trouwens sowieso uit beeld verdwijnt.
“Een gewone, reguliere verloskundige kun je niet vertrouwen. Dat staat haar reguliere opleiding niet toe. En ze is er niet continu bij. Een bevlogen vroedvrouw of Doula kun je vertrouwen. Daar voorziet zij èn haar opleiding in. Daar is ze voor.
Kortom... Het allerbelangrijkste is het gegeven, dat de vertrouwenspersoon (de “gewone” verloskundige) niet uit beeld verdwijnt als de weeën beginnen en de continue aanwezigheid van een ervaren iemand het hardste nodig is. Waarom? Omdat de weeën niet (zo makkelijk) doorzetten als de zwangere niet op haar gemak is - èn elke bevalling uniek is.
Dit is extreem gesteld natuurlijk. Toch komt het hierop neer. Waarom denk je dat er vroeger en in oude culturen, een breister in de hoek zat te breien en verder niets deed? Nu komt het. Zij wás er. Zij was wellicht fde belangrijkste persoon omdat zij de rust bewaarde en bewaakte en iedereen bij haar om raad kon komen. Jij en jouw partner moeten je echt maximaal veilig en vertrouwd voelen, dán heb je de meeste kans dat de baby zonder complicaties ter wereld komt. Daar zijn wij voor gemaakt namelijk.
Stap drie: bereid het voor. Hoe kun je je rustig en zeker voelen zonder kennis?? Maak het je eigen. Stuur de zwangere naar zwangerschapsyoga. Lees (goeie!) boeken. Ga samen zwemmen met je vrouw, er zijn speciale lessen voor zwangerschapszwemmen, zoals van Oerbron.nl. Praat met moeders die succesvolle thuisbevallingen hebben gedaan. Verticaal bevallen is natuurlijk. In sommige ziekenhuizen zeggen ze dat je indicatie hebt en laten ze je plat liggen, wat al tegennatuurlijk is. Het geeft aan hoe ze je piepelen. Misleiden dus. Overweeg te bevallen in een groot bad met warm water, wat natuurlijk is. Huur bijvoorbeeld een bad van de Oerbron.nl. Je krijgt er geen spijt van, zeg ik uit ervaring.
Conclusie
Kortom: Zorg dat je je vertrouwd voelt met de materie. En huur een Doula. Zij spijkert je bij over dingen waar je anders nooit over zou weten. Laat je verrassen door haar aangeboren wijsheid. Doula's zijn geboren mensenhelpers (anders word je geen doula namelijk) en zij kunnen op onnavolgbare wijze iemand geruststellen. Dat is hun gave. Daarnaast zijn ze expert als het gaat om de geboorte. Wat wil je nog meer? Het geld zeker waard. We kennen dit niet in Nederland maar we horen er blind voor te gaan. Belangrijker nog zelfs dan duffe spullen kopen.
Verloskundigen: “opleiding in doorverwijzen”, gesubsidieerd door onze Rijksoverheid
Hoe komt dat? Omdat het niet in het belang is van ziekenhuizen, dat jij kundig bent op dit gebied, krijgen verloskundigen een opleiding in doorverwijzen. Want die bedden en specialisten moeten betaald worden. Logisch, toch?
Maar... is dat in jóuw belang??? Wat heb jij met een (doorgaans kil) ziekenhuis te maken met mensen die je nooit gezien hebt? Natuurlijk kun je het treffen... maar durf jij die gok te nemen?
Dat is uiteraard overdreven gesteld want ze weten heus wel wat, maar ze worden door de staat betaald en door de staat geïnstrueerd – en die heeft het niet altijd goed met ons voor. Als jij kijkt naar de consumenteninstituten van onze Rijksoverheid, dan moet het je inmiddels zijn opgevallen dat er, van het Voedingscentrum tot het RIVM, een luchtje aan zit. De directeur van Unilever wordt directeur van het Voedingscentrum bijvoorbeeld. Men heeft het over leerstoelen en anderen onzin. Dubbele petten en belangenverstrengeling dus... toch? Zo is dat met alles zo. Ringo Star zei ooit: “Everything the government touches, turns into crap”. Daar had de drummer van de Beatles, toen al, gelijk in. Raar hè?
Geef niet je macht uit handen
Merk het zelf maar op. Het blijkt uit hun tegennatuurlijke adviezen, onderzoeks- en behandelmethoden. Als je je daaraan overgeeft, ben je letterlijk en figuurlijk verloren. Je geeft je macht uit handen. Zo is het bijvoorbeeld al lang aangetoond, dat een echoscopie het ongeboren kind ongunstig beïnvloedt. Hoe? Dat mag je zelf ff googlen (en de links aan mij doorsturen). Je gelooft mij toch niet als je het niet zelf opzoekt. Het is schadelijk en dat is logisch. Net als de hielprik (wat doen ze met het bloed en DNA van jouw kind eigenlijk, en wiens zaak is dat eigenlijk???) en vaccinaties. Het is omstreden. Informeer jezelf! (of... vraag)
Maar... is dat (je overgeven) in jóuw belang??? Wat heb jij met een (doorgaans kil) ziekenhuis te maken met mensen die je nooit gezien hebt? Natuurlijk kun je het treffen... maar durf jij die gok te nemen?
Overigens gaat het in Amerika al anders toe:
“ 'My doctor said anyone who brings in a birth plan is a guaranteed cesarean.'
I am unaware of any other field of medicine where a doctor would be willing to perform unnecessary surgery on a patient as punishment for writing out their preferences for care.” (Update 1-8-2014)
Aquarius: tijd voor gezond verstand
Bottomline: wij mensen bestaan als soort zo'n 4-5 miljoen jaar. In die tijd is er geen ziekenhuis aan te pas gekomen en nu moet iedereen maar bevallen in het ziekenhuis. Dat is niet logisch. De naam alleen al... “ziekenhuis”... wie dát bedacht heeft... Hun overredingsmethoden zijn gruwelijk, ze praten jou, kennisontberende nitwit, gewoon angst aan – net zoals ze dat doen met oneliners om je kind te laten vaccineren met ronduit schadelijke, lichaamsvreemde chemische stoffen “want je zou toch niet willen dat je kind ziek wordt en overlijdt aan polio” . Want jíj weet het niet. Nou dan. Doe daar wat aan. Over vaccinatie kunnen we kort zijn trouwens. Dat is gif. Het werkt niet. Het is schadelijk (want gif, gif en nogeens gif), het verzwakt en benadeelt het immuunsysteem (aanzienlijk!) en het verspreidt juist de ziektes waartegen het zou moeten beschermen. Dit is geen onzin maar bewezen materie. Bill Gates noemt het zijn favo middel om de wereldbevolking te decimeren.
Echter, in deze nieuwe tijd (Aquarius) worden steeds meer mensen bewust dat ze te luisteren hebben naar hun eigen ideeën; de wijsheid die van-zelf in hen opborrelt. Ga daarvoor. Het is een innerlijk weten en dat is er niet voor niets. Het lichaam liegt nooit, immers.
