De wonderlijke energie van kinderen | (en wat school met hen doet)

Jonge kinderen hebben een energie over zich die magisch is. Ze stralen alle kanten uit en zijn daardoor bere aantrekkelijk voor ieder mens, van jong tot oud. Het is een genot om naar hen te kijken en hen gade te slaan. Verliefd loeren we naar zoveel levenslust.

Hoe komt dat? 
Of beter: hoe komt het, dat wij dat licht in onszelf met de jaren zien doven?

In een maatschappij waarin van alles moet en niets mag - behalve dan “in de pas lopen”, “gedraag je”, “doe normaal” en “doe nou maar wat ik zeg” - is het niet vreemd dat er van de oorspronkelijke mens niets overblijft. De vlam dooft.

De ouders beperkten het kind dat op 16-jarige leeftijd kennelijk al 300.000x het woord NEE gehoord heeft. "We weten niet beter" dus doen het ook nog uit liefde... Over liefdadige terreur gesproken. De school gaat daar nog eens dunnetjes overheen (daar komt al die aangeleerde onzin dan ook vandaan) en heeft door "verplicht onderwijs" maar liefst 12 jaar de tijd om alle initiatief en levensvreugde volledig te vermoorden.

Heb je even? Wist je dat school "zeven lessen" heeft die het erin pompt? Hier komen ze - overgenomen van oud-leraar John Taylor Gatto's boek resp. uit het artikel van Frans Vermeulen hierover: "Scholen? Weapons of mass instruction" (zie onderaan *):

1. een kind leert verwarring in plaats van samenhang en leert te veel oppervlakkige feitenkennis boven enthousiasme

2. Een leraar leert kinderen: blijf in de klas(se) waar je thuishoort. Individualiteit is daarmee in strijd en derhalve de vloek van elk systeem van classificatie.

3. Kinderen leren onverschilligheid. Wat je ook doet op school, niets is de moeite waard om af te maken als de bel gaat.

4. Emotionele afhankelijkheid door straffen en belonen, is een volgende les. De leraar is degene die gunsten kan verlenen en zonder reden weer intrekken, rechten zijn er niet; goed gedrag houdt de kinderen gegijzeld.

Dit is wat mij betreft de ergste van allemaal en schaart men onder "Opvoeding" terwijl het voor mij klinkt als vermorzeling van de menselijke geest.

5. Intellectuele afhankelijkheid: ze moeten wachten tot een leraar vertelt wat ze moeten doen. Het is de belangrijkste les van allemaal: we moeten wachten op anderen, beter getraind, hoger in hiërarchie, ouder, om betekenis te kunnen geven aan ons leven.

6. Zelfvertrouwen is voorwaardelijk, afhankelijk van de mening van een expert. Kinderen daarentegen die van hun ouders geleerd hebben, dat ze van hen houden ondanks alles, laten zich onmogelijk conformeren.

NB: Dat is wat onvoorwaardelijke liefde oplevert, dus; zelf-verantwoordelijk gedrag

7. Afwezigheid van privacy. Er zijn geen privé-ruimtes voor kinderen, geen privé-tijd. School breidt zelfs haar invloed uit door huiswerk, anders kan het voorkomen dat kinderen thuis iets leren buiten de autoriteit van de leraar om, of van een wijs iemand uit de buurt."

Hierachter schuilt een eenvoudig idee: ieder van ons moet perfect en afhankelijk gemanaged kunnen worden en daarvoor gebruikt men elke truc uit het boekje: psychologie, sociale druk of bruut geweld.

Midas Dekkers schrijft hierover in zijn boek De Larf:
“Op school wordt de nieuwsgierigheid vermoord.

Je krijgt er antwoord op vragen die je je nooit hebt gesteld en blijft met de echte vragen zitten tot het vlammetje flakkert en dooft.

Op school beschouwen ze je als een vat dat moet worden volgestampt, niet als een spons die zich vanzelf volzuigt, zolang je de gaatjes maar niet met onzin verstopt.

Het is bijna onmogelijk om een kind het leren te beletten, maar op school krijgen ze het voor elkaar (p. 152)”.

“... scholen zijn niet zozeer gebouwd om kinderen iets te leren als wel om de maatschappij van ze te vrijwaren, ongeveer zoals gevangenissen dienen om de maatschappij tegen boeven te beschermen (p. 222).”...

Het doel? Onderwerping dus.

Over geestelijke verkrachting gesproken.