Wisdom birthing
Er zijn nog twee onderwerpen die ik aan dit artikel wil toevoegen. Stuitligging en navelstreng-niet-doorknippen. Ze zijn controversieel, omdat we niet weten wat de functie ervan is. Laat je verrassen:
Zevende maands crisis: de stuitligging
Een stuitligging wil zeggen: enkele reis ziekenhuis. Keizersnee als oplossing voor alles. Opereren dus. Toch? Wacht even... Hoe hebben we dat dan voorheen gedaan? Hoe hebben we ooit kunnen overleven, al duizenden jaren, als soort?? Als je een stuitligging meemaakt, wil dat iets zeggen. Het is een signaal van het lichaam – van de ziel dus. Wat is de boodschap?? Wist je dat die stuitligging na één nacht weer kan terugkeren tot normale ligging als je in het alternatieve circuit (uiteraard) gaat zoeken naar wat er de betekenis ervan is? nb: mocht je een stuitligging tegenkomen, schroom niet om contact op te nemen. Er zijn mensen die weten wat dat betekent en wat je te doen hebt.
“Navelstreng doorknippen: wacht er nog even mee!”
In dit filmpje leerde ik: tijdens de eerste twintig minuten na de bevalling, voedt de placenta de baby nog steeds. In geval van complicaties, kan dit het leven redden van een (blauwe) baby.
“Robin Lim, CPM (= midwife, vroedvrouw dus), speaks on the benefits of delaying the cutting of the umbilical cord after birth. Kijk zelf (14 minuten) en laat een traan van mooiigheid:
“If the placenta is left attached to the umbilical cord (and baby) after birth for a while, it keeps transferring blood, oxigen, stem cells, nutrients, antibodies, and “extra intelligence” to the baby--just like it was designed to do, and just like traditional practices from around the world.” - Robin Lim, world-famous midwife, explains the how and why of it. See www.RobinLimSupport.org for more details.”
Logisch, want de hersens zijn nog niet compleet van een baby die juist geboren is. Vanwege de beperking van het geboortekanaal, kunnen ze niet groter groeien en dat gebeurt tijdens het eerste jaar na de geboorte - te beginnen in de minuten en uren na de geboorte... dus waarom de navelstreng gelijk doorknippen? Je hebt toch geen haast of zo?? Luister naar de ervaringen van een ervaringsdeskundige in deze twee filmpjes van 14 en 20 minuten. Als je jezelf met kennis wilt bijspijkeren, is dit het moment.
De hersens van een kind zijn bij geboorte slechts 25% ontwikkeld, vandaar dat het kind hulpeloos is in tegenstelling tot dieren. Lees meer in “De tragiek van het eigen kamertje” . Draag het kind liever op je dan ver van je. Huilbaby's bestaan helemaal niet. Dat is een hulpeloze baby tot luxe product bombarderen! Zoiets als: "Ze mag ons niet storen in onze bezigheden". Pardon?!? Het kind geeft exact aan wat het nodig heeft! Waarom moet het zich "gedragen"??
Boodschap
“Hoe komt het dat de medische wereld zoveel macht heeft?! Waarom worden wij vrouwen amper gehoord?? Als er in 60 jaar tijd maar langzaamaan dingen veranderd zijn, hoeveel tijd zou het dan kosten voor de veranderingen die wij allemaal willen? En is dit wel mogelijk nu de wereld en het leven steeds sneller, groter en onpersoonlijker wordt?” “Sommigen van ons willen niet geassocieerd worden met Dolle Minas, maar dat is juist een groep vrouwen die hun stem heeft laten horen en dingen bereikt heeft. Zijn wij dan Dolle Mama's als we een ongemedicaliseerde natuurlijke bevalling willen???” Lees hier meer van de belevenis van deze positief-kritische vrouw. (zie ook haar waardevolle, leerzame reactie, onderaan deze blog*) De boodschap is hopelijk duidelijk, inmiddels? Verdiep je in de materie. Ga
zoeken. Stel vragen. Wees kritisch. Onwetend leven in deze tijd van de
informatietechnologie is een keuze. Dit artikel lees je immers ook via
internet... Wees... bewust, alert, en in verbinding met je-zelf – de
bron van alle kennis. Gezond verstand is toch waar het hart bij zit? Wil je dit artikel delen svp? En: bijdragen zijn welkom - zie maar:
Update 26.7.2014 - Vroedvrouwen met een holistische benadering
“Over
het algemeen werken vroedvrouwen in Nederland in grote
groepspraktijken. In deze praktijken is er vaak weinig tijd en weinig
persoonlijke aandacht voor de zwangeren. Door het hele land
verspreid zijn er gelukkig ook een aantal kleine praktijken met een of
meer vroedvrouwen die wel vanuit contact willen werken. Een aantal van
hen heeft een holistische benadering en werken in een wijde straal om de
vestigingsplaats van hun praktijk heen.” http://vrijegeboorte.blogspot.nl/2011/03/vroede-vrouwen-in-nederland.html - meer links onderaan.
*) Leerzame reactie van Ilona over de kleine groep bijzondere verloskundigen in Nederland:
“Wauw super artikel en ben wel trots dat je me gequote heb en verwijst naar mijn artikel! “Na de tip van een doula kun je wellicht ook de kleine groep bijzondere verloskundigen in Nederland noemen? Want ja die zijn er! Bijzondere, vrije, holistische vroede vrouwen die het hele land door reizen om vrouwen te helpen hun droombevalling te krijgen en als het wat tegen zit op zijn minst de regie te laten houden over hun eigen bevalling. Ze kiezen er vaak voor om maar
een stuk of vier zwangeren per maand te begeleiden en nemen ruim de tijd
voor een consult. Allen steken ze de nek voor ons uit, want de
specialisten en ziekenhuizen zijn niet blij met deze groep
verloskundigen, want ze luisteren immers niet naar hun regeltjes genoemd
protocollen en de ziekenhuizen staan niet graag hun steeds grotere
wordende macht en inkomsten af. Deze
tweede zwangerschap word ik begeleid door een van deze bijzondere
verloskundigen. Het is zo n verademing om eerlijke informatie te krijgen
en niet bang te zijn voor last minute verrassingen of dwang en
onverwacht opduikende protocolregeltjes. Ook
voor mijn man is het een verademing, ook hij heeft zich schuldig
gevoeld naar mij toen. Had hij me me beter moeten verdedigen? Ik denk
dat hij alles heeft gedaan wat ie kon met de kennis van destijds, en ik
neem hem absoluut niets kwalijk. Ook
heb ik een paar handige documenten over protocollen, valkuilen en onze
rechten opgesteld en verzameld. Hierin heb ik bijvoorbeeld het bmi
protocol volledig onderuit kunnen schoppen, het is echt gebaseerd op
onzin. Ik stuur ze graag toe op verzoek!”
Vrouw, ga naar je hart, want we hebben jou nodig | Boodschap voor alle vrouwen “Je bent een mooie vrouw maar dat boeit niet. Het gaat niet om de buitenkant. Het gaat nooit om de buitenkant. Het gaat om hoe je in het leven staat en het leven omarmt. Ik zie een façade uit bescherming. Aï... Dan is je gevoel op slot. Zit je in de afweer. Van bovenaf met pek gooien is veilig. Dat is je mannelijke deel, om te overleven. Ratio-verstand-mind-dat werk. “Je bent een vrouw maar alléén van buiten, op die manier. Niet in balans. Niet héél. “Ik wens je toe dat je de kou in je hart kunt smelten zodat de warmte met je in balans kan komen. Een lange weg, maar de moeite waard. JIJ bent de moeite waard. Vergeet dat nooit alsjeblieft. Aan een leuk snoetje hebbi niks. Aan een warm hart alles. “De wereld zal gered worden door de westerse vrouw”: http://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/06/vrouw-ik-heb-je-nodig.html - ook als mp3
Hoe eer je een vrouw | de enorme verantwoordelijkheid van een man Een vrouw penetreren is geen kunst. Zeker niet als die vrouw liefde of seks meent na te streven vanuit een ander doel, bijvoorbeeld “om maar wat te hebben”, zo valt mij in. Een vrouw aanbidden is 'm ook niet, da's de ander boven je zelf plaatsen. Wat wèl een kunst is, is de leiding nemen vanuit kennis en wijsheid. Haar eren. Niet ingaan op de Pavlov-reactie van jou of je partner. Niet denken “ze zal wel willen vrijen” en daar domweg gehoor aan geven. Niet haar beminnen, vernederen of aanbidden. Wèl haar liefhebben. Wèl haar de ruimte geven, en da's niet gaan -althans niet gelijk gaan- voor het kortstondig bevredigen van lust of wat er voor door moet gaan, maar kiezen voor dialoog en harts-verbinding, door uit te spreken wat er in je opkomt. http://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/hoe-eer-je-een-vrouw.html
Zaterdagmiddag. Ik word opeens getroffen en overspoeld door in mijn beleving zwaarmoedige herrie; bijzonder negatief geladen tonen die links en rechts mijn huis omspoelen en rondom mij weerkaatsen - van letterlijk kilometers afstand. De verdovende werking ervan kan mij onmogelijk ontgaan en zo ook het gebrek aan muzikaliteit van deze “drum-'n-bass-feest”-dag. Feest? Ik word er niet blij van. Ik krijg geen zin om te dansen - wel om langdurig boven de wc te hangen en mijn 'blijdschap' daar uit te spugen. De smurrie die deze kant op komt voelt als precies het omgekeerde van alles waarin ik geloof - een soort afscheid dus van blijdschap - met liefde en zachtheid voorop. Wat kan ánders het doel zijn van zulk oorverdovend “geweld”?
Ik word er letterlijk naar van. Van ellende ontvlucht ik mijn tuin en mijn huis, samen met mijn bezoek, omdat rustig zittend in de tuin bij 30+ graden, deze bek herrie niet “te consumeren” is. In mijn naïviteit meende ik “even” de buren aan te kunnen spreken maar nee, dit is kennelijk een “officieel” feest dat blijkt te weerkaatsen via de flat van de buren. Bummer...
Teruggekomen van een rondje nergens, berg ik uren later in alle rust mijn fiets op en zet een deuntje van Mirabai Ceiba aan. Muziek uit (en voor) het hart dus. Tikkie harder dan normaal om de h-ellende van buiten te overstemmen. Logisch. Doe ik op de eerste van de maand-ag ook zo - omdat die maandelijkse sirenes vast niet bedoeld zijn voor mij of om mij schrik aan te jagen maar “om het systeem te testen”. Echt hè. Dat we daar ooit massaal zijn ingetrapt, als volk, begrijp ik vrolijk iedere maand-ag steevast opnieuw niet. Wat dat (onbewust) met ons doet... gaan we daar állemaal aan voorbij?? Kan ik me gewoon niet voorstellen...
Kenmerken van een Volks-feest
Lopend door mijn tuin hoor ik de sombere drum-and-bass nog altijd op het volk inbeuken en opeens schiet mij te binnen, wat de kenmerken van een VOLKS-feest eigenlijk zijn. Een paar (onversterkte) muzikanten op een plein en de rest dansend ervoor - dansend met elkaar. Simpele maar rake deuntjes die de mensen vrolijk stemmen. Welke mensen? Alle mensen. Niet alleen die paar 'enthousiaste euthenasiasten' die hun onvrede nu tevreden kunnen tonen en uiten. Gewoon een blij en vrolijk gezicht, bij iedereen.
Muziek verbindt
Ik weet inmiddels dat we ons onderscheiden met muziekkeuze, de jeugd voorop. En toch verbindt muziek ons - zeker wanneer het volksmuziek is. Niks mis met een volkszanger als “Hazes” (een beetje verliefd zong ik ook luidkeels mee toen ik 14 was) en ook niets mis met protestliederen in de vorm van rap of Lolly Allen's “The Fear” ;) maar kep het over wat anders. Elk land kent z'n volksmuziek, denk voor mijn part aan Rapalje. Onze engelse westerburen grossieren in zulke vrolijke muziek, wat tegenwoordig weer nieuw leven krijgt ingeblazen via beeldschone jonge vrouwen als Celtic Woman. Nog oostelijker, Amerika dus, daar heb je verrukkelijke country - en er zit veel duizelingwekkends moois bij zoals Home Free vocal band, een acapella country groep die de Sing Off won, het jaar na Pentatonix (eveneens acapella). In Oostenrijk komt de citer (zither) of accordeon te pas en zit je in veel te strakke Lederhosen een avond in volstrekte gezelligheid in een taal die je niet machtig bent mee te lullen met iemand die je helemaal niet kent maar op dat moment je beste vriend is. Praat me niet over de Polka maar toch is het onmiskenbaar vrolijk. Ik was ooit in Turkije op een bruiloft en dat is voor iedereen (lekker eten en) dansen geblazen kreeg een cassettebandje mee zelfs met prachtige muziek uit Saklikent. Ooit een cd met volksmuziek toegestuurd gekregen uit Italië. Zelfde blije gelul; gewoon leuk. In Frankrijk stemt lichtvoetige musette muziek ons blij, prachtig vind ik het, speel er wel 's wat van na op m'n meertalige keyboard.
De boodschap is duidelijk: zulke muziek brengt vrolijkheid. En er is zelfs voor elk wat wils. Of je het genre stom vindt of niet, dat vrolijke spul is uit het hart, en het neemt de mensen mee. Zoals mantra's de spiri-wiri's onder ons blij maken - zitten en meezingen geblazen ipv dansen meestal, maar ok. DJ's als Polyesta hebben dat begrepen en sleutelen aan wereldmuziek. Kareem doet dat op zijn manier ook, zulke tonen verrassen ons, brengen de blij naar buiten en doen ons dansen.