“Op school wordt de nieuwsgierigheid vermoord. Je krijgt er antwoord op vragen die je je nooit hebt gesteld en blijft met de echte vragen zitten tot het vlammetje flakkert en dooft.

Geen wonder dus dat sprankelendheid van kinderen afneemt - omdat die vermoord wordt.

Geen wonder ook, dat “ouderen” zo graag in de buurt van kinderen zijn. Omdat mensen niet leren het levensplezier en de levenslust uit zichzelf te halen, zijn ze aangewezen op anderen. Dus klauwen we er op los en jatten energie bij elkaar weg via helse spelletjes zoals projectie en psychisch vampirisme.

Vreselijk – maar waar. En voor ieder zichtbaar. En heel verdrietig, óók. Want dat is liefdeloos gedrag en zeer verdrietig makend. Om te zien dat alléén onze kinderen nog die glans en sprankeling over zich hebben.
En dat volwassenen dat voornamelijk niet meer hebben. Uitgedoofd zijn. En er op los jatten.

Energie jatten

Een relevant -en helaas extreem- voorbeeld van iemand die energie jat bij een kind, is seks met minderjarige kinderen. Diverse bronnen tonen, dat de (voormalig want gepensioneerde) hoogste baas van Politie en Justitie in Nederland in zo’n pedo-netwerk zit. Google maar eens op Rolodex-onderzoek, journalist Micha Kat of de naam Joris Demmink.

Hier kunnen wij niet meer omheen want de waarheid komt nu aan het licht. Mensen als deze illustreren exact waar het hier om gaat: misbruik - als gevolg van een systeem dat niet deugt zodat ze het bij een ander moeten halen. Immers…een pedofiel is ook ooit iemands kind geweest… Dus waar is het misgegaan?

Mensen als deze illustreren exact waar het hier om gaat: misbruik - als gevolg van een systeem dat niet deugt zodat ze het bij een ander moeten halen...

Walgelijk hè. En tegelijk zo ongelooflijk simpel.

Het geeft aan waarom we collectief echt naar ons hart terug móeten.
Omdat dit zo niet langer kan. Dit… is Waanzin.

...het toont, waarom we echt naar ons hart terug móeten

Door naar het hart te gaan kunnen we zelfs verkrachters, pedofielen en wellicht zelfs moordenaars in liefde zien. Omdat het miskende mensen zijn. Dat is waarom bij Indianen een verkrachter wordt opgenomen in de familie van degene die verkracht werd.

Voel maar of dit klopt voor jou. Durf jij dat aan?

~Ingeving van de dag. Trust me… Het lichaam liegt nooit.

rj.

*) Schools, weapons of mass instruction |

-Aanvulling van 9 april 2024-

Hieronder de tekst van het artikel met dezelfde titel van de hand van journalist Frans Vermeulen uit 2008, omdat zijn website renvogel.nl helaas niet meer bestaat en de link dus niet meer functioneert, maar ik de tekst te belangrijk acht om verloren te laten gaan:

Scholen? Weapons of mass instruction.

Onderwijs, veel wordt er over gepraat en geschreven, maar waarom het onderwijs is zoals het is blijft vaak buiten de discussie. Wat is het doel van scholing? Waarom is er überhaupt onderwijs? De Volkskrant kopte onlangs: “Kind haalt diploma sneller, maar weet niet méér”. Zou er misschien iets moeten veranderen? En, niet in de laatste plaats: wat is de rol van de overheid in dit alles?

Uit: “Scholen? Weapons of mass instruction”, artikel uit Frontier 143 van mei/juni 2008
Auteur: Frans Vermeulen.

Tijdens een symposium in Zeist werd eind 2007 gesteld: 

"Het gaat niet goed met het onderwijs in Nederland. Van alle kinderen heeft 68% stress-verschijnselen, en 10% een burn-out. Elk jaar lopen meer dan 60.000 jongeren weg van school, en dagelijks doen 40 jongeren een poging tot zelfmoord. Met de leraren gaat het niet veel beter: liefst 13% wordt psychisch ziek van de werksituatie. Ook steeds minder jongeren kiezen voor de PABO. Is er sprake van een crisis in het onderwijs?
Zo ja, hoe lossen we deze dan op?"