Er zijn niet-sombere mogelijkheden genoeg dus die níet uit Amerika zijn overgewaaid en die je niet diep-triest doen voelen du moment dat de mediaan-ontregelende bas-tonen de hara bereiken en je binnen veertien minuten lijken aan te sporen tot hara-kiri.
Terreur via de speakers; met namen als DJ Hades (onderwereld???) in de line-up; criteria van een geslaagd buitenfeest
Nog even terug naar de drum-'n-basss; is dat hoe wij anno nu een feestje bouwen? Met namen als... DJ Hades?? Is er echt vergunning afgegeven voor zulke klagende, zwaarmoedige, allesoverstemmende hara-kiri-tonen die zelfs een treurwilg nóg ellendiger doen voelen? En gaat dat echt door tot 23:00 uur??!! Welke nit-wit geeft vergunning voor zoiets? Ik probeer uit alle macht dit te bevatten... Elkaar verdoven met decibellen en dan aan het eind van de dag -liefst met een pijpje bier in handen en zo mogelijk nog iets te roken of iets sterkers erbij om de boel nog verder te benevelen- te roepen, want rustig praten kan dan niet meer, “dat het ´weer´ een geslaagde dag is geweest”... terwijl het enige dat mee zat het “weer” zelf is geweest en dat de enthousiastelingen er werkelijk àlles aan gedaan hebben om zo ver mogelijk van het hart te geraken... Hét criterium van een geslaagd feest?
Dit... gaat er door me heen terwijl de monotoon fulminerende rap-geluiden, het tijdelijke intermezzo van Pharell Williams' vrolijke “Happy” zojuist hebben verdreven en mijn maag opnieuw doet inkrimpen.
Zo dichtbij? Ga er heen dan, even kijken!
Nu zou je, lezer, natuurlijk kunnen zeggen: “Ga er dan heen, ga zelf kijken, mee maken, leuk toch?” Normaliter zou ik er graag heen gaan. Bio Food en Gezelligheid, waar mensen zijn, kom ik graag. Het is inderdaad dichtbij. In het Veld-park, naast het ziekenhuis - hoe toepasselijk.Fiets is zo gepakt. Lopend te doen zelfs. Echter... hier heb ik geen "ja" bij, van binnen. Van geen kanten. Geen wonder ook. Het voelt niet goed! Welke emotionele imbeciel gaat zichzelf forceren door z'n lichaam erheen te slepen... Als mijn hele lichaam luidkeels protesteert omdat zulke klanken buitengewoon slecht zijn voor mijn gestel, op twee kilometer afstand al... wat ga ik dáár dan doen, vlak bij zulke grote speakers? Ben je gek... De psychedelische herrie die voor muziek door moet gaan houdt me dus keurig op afstand. Ik ben er diep triest van. Dat dat kàn en móet allemaal, zo. Letterlijk zum kotzen. Ben intens verdrietig hiervan. Punt gemaakt, lijkt me. Het lichaam liegt nooit immers. Of gaan we daarover nu ineens discussiëren, om jezelf vrij te pleiten dat je wèl denkt dat je zulke wanklanken “fijn” vindt om te horen?? Dan... ben jij helaas niet goed bij je hart, beste lezer... Het is ongezond, om zulke wanklanken te MOETEN horen. Daarom ga ik er zéker niet vrijwillig heen. Iedereen die meent dat dit feestelijk is, is niet goed bij z'n hart.
Iedereen die meent dat dit gedoe feestelijk is, is niet goed bij z'n hart.
Laten we dat voortaan, in Godsnaam, anders doen volgende keer. Zet een stel leuke creativelingen neer, virtuole violisten, wat dan ook. Beter nog: jong talent! Wie wil nu geen tiener (of jonger) zien schitteren in bescheidenheid en jou ondertussen raken tot in je ziel? NB: In München doen ze dat zo: https://www.facebook.com/photo.php?v=499830983413562 (flashmob met vrolijke volksmuziek)
Dit zware geluid is... fulmineren; protesteren per luidspreker, gemeten per decibel. Waarom? Omdat dat zo voelt en iedereen dat zo zou moeten voelen - maar dat lukt niet meer als je collectief, als volk bij je hart vandaan bent. Gestoord gedrag gewoon oftewel volledig weg bij het hart. Dat no kan. links:
Hoe eer je een vrouw? Wat is de enorme verantwoordelijkheid van de man?
Een vrouw eren. Een vrouw dragen. Wat is dat? Hoe gedraag je je als man? Hoe mis-draag je je?
Ingeving: “Een vrouw penetreren is geen kunst”
“Je lul in een vrouw steken is niet moeilijk”, leerde ik van mijn mentor (voetnoot 1 oftewel: kom ik zo op terug). Zeker niet als die vrouw liefde of seks meent na te streven vanuit een ander doel, bijvoorbeeld “om maar wat te hebben”, zo valt mij in. Een vrouw aanbidden is 'm ook niet, da's de ander boven je zelf plaatsen.
Wat wèl een kunst is, is de leiding nemen vanuit kennis en wijsheid. Haar eren. Eren is niet ingaan op de Pavlov-reactie van jou of je partner. Niet toegeven aan de hunkering - waarvan hoogsensitieven toch al niet weten bij wie dat gevoel hoort, jij of je partner - omdat het weliswaar plezierig maar kortstondig genot oplevert. Niet denken “ze zal wel willen vrijen” en daar domweg gehoor aan geven. Niet haar beminnen, vernederen of aanbidden.
Wèl haar liefhebben. Wèl haar de ruimte geven, en da's niet gaan -althans niet gelijk gaan- voor het kortstondig bevredigen van lust of wat er voor door moet gaan, maar kiezen voor dialoog en harts-verbinding, door uit te spreken wat er in je opkomt.
Ultieme Intimiteit
Er is weinig intiemers dan je letterlijk èn figuurlijk blootgeven en te ervaren wat de intieme verbintenis je brengt. Dit is je kans. Een vrouw die zich voor je opent geeft zich helemaal. Ze heeft niet alleen elke bescherming afgegooid. Ze geeft letterlijk alles wat ze ter beschikking heeft. Een geweldige ervaring èn een geweldige verantwoordelijkheid dus. Die jij, man, te dragen hebt. Dan pas draag je de vrouw.
Dat doe je niet door voortijdig een paar-band aan te gaan met iemand die je niet kent, en zo jezelf en de ander de mogelijkheid te ontnemen om je verliefdheid te onderzoeken of elkaar te leren kennen en waarderen om de schoonheid die ieder meebrengt (2). Is er verliefdheid, dus aantrekkingskracht van de zielen, dan komt het toch wel goed. Is die er niet, dan verneder je jezelf èn de ander niet onnodig, door aan lustgevoelens toe te geven, die eigenlijk helemaal niet relevant blijken te zijn. Da's nuttig en leuk, als je pubert of als je tiener bent -wat niet noodzakelijkerwijs hetzelfde hoeft te zijn (ik puberde pas 20 jaar later)- maar niet langer passend bij vol-wassen gedrag.