Kortom, heel veel vragen. In Zeist werd daarom reikhalzend uitgekeken naar sprekers als Jos Verhulst' (leraar en publicist), Bram Moerland( (filosoof), Vincent Loosjes (onderwijs-jurist), Jaap Peters (organisatie-adviseur en auteur) en vooral John Taylor Gatto. Deze laatste spreker uit Amerika met 30 jaar onderwijservaring op (achterstands)scholen in New York gold als hoogtepunt vanwege zijn prikkelende betogen in kranten en tijdschriften, en ook door boeken als "Dumbing Us Down" en "The Underground History of American Education".

In 1991, het jaar dat Taylor Gatto voor de vierde maal werd bejubeld als New York State Teacher of the Year, nam hij ontslag en schreef hij een vlammend betoog in The Wall Street Journal: "I Quit, I Think". In een opsomming van de zeven lessen van een leraar vatte Taylor Gatto samen wat leraren hun leerlingen ècht leren op school. "Of een van beiden dat nu wil of niet, het gemonopoliseerde onderwijs is in de ban van het one size fits all principe en is daarmee verworden tot Weapon Of Mass Instruction."

Zeven lessen |

"Wat ik in 1991 vertelde, geldt tot op de dag van vandaag: een leraar leert de kinderen verwarring. Alles wat ze leren ontbeert samenhang. Ze leren ook te veel. Het ontbreken van natuurlijke orde wordt vaak als kwalitatief onderwijs betiteld. Oppervlakkige feitenkennis bij het verlaten van de school wordt verkozen boven enthousiasme. In een maatschappij waar steeds meer beide ouders werken, zodat de familierelatie onder druk staat, leren kinderen om verwarring te accepteren als hun lot.

Een leraar leert kinderen: blijf in de klas(se) waar je thuishoort. Individualiteit is daarmee in strijd en derhalve de vloek van elk systeem van classificatie. Kinderen leren onverschilligheid. Wat je ook doet op school, niets is de moeite waard om af te maken als de bel gaat. Ten derde: Emotionele afhankelijkheid door straffen en belonen, is een volgende les. De leraar is degene die gunsten kan verlenen en zonder reden weer intrekken, rechten zijn er niet; goed gedrag houdt de kinderen gegijzeld.

Ook leren kinderen intellectuele afhankelijkheid: dat ze moeten wachten tot een leraar vertelt wat ze moeten doen. Het is de belangrijkste les van allemaal: we moeten wachten op anderen, beter getraind, hoger in hiërarchie, ouder, om betekenis te kunnen geven aan ons leven.

Dat zelfvertrouwen voorwaardelijk is, afhankelijk van de mening van een expert, is een andere belangrijke les. Kinderen daarentegen die van hun ouders geleerd hebben, dat ze van hen houden ondanks alles, laten zich onmogelijk conformeren.

Afwezigheid van privacy is les nummer zeven. Er zijn geen privé-ruimtes voor kinderen, geen privé-tijd. School breidt haar invloed uit door huiswerk, anders kan het voorkomen dat kinderen thuis iets leren buiten de autoriteit van de leraar om, of van een wijs iemand uit de buurt."

Het onderwijs zit sinds jaar en dag in elkaar zoals het in elkaar zit, zodat mensen inmiddels niet meer kunnen bedenken, dat het ook anders kan dan met leerplicht vanaf 5 jaar. Anders? Hoe leren mijn kinderen dan lezen, schrijven en rekenen? “Ze moeten toch leren om opdrachten uit te voeren als ze straks hun baan willen houden?” zijn veel gehoorde reacties als mensen zeggen dat het onderwijs op de schop moet.

“Het gemonopoliseerde onderwijs is in de ban van het one size fits all principe
en is daarmee verworden tot weapon of mass instruction.”

Taylor Gatto: "De werkelijkheid is anders. Kinderen leren in werkelijkheid razendsnel, bijvoorbeeld in 100 uur op hoog niveau lezen, schrijven en rekenen als ze maar hongerig zijn om dit te leren. Dán moet je snel handelen en het ijzer smeden als het heet is. De voortdurende roep om basisvaardigheden aan te leren is een rookgordijn om kinderen 12 jaar lang de zeven lessen in te stampen."

De Amerikaan stelt, dat de centrale controle op ons leven, vanaf begin 19de eeuw, alleen maar is toegenomen. "Het leven dat we leven, de kleding die we dragen, het voedsel dat we eten, maar ook de drugsepidemie, zelfmoord (1600 mensen per jaar), echtscheiding (32.000 in 2006), geweld (160 mensen in 2006 slachtoffer van moord- en doodslag, alle Nederlandse cijfers), wreedheid en het klassen-/kastenstelsel: alle producten van dehumanisering van ons leven, het verminderde belang van het individu en de familie en ons opgelegd door een rijke, industriële bovenklasse."