Zielsverliefdheid is: zielen die elkaar gezonden zijn omdat ze samen 'wat uit te zoeken' hebben. Vaak heeft elk dan iets te leren. Bijvoorbeeld 'wat verliefd zijn' betekent of om een kind te krijgen en zulk nieuw levensgeluk te leren kennen. Elke andere vorm van samen-zijn is meestal eindig, meer gelijkend op of ontaardend in '(goede) vriendschap' of 'zorgen vóór' - terwijl verliefdheid een basis geeft voor méér dan dat. Kinderen bijvoorbeeld. Ik heb het niet over hoe wij dat deden in het verleden. Ik heb het over wat Aquarius brengt en hoe wij mensen eigenlijk in het leven horen staan.
Samenleven
Daarna komt 'samenleven'. Da's een apart hoofdstuk. Of je nu in één huis woont of niet: leun op jezelf, niet op de ander; “naast een vrouw staat een trotse man”. Wat dat betekent is een studie die ieder mens, iedere man en vrouw, nog te doen heeft. Wie niet “op eigen benen staat” en dus dreigt op een ander te leunen of een ander nodig te hebben, is niet zijn of haar eigen partner en dan ligt er het gigantische risico van machtsstrijd op de loer. Dat staat een “bewust” huwelijk in de weg. Of een bewuste verbinding/verbintenis, waarbij beiden er (van) alles voor over hebben om samen te zijn en samen leuke dingen te doen. Wat niet? Een garantie voor succes is er niet, maar als je één dag in plezier met de ander beleeft is dat al de moeite waard. En dat is altijd “vandaag”, natuurlijk. Een garantie voor falen is er wel. Absoluut. Verzanden in gezeur over de ellende die je vandaag hebt meegemaakt hoort niet bij een gezonde relatie. Als je elkaar weer ontmoet ben je blij dát je elkaar weer ziet en deel je de dingen die de moeite waard zijn en die je doen stralen. Zó investeer je in je relatie. Zeuren, dwz opsommen wat er zoal gebeurd is en aangeven dat je er geen raad mee weet, is feitelijk een zwakte-bod - je weet je geen raad immers èn je ondermijnt je relatie, jezelf en doet ieder tekort, als eerste jezelf. Als je gezichtsverlies wilt, of de relatie wilt laten stranden, moet je dat vooral structureel doen. Vermoei daar dus de ander niet mee – vermoei daar zelfs níemand mee. Je hoort als stabiele volwassene hooguit om hulp of raad te vragen en je kunt wellicht in een paar woorden de aanleiding toelichten èn aangeven hoe je je erbij voelt... maar nóóit te zeuren. Als je geraakt bent, zet je zelf dan neer en ga naar binnen. Wat heb je nodig? Wat voel je? Wat wil je? Meer dan dat is er niet. Maak er dus ook niet meer van dan dat.
Kort samengevat: het getuigt van een denkfout om er vanuit te gaan dat je meegemaakte ellende bij een ander kunt neerleggen. Het sloopt de verstandhouding. Je bent toch geen kind meer? Gedraag je dan ook niet zo. Als er iets gebeurt dat je raakt, dien je “naar binnen” te gaan, naar die pijn, en de boodschap erachter uitvissen. Dat is grootzielig gedrag. Dat is verantwoordelijkheid nemen. Een ander om hulp vragen is ok. Je gevoel delen is ok. Je behoefte delen is ok. Zeuren niet. Het allerbelangrijkste is:
Samen lol maken
“Ga samen lol maken”, zo luidt de boodschap. Dat je angsten hebt en in een keurslijf leeft weet iedereen. Deal with it. Verdriet? Heeft iedereen; zie dat je er mee om leert gaan. Het is jouw eigen verantwoordelijkheid. Neem je eigen stappen en val je partner er niet mee lastig. Jij moet je eigen lasten dragen, niet een ander. We mogen er namelijk nooit ongevraagd vanuit gaan dat een ander wel bereid is om jouw lasten te dragen. Dat hoort niet. Zeker niet onaangekondigd; vanuit opwelling. Het staat de erotiek in de weg. Zulk ongepast gedrag dienen we dus nooit te verwarren met intimiteit.
In de bescherming van intimiteit kun je je gevoelens laten zien. Jezelf laten zien dus. Dat is normaal. Echter, velen verwarren emoties - en dan met name de onverwerkte, in het verleden opgelopen emotionele schade - met (normaal menselijke) gevoelens (zoals blijdschap, angst, boosheid, verdriet). Da's beslist niet hetzelfde. Verwar ze niet met elkaar, het is een klassieke fout. Ga je eigen demonen of schaduwzijde zelf aan, zoek hulp van iemand die er verstand van heeft en laat je partner er buiten. Die heeft er niets mee te maken. Ga liever samen picknicken of piklikken en zorg dat je het naar je zin hebt, maar hou privéproblemen voor jezelf. Zo hou je het leuk samen. Ga zelf maar na... hoe belangrijk is dat?
--Noten--
Om de gedachtegang niet te onderbreken heb ik voetnoten gebruikt die de visie hierboven verduidelijken:
1) Deze opmerking ging over het vaderschap en over hoe je dat hebt te verdienen in plaats van dat je die titel automatisch krijgt. De komiek Jacob Williams vertelde hierover: “When I was little I really wanted to be a
magician. I did this one trick, where I got my dad to disappear
emotionally from the rest of my childhood...” Korter en duidelijker kan ik het niet zeggen.(YT na 19'00") 2) Schoonheid komt van binnenuit. Ieder mens is mooi. Van binnen sowieso - ook al kan de schoonheid door nare ervaringen zijn aangetast. Schoonheid toont zich in gedrag. In spontaniteit. In creativiteit. Het is wat ons mensen essentieel maakt; het is het essentiële in de mens. Het onderscheidt ons door te uiten wat er in ons leeft. Dat vereist ruimte en onvoorwaardelijk “houden van”'. De mooiste mensen m.i. zijn niet de knapsten volgens een geldend schoonheidsideaal. De mooiste mensen zijn zij, die de wereld een stukje mooier maken. Elk, op hun eigen manier. Het enige dat daarvoor nodig is, is de ruimte en onvoorwaardelijke liefde en resulteert in zelf-vertrouwen en eigen-waarde. Je ziet om je heen welke schadelijke gevolgen het heeft als die dingen structureel worden weggehouden of weggenomen uit een samen-leving. Bedenk dan ook even, dat dat gebeurt bij een volk dat dat zelf toeliet.
Een gezegde van de Cherokee indianen luidt:
“A woman's highest calling is to lead a man to his soul as to unite him with his soul
“A man's highest calling is to protect woman so she is free to walk the earth unharmed.”