Een oplossingsgericht antwoord kan volgens Taylor Gatto komen in de vorm van privéscholen, familiescholen, kleine ondernemende scholen, religieuze scholen, thuisonderwijs enzovoort. "Daardoor is ieder weer vrij om het soort scholing te kiezen die hem/haar past. Deze mogelijkheden zijn er nu nog nauwelijks en alleen beschikbaar voor de vindingrijken, de moedigen, de gelukkigen en de rijken onder ons."

Taylor Gatto is bang, dat de ramp van de zeven-lessen-scholen verder en verder zal groeien – met uitwassen als wapengeweld op scholen, zoals Columbine High of vorig jaar in Finland – tenzij wij iets moedigs en beslissends doen met de puinhopen van overheidsscholen en leerplicht.

"Dertig jaar geleden was er misschien nog tijd om buiten school om lessen te leren in zelf-motivatie, doorzetten, zelfvertrouwen, moed, waardigheid, liefde en dienstbaarheid. Nu eet televisie de meeste van die tijd in combinatie met de stress van tweeinkomens-of eenoudergezinnen. De lessen van wijsheid van niet-materiële ervaringen kunnen niet worden geleerd als het leven wordt begonnen met een gevangenisstraf van 12 jaar waar alleen slechte gewoontes worden geleerd", aldus Taylor Gatto.

“Op school wordt de nieuwsgierigheid vermoord.

Je krijgt er antwoord op vragen die je je nooit hebt gesteld en
blijft met de echte vragen zitten tot het vlammetje flakkert en dooft.”

Arbeit macht frei | scholing naar Pruisisch legervoorbeeld

Om te weten hoe het zo gekomen is moeten we terug in de tijd. Terug naar het Europa van 1806 waarin Napoleon in de Slag om Jena Pruisen versloeg. Dat Pruisen – vaak een leger met een land genoemd – verloor, was volgens filosoof Johann Gottlieb Fichte (1862-1814) te wijten aan het gebrek aan discipline. Hij schreef: “Het feest is voorbij. Kinderen moeten worden gedisciplineerd door een nieuwe vorm van universele conditionering.”... Ouders kon dat niet langer worden toevertrouwd. Door gedwongen scholing moest iedereen leren, dat 'werk vrij maakt'. En werken voor de staat, zelfs als dat betekende het leven overgeven aan haar commando, was de grootste vrijheid van alles.

Gecentraliseerde scholing leverde vanaf dat moment gehoorzame soldaten af voor het leger; gehoorzame werklieden voor mijnen, fabrieken en boerderijen; (onder)geschikte ambtenaren; (onder)geschikte industrie-arbeiders; burgers die hetzelfde denken over de meeste onderwerpen; nationale uniformiteit in denken, woord en daad.

De Pruisische (psychologische) scholing maakte gebruik van kennis die al eeuwen bestond door het trainen van (huis)dieren en uiteraard van eerdere militaire trainingservaring. In de 20ste eeuw zou het 'behaviorisme' in de psychologie (Skinner e.a.) daar nog een schepje bovenop doen.

Pruisen was naast economisch vervolgens ook militair uiterst succesvol met deze aanpak: Napoleon verloor de Slag bij Waterloo van de Pruisische oorlogsmachine. Engeland en Amerika volgden de ontwikkelingen vol bewondering. Nadat de Duitsers in 1871 opnieuw de Fransen versloegen was de naam van dit Utopia voorgoed gevestigd.

Duizenden jonge prominente Amerikanen staken de oceaan over om in het keizerrijk te studeren aan universiteiten, die ten dienste stonden van het bedrijfsleven en de overheid. Eenmaal weer thuis werden zij de universiteitspresidenten en afdelingshoofden, namen ze privé industriële onderzoeksinstellingen over, overheidskantoren en administratieve beroepen. Op hun beurt huurden ze mensen in die bereid waren het Pruisische model over te nemen, zodat het mentale leven van de Amerikanen vanzelf veranderde.

De collectieve discipline die zijn basis had in het verplichte onderwijs, zorgde in de ogen van de bezittende klasse voor welvaart en voorspoed. Bedelaars, zwervers en zigeuners (in Amerika vooral negers, joden en nieuwe immigranten) werden gezien als zand tussen de raderen van een gesmeerd lopende economie. In Amerika won daardoor eind 19de eeuw de eugenetica snel terrein, dat wil zeggen: wetenschappelijk onderzoek naar het verbeteren van het mensenras.

De eugenetica-beweging begon met Galton in Groot-Brittannië en verspreidde zich daarna over de Verenigde Staten. Behalve het vernietigen van mindere rassen door abortus, sterilisatie, adoptie, celibaat, tweebanen-familie-scheiding en lage lonen om de levenslust te doven, was scholing een speerpunt om de geest af te stompen en het karakter te vervalsen.

De meesten denken, dat deze eugenetica werd uitgevonden in nazi-Duitsland, maar niets is minder waar. Hitler was, voordat hij aan de macht kwam, juist een groot bewonderaar van de American way en van Henry Ford, die in 1920 via zijn uitgeverij 2 miljoen kopieën van het boek The International Jew: World’s Foremost Problem verspreidde onder bibliotheken en scholen. Hitler kreeg dat boek onder ogen en prees Ford later in Mein Kampf.

Samen met Rockefeller en Carnegie stelde Ford een blanco cheque ter beschikking om de menselijke aard te transformeren.

School werd een belangrijk onderdeel van dit controle-mechanisme, met als grootste verdachte de meedogenloze dwang. Die dwang is nodig, omdat het gaat om kinderen onder te brengen in klassen op basis van filosofische overtuigingen, die niet algemeen worden gedeeld. De moeilijkste les, aldus Taylor Gatto, is dat Rockefeller c.s. dat niet deden voor roem of geld, maar met een overtuiging die alleen is weggelegd voor ware gelovigen.

Na 1922 had racisme een echte wetenschappelijke basis gekregen in Amerika en de rest van de wereld. Met name in het verslagen Duitsland, de oude Teutoonse barrière tegen de Slaven, werd de Nordische superioriteit enthousiast verwelkomd. Intelligentietesten die overal werden ingevoerd toonden aan, dat het hoge(re) IQ van het Anglo-Teutoonse ras aangeboren was. Frenologie deed daar een schepje bovenop. En als kinderen niet biologisch Anglo-Nordisch konden zijn, dan kon verplicht onderwijs en drillen hen enigszins de goede kant op sturen.

In dat kader is de vergelijking tussen verplicht onderwijs en het vlooien-principe verhelderend. Vlooien, die in een lucifersdoosje worden gestopt, zullen proberen te ontsnappen: alleen om te merken, dat ze voortdurend hun hoofd stoten. Als na verloop van trainingstijd het lucifersdoosje wordt geopend, springen ze er niet meer uit. Taylor Gatto: "Scholen leren kinderen niet te springen. We leren hun daar verveling, doven hun initiatief en creativiteit."

Waarom scholing? |

Vraag de man in de straat waarom je naar school gaat en hij zal je antwoorden: scholing helpt je het beste uit jezelf te halen voor een goed leven tussen andere goede burgers/mensen. Maar dan wordt vergeten, dat het Pruisische model in de eerste plaats de sociale efficency dient: namelijk het effectief managen van een explosief groeiende populatie en tegelijkertijd het opbouwen van een machtige economie (met uniforme consumenten). Hierachter schuilt een eenvoudig idee: ieder van ons moet perfect en afhankelijk gemanaged kunnen worden en daarvoor gebruikt men elke truc uit het boekje: psychologie, sociale druk of bruut geweld. Ook, om ons meer (voorspelbaar) afhankelijk te maken, in het voordeel van een economie van multinationals, een maatschappij met een gelaagde sociale orde en een grote overheid die alles coördineert en regelt.

Om dat te bewerkstelligen moeten de meesten van ons geïnfantiliseerd worden, zo mogelijk levenslang. School is het trainingslaboratorium daarvoor, al sinds 50 tot 100 jaar, afhankelijk waar je woont. Het is het meest ambitieuze stuk sociale techniek in de moderne geschiedenis, en is – kijk maar om je heen – een klinkend succes.

Jaap Peters haalde tijdens het congres in Zeist Midas Dekkers aan, die de rol van de school in zijn boek De Larf als volgt beschrijft: “Op school wordt de nieuwsgierigheid vermoord. Je krijgt er antwoord op vragen die je je nooit hebt gesteld en blijft met de echte vragen zitten tot het vlammetje flakkert en dooft. Op school beschouwen ze je als een vat dat moet worden volgestampt, niet als een spons die zich vanzelf volzuigt, zolang je de gaatjes maar niet met onzin verstopt.