Ik merk bovendien op: “In een kouwe kille samen-leving waar men de weg kwijt is (naar het hart) dienen mannen en vrouwen zich tot het uiterste in te spannen om dat te herstellen.”
3) Dit artikel lijkt geen rekening te houden met andere vormen of samenstellingen zoals homo-relaties. Dat is natuurlijk niet waar. Er zijn algemeen geldende 'regels' tussen mensen. Ik heb er studie naar gemaakt en kwam tot deze inzichten. Eerst ahv theorie. Vervolgens teruggezien in de praktijk. Nu opgetekend als ingeving. 4) Niets van wat ik schrijf berust op de waarheid. Meerleeslinks:
Punt. Wat kan IN GODSNAAM dan de beweegreden zijn om zo'n gruwelijk middel in te zetten om je kinderen te "kalmeren"? Welk doel is er éigenlijk mee gediend?
Gelijk de essentie op tafel. Daar hou ik van. Volkskrant kwam (vandaag, 12 juli 2014) met een geweldig want ontwapenend artikel hierover. Tevens beschouwingen uit wetenschappelijke hoek. Twee artikelen hieronder dus. Lees je even mee?
“Dat kinderen door ritalin beter leren, is een bewering die niet klopt.”
Kinderen verdienen aandacht en respect in plaats van dat hun geest wordt bedwelmd met een drug die de potentie heeft van cocaïne of heroïne, schrijft Jan Vroomans. 'Het label adhd is moreel failliet.'
“Je kind vertellen dat er iets mis is met zijn hersenen - je hebt adhd - is niet-wetenschappelijk onderbouwd en derhalve onaanvaardbaar”
Het drogeren van kinderen met ritalin is het stelen van kindertijd ten behoeve van het gemak van volwassenen. We verstrekken middelen aan kinderen met de potentie van cocaïne en speed, terwijl er ook bij wetenschappers zorgen zijn aangaande de schadelijkheid van deze middelen (Gezondheidsraad, 2014). Behalve bijwerkingen, verslaving en ontwenningsverschijnselen, veroorzaakt ritalin vaak het gedrag dat men wil bestrijden. Dat kinderen er beter door leren, is een bewering die niet klopt. Dat kinderen zich beter focussen op saaie taken zegt nog niets over de uiteindelijke leerprestaties. Onderzoeken over leerprestaties spreken elkaar na vele jaren nog steeds tegen. Het is evident dat het drogeren van een kind ten koste gaat van de spontaniteit, creativiteit en mogelijke talenten van kinderen. In een studie van bijna dertig jaar toonde Nadine Lambert (2005) aan dat kinderen die ritalin gebruikten eerder gingen roken, zwaardere rokers werden en eerder cocaïne gingen gebruiken. Indien een kind al vroeg in het leven wordt verteld dat het de eigen impulsen en gedragingen slechts onder controle kan houden met een pil, is het niet meer dan logisch dat het kind ditzelfde gedrag voortzet in zijn verdere leven. Groeistagnatie Van ritalin is aangetoond dat kinderen een groeistagnatie en gewichtsafname van respectievelijk 2 centimeter en 2,7 kilo ondergaan tijdens het slikken van dit middel. Men heeft verder geen enkel idee wat de effecten zijn op de hersenen van het kind door de stagnatie van de groei in de jeugd en daarom worden dergelijke effecten ontkend. Adhd staat voor impulsiviteit, hyperactiviteit en concentratieproblemen [waar het werkelijk voor staat, daarover boog ik me reeds in het artikel Hoogbegaafden hebben het moeilijker. RJ]. Dit gedrag kan men echter ook bij kinderen ontwaren in het geval van saaie lessen, conflicten tussen ouders, mishandeling, te jong zijn voor het klasniveau, pesten, 's nachts niet uitrusten, een zwakke leerkracht, overvolle klassen, te grote prestatiedruk enzovoorts. Naar schatting is bij zo'n 90 procent van de kinderen onterecht adhd vastgesteld. Dit betekent dat honderdduizend kinderen ten onrechte ritalin slikken en onnodige risico's lopen. Het label adhd is moreel failliet. Je kind vertellen dat er iets mis is met zijn hersenen - je hebt adhd - is niet-wetenschappelijk onderbouwd en derhalve onaanvaardbaar. Ouders, leraren en overheid zijn met dit label echter vrijgepleit van het nemen van verantwoordelijkheid nemen voor respectievelijk opvoedingsproblemen, ordeproblemen en overvolle klassen. Kinderen verdienen duidelijkheid, aandacht en respect in plaats van het liefdeloze bedwelmen van hun geest en een kulverhaal over een afwijkend brein. Ik roep leraren en ouders op zich te verdiepen in de achtergronden en stelling te nemen. Een steeds grotere groep auteurs biedt een fundament voor uw intuïtie die zegt dat het drogeren van kinderen niet goed kan zijn. Ik roep ouders op om, bij eigen twijfel, onderzoeken naar gedrag te weigeren. Een onderzoek naar gedrag is namelijk een enkeltje 'gedragsstoornis' met bijbehorende 'medicatie', resulterend in een verstoord zelfbeeld van het kind alsmede risico's op ernstige bijwerkingen en verslaving. Jan Vroomans is onderwijsspecialist/leerkracht speciaal basisonderwijs (bron)
Zo. Hoor je het ook een keer van een ander. Wat? Dat, wat je ALLANG WIST. Diep van binnen. Hoe duidelijk wil je het hebben. Waarom kwam je daar zelf niet op? Heb nog een citaat voor je:
“Ritalin is een psychotrope drug en behoort tot de groep van drugs, zoals cocaïne en morfine het gedrag van het kind wordt beïnvloed door chemische eigenschappen, zonder een intrinsieke macht. Dit is een inmenging in de vrijheid en privacy rechten van het kind, want terwijl sommige chemische stoffen veranderingen in gedrag veroorzaken, leert het kind dit door de chemie, maar niet hoe het kon zijn eigen gedrag kan veranderen” - “De ziekte heet ADHD, en Ritalin is het middel en zet de farmaceutische reus Novartis en anderen al decennia lang miljarden om, zegt de Amerikaanse neuroloog Leon Eisenberg. Maar de waarheid komt altijd aan het licht, zelfs als het soms iets langer duurt: Kort voor zijn dood in 2009 onthulde de 87-jarige de zwendel: hij had nooit kunnen denken dat zijn uitvinding op een dag zo populair zou zijn, zei hij in een rapport. “ADHD is een prima voorbeeld van een verzonnen ziekte!” (bron; rest van het artikel onderaan gekopieerd vanwege relevantie)
“Oordeel niet - vóél. Niet denken maar voelen!”
Zakt het muntje?? Ik ga je nu niet vragen “oordeel zelf”, dat zou onzinnig zijn. Het gaat niet om oordelen namelijk, da's al genoeg gebeurd. Da's bewezen lulkoek dus. Dat bracht de mensheid naar z'n eigen afgrond. Kijk gerust om je heen en zie wat er van klopt: “Een mens die consequent niet bij z'n gevoel en dus niet bij zijn gezond verstand zit” - dus vraag ik je: “Klopt dit voor jouw gevoel?” Goeie, hè? Zo niet, dan “ben je niet goed bij je hart” en hebbi werk aan de winkel.
“Ritalin: Hoe de farmaceutische industrie, onze kinderen met opzet vernielt”
Het klinkt als de angstaanjagende verhaal van een horror thriller: Een wereldwijd bekende Amerikaanse kinderpsychiater probeerde in de jaren zestig zijn levendige scala aan psychiatrische kinderpatiënten, stil te krijgen. Als hij een daarvoor een pil ontdekt, waarmee de kinderen kunnen worden gekalmeerd, vindt hij in opdracht van de World Health Organization, een kinderziekte uit.
En je hebt een uiterst wereldwijde lucratieve, – maar zeer gevaarlijk voor de groei van de hersenen -, bron van inkomsten gekregen voor de farmaceutische en medische industrie. Miljoenen kinderen over de hele wereld slikken al tientallen jaren Ritalin, omdat zij zogenaamd ADHD hebben.
De ziekte heet ADHD, en Ritalin is het middel en zet de farmaceutische reus Novartis en anderen al decennia lang miljarden om, zegt de Amerikaanse neuroloog Leon Eisenberg. Maar de waarheid komt altijd aan het licht, zelfs als het soms iets langer duurt: Kort voor zijn dood in 2009 onthulde de 87-jarige de zwendel: hij had nooit kunnen denken dat zijn uitvinding op een dag zo populair zou zijn, zei hij in een rapport. “ADHD is een prima voorbeeld van een verzonnen ziekte”!
Een verzonnen ziekte. Dit blijkt uit een recent rapport van vorig weekend: Gezien de dramatische toename van het aantal ADHD diagnoses (tussen 1989 en 2001 wel 400-voudig) zijn de onderzoekers er nu het er vrijwel over eens dat ADHD meestal een snel geheven zwaard van Damocles is voor wat levendige kinderen, jongens komen veel vaker in aanmerking. De farma-kartel zal het waarschijnlijk een zorg zijn. Deze “verzonnen ziekte” is nu de mentale ziekte die zich in de wereld manifesteert. Ten onrechte, zo blijkt steeds meer uit wat uit ADHD of ADD (Attention Deficit Disorder) bekend is en vermeend genetisch veroorzaakt, vaak gebaseerd in werkelijkheid meer volledig natuurlijke redenen en heeft weinig te maken met een echte psycho-pathologie, zoals het voormalige hoofd van de Kinder-en Jeugdpsychiatrie van het Universitair Ziekenhuis van Hamburg Eppendorf, wijlen prof. dr. Peter Riedesser al een paar jaar eerder nadrukkelijk heeft verklaard: familiale problemen spelen vaak een belangrijke rol, die moeten worden onderzocht, ook vaak met jongens verband houdt met het feit dat ze vaak meer temperament hebben dan hun vrouwelijke evenbeelden. Maar het gedrag van de meisjes vooral die met betrekking tot de gedragscode die ontwikkelt wordt voor zowel op de kinderdagverblijven als op school. Als de jongens wild spelen door hun natuur, worden hun al heel snel gedragsproblemen toegeschreven. ADHD is eigenlijk een probleem van verkeerd begrepen jongen heden ten dage.
Een voorbeeld: Toen ik, een paar jaar geleden de moeder van een buurjongen zag huilen, vroeg ik haar wat er mis was. Zij antwoordde dat ze van de kleuterjuf net had door gekregen dat haar zoon ADHD had, het zogenaamde hyperactief syndroom, en dat de jongen is nu het zeer krachtige geneesmiddel Ritalin zou moeten innemen. De jongen was eindelijk hyperactief. Ik was verrast, want dat was mijn mening, en moeilijk te geloven dat de jongen was onaangepast of hyperactief was, hij maakte een zeer gezonde en levendige indruk. Hoe weet de kleuterleidster, dat zo precies, vroeg ik de vrouw, want ze was geen arts of een psycholoog. De buurvrouw antwoordde dat de toezichthoudster ‘s avonds lessen kreeg over dit onderwerp.
Gelukkig bereikte ik Prof Riedesser onmiddellijk telefonisch en meldde het voorval. De arts riep de jongen bij zich en onderzocht hem grondig. Diagnose: Het kind was perfect in orde. Wat ik op dat moment niet wist: is dat de farmaceutische industrie, al geruime tijd trainingen verzorgt voor opvoeders, leerkrachten van kleuterscholen en scholen om een “nauwkeurig te kijken” naar levendige kinderen waarvan de ouders dan kennis kunnen nemen van de gevaarlijke diagnose en een juiste medicatie te geven.
Men moet weten dat Ritalin geen pil is, maar heel sterk spul: Het bevat methylfenidaat en grijpt in op de stofwisseling van de hersenen, waar aandacht en beweging worden gecontroleerd.
Het fatale: De effecten van methylfenidaat zijn bij de mens nog steeds niet volledig opgehelderd. Er is niets bekend over de gevolgen van de komende generaties, met gevaarlijke ziekten zoals die Parkinson worden geassocieerd met bijvoorbeeld de toediening van Ritalin. De bijwerkingen variëren van de kleine witte pil voor eetlust en slaapstoornissen, tot angst, spanning en paniek aanvallen tot aan verminderde groei. Daarbij: Ritalin is een psychotrope drug en behoort tot de groep van drugs, zoals cocaïne en morfine. Het wordt echter, zoals gezegd, al kleine kinderen gegeven, vaak jarenlang voorgeschreven. Omdat Ritalin de “ziekte” niet herstelt als de zware medicatie wordt stopgezet de symptomen onmiddellijk terugkomen.
“Ritalin is een pil tegen een uitgevonden ziekte, voor een moeilijke jongen”, zegt de Deutsche Apotheker Zeitung. En de uitvinder van ADHD, de bekroonde Amerikaanse neuroloog Eisenberg, zei aan het eind van zijn leven bezorgd: “De genetische aanleg voor ADHD is volledig overschat.” In plaats daarvan, zouden kinderpsychiater veel meer diepgaande psycho-sociale redenen moeten onderzoeken die kunnen leiden tot gedragsproblemen, zoals Eisenberg tegenover de Duitse wetenschapsjournalist en non-fictie schrijver Jörg Blech stelt, die door zijn uitgebreide kritiek op de farmaceutische industrie en on zijn boek De ziekteuitvinders bekend werd. Achteraf gezien, te laat, veel te laat!
Eisenberg gaf kort voor zijn dood, ook al in verslagen, de onderwerpen door, voorzover die er de oorzaak van zouden kunnen zijn en wat noodzakelijk was om te onderzoeken, veel dringender dan gelijk de fatale pil te geven is: strijden de ouders in het samenleven, er zijn problemen in het gezin? Deze vragen zijn belangrijk, maar het zou wel lang duren, zo wordt Eisenberg geciteerd, die eraan zou hebben toegevoegd met een zucht: “Een pil voorgeschreven aan de andere kant werkt zeer snel”.
“Onze systemen zijn voor jongens onvriendelijk geworden”, zegt de professor van farmaceutische onderzoek aan de Universiteit van Bremen, Gerd Glaeske. Jongens leven wild en nemen riskante experimenten. Hiervoor missen ze vandaag de open ruimtes. Jongens probeerde de grenzen uit, die van toepassing zijn in ons systeem om die opvallend over te steken. “Om te zeggen dat jongens gestoord zijn, moet je ook praten over degenen die het gevoel hebben verstoord te worden,” zei de professor.
De FAS schreef op 12 februari 2012 de diagnose ADHD de stijging zal verklaren in het falen op school, de wereldwijde verkoop van Novartis alleen al maakt 464 miljoen dollar uit met de pil die de ontwrichte jongens glad, volgzaam en rustig doen worden. Twintig jaar geleden is in Duitsland 34 pond methylfenidaat voorgeschreven door de artsen – tegenwoordig worden er 1,8 ton Ritalin over de hele wereld aan ongeveer tien miljoen kinderen voorgeschreven, in Duitsland zullen het er ongeveer 700.000 zijn.
Het Zwitserse Nationale Commissie van Advies inzake Biomedische NEK zei in een verklaring in november 2011 zeer kritisch te zijn over het gebruik van het ADHD medicijn Ritalin: het gedrag van het kind wordt beïnvloed door chemische eigenschappen, zonder een intrinsieke macht.
Dit is een inmenging in de vrijheid en privacy rechten van het kind, want terwijl sommige chemische stoffen veranderingen in gedrag veroorzaken, leert het kind dit door de chemie, maar niet hoe het kon zijn eigen gedrag kan veranderen. Dus het zou van belang zijn in de leerervaringen voor persoonlijke verantwoordelijkheid en interpersoonlijk gedrag en beperkt het kind de vrijheid, in het onvolgroeien van zijn persoonlijke groei zo kritiseerde NEK. Over de gezondheidseffecten van inname van psycho-farmaceutisch middel is echter, blijkbaar niets gezegd.
Peter Riedesser waarschuwde: “Hyperactiviteit kunnen tekenen zijn van een diepere storing, zoals depressie, die heel anders dan met Ritalin behandeld moet worden.”
De gerenommeerde wetenschapper en professor in de neurobiologie Gerald Huether heeft al lang gewaarschuwd voor de onzorgvuldige vrijgeven van het zeer krachtige geneesmiddel voor jonge kinderen en nog in de veronderstelling dat we te maken hebben met ADHD als een echte ziekte, van genetische en biologische oorsprong. In een interview zei de wetenschapper, als de ziekte tientallen jaren geleden werd gedefinieerd, is het niet bekend hoe kneedbaar de hersenen van kinderen zijn, hoe de hersenen structuren ontstaan tijdens de vroege kinderjaren op basis van ervaring alleen. “Op dat moment was er nog steeds een geloven in dat het zomaar een defecte genetische programma was die zou leiden tot dit soort aandoeningen,” “Dit idee is er geweest op vele manieren. Ze zadelde iedereen die verantwoord en evenwichtig was ermee op, niet alleen de ouders, maar ook de opvoeders en leraren. En ze kwam overeen met het reparatie-denken van die tijd, als er iets niet goed werkt, neem je maar een pil.
Betrokken ouders moeten niet hetzelfde geloven als de opvoeders en leraren dat hun kind ADHD heeft. Je moet eerst vragen stellen over het spelen zelf en ideeën uitwisselen met andere mensen waarvan ze weten dat hun kind daar op lijkt. Misschien is er een gedachte aan een manier waarop hij thuis, op school of vooral ka worden geholpen in de omgang met vrienden.
De neuroloog was een van de eerste uitgesproken criticus van de “ziekte” en de bijbehorende medicatie en voerde een paar jaar geleden verhitte professionele debatten. Hüther heeft zich ontpopt als een van de weinige wetenschappers die zich duidelijk hebben gepositioneerd als een pleitbezorger voor de kinderen: Volwassenen kunnen zelf beslissen of ze psychostimulantia gebruikt om zich beter aan te passen aan de absurde krachtige eisen van onze huidige maatschappij. Maar de kinderen kunnen niet zelf beslissen, dat is de beslissing die hun ouders moeten nemen als verantwoordelijke volwassenen. Nagenoeg de rest van de professionele wereld is verpakt in een discrete stilte over deze ernstige kwestie.
De uitvinder van de ADHD, de voormalige Amerikaanse psychiater Leon Eisenberg, die later hoofd werd van de psychiatrie aan het Massachusetts General Hospital in Boston en een van de meest beroemde neurologen werd in de wereld, had in 1967 een seminar georganiseerd door de World Health Organization, samen met Mike Rutter, en al hun collega’s tegen de enorme weerstand weg te nemen van de psychiatrische deskundigen om zo de vermeende aandoening van de hersenen als een ziekte in de WHO Global catalogus van psychiatrische Lijden op te nemen. Ondanks de harde tegenwind is het, om welke reden dan ook, met succes erin geslaagd. De psychiater is dus een boze geest en koppig geval in de wereld, dit met het oog op om de terugkerende miljarden aan winst voor de farmaceutische industrie, niet laten schieten. Tot op heden heeft de vermeende psychische aandoening zijn plaats in de Diagnostic and Statistical Manual, tot op vandaag de dag zijn er miljoenen van ouders die geloven dat ze mentaal zieke kinderen hebben, en tot op de dag lopen miljoenen jongens en meisjes met dat stempel rond, als een handicapt te hebben.
Dit alles interesseert de farmaceutische industrie, heel weinig, en bieden nu, alleen al in Duitsland, zes bedrijven de drug aan onder verschillende namen. De octopus blijven onbewogen een van hun miljarden opstrijken, ongeacht de mogelijke zware gevolgen voor lichaam en ziel van het kind, ongeacht zelfs van de druk op de jonge generaties, die alleen maar funktioneren moeten, en gewoon onder de drugs zitten en dat ondanks een wereld die zich niet langer zal afvragen wat de natuurlijke oorzaken en redenen zijn, maar een niet aflatende dagelijks uitvinden van nieuwe kunstmatige gebreken, teneinde op passende wijze de harde cash te incasseren. Welkom in de brave new world!
Maar... over wèlke angst hebben we het eigenlijk? Welke angst krijgen we mee? Eerder al viel me de angst op voor “niet goed genoeg te zijn”. Er zit echter nog iets achter deze angst. De algemene angst is volgens mij: 