Het is bijna onmogelijk om een kind het leren te beletten, maar op school krijgen ze het voor elkaar (p. 152)”. En: “... scholen zijn niet zozeer gebouwd om kinderen iets te leren als wel om de maatschappij van ze te vrijwaren, ongeveer zoals gevangenissen dienen om de maatschappij tegen boeven te beschermen (p. 222).”...

“Dwing de schoolstructuur om flexibele tijd, ruimte, volgorde en inhoud
aan te bieden, zodat iedereen persoonlijk kan leren.”

Op school leer je, dat je je mond moet houden, stil moet zitten, er heel veel regels zijn en dat je daarin geen inspraak krijgt, dat de leerstof met de hulp van eindtermen en leerplannen in de linker hersenhelft wordt geplaatst en dat het succesvol reproduceren van die leerstof op een examen zorgt voor een succesvol leven. Wat dit alles de leerlingen in één moeite ook aanleert is hulpeloosheid.

Deze aangeleerde hulpeloosheid als gevolg van conditionering zorgt voor reflexmatig gedrag.

Volgens onderzoeker Seligman 7)  ontstaat aangeleerde hulpeloosheid in negatieve situaties waarin men geen uitweg ziet. Seligman stelt, dat we die negatieve situaties ook op school kunnen aantreffen. “Schoolkinderen hebben immers hun eigen lot niet in handen. Zij worden door volwassenen in de school gestopt. Die volwassenen zelf beschouwen de school als een omgeving, die voor het kind onvermijdelijk is.”

Als het op die onvermijdelijke en blijkbaar ‘normale’ school fout gaat, zal een kind de problemen dus gemakkelijk toeschrijven aan eigen tekorten. Het kind leert die negatieve ervaringen te beschouwen als het onvermijdelijke resultaat van het eigen tekort. Het ontwikkelt een negatief zelfbeeld. Na een tijd is de hulpeloosheid diep ingeprent.

Scholen zijn psychopathisch |

Taylor Gatto noemt de huidige, behavioristische scholen psychopathisch. Dat klinkt een beetje sterk, totdat je de uitwassen zoals Columbine High School, Littleton, Colorado (15 doden, 1999); Virginia Tech University, Blacksburg (32 doden, 2007) en dichter bij huis: Tuusula, Finland (8 doden, 2007) in herinnering roept.

Om zijn stelling te onderbouwen, somt Taylor Gatto een rijtje op van pathologische resultaten van moderne scholing:

kinderen staan onverschillig tegenover de volwassen wereld van waarden en normen en wat zij bereikt heeft; kinderen met bijna geen nieuwsgierigheid en een korte concentratie; kinderen met een slecht gevoel voor toekomst, ze leven in een voortdurend nu; kinderen zonder gevoel voor verleden; kinderen zonder compassie; kinderen die niet kunnen omgaan met intimiteit en openhartigheid en zich verbergen achter gefabriceerde persoonlijkheden; materialistische kinderen; afhankelijke kinderen, die opgroeien tot klagende, bange, afhankelijke volwassenen.

Zijstap, anno april 2024. En nu? Kijk eens om je heen? Leeft niet iedereen in een fantasiewereld om "het leven" te kunnen trotseren, als schizofrene zijstap uit het heden, om de continue terreur van de dagelijkse vervloeking te kunnen dragen, als reactie op onze "angst voor straf"?

Het resultaat van deze pathologische scholing, aldus Taylor Gatto, is een 'samenzwering tegen onszelf'. Hij is tot de conclusie gekomen, dat het systeem niet te hervormen is. Te doen alsof dit wel het geval zou zijn – minister Plasterk van OCW pleitte ooit voor een kwaliteitsinjectie van 1 miljard euro – is een onderdeel van de samenzwering. Er valt niet te onderhandelen met abstracte uitgangspunten en regels. Want dat is het schoolsysteem geworden: een abstractie die ons uit de handen is geglipt. Niemand kan het hervormen. In de eerste plaats moet je je realiseren, dat de waarden die je koestert gekte zijn voor het systeem. Het systeem heeft al de scholen die het nodig heeft. De enige verbetering volgens het systeem is, dat de kinderen er ook eten, slapen, leven en sterven.

Zijstap naar april 2024: zie daar de komst van de 15minuten-steden oftewel Tri State City die men overal in de wereld wil neerzetten, met de digitale munt om ieder gevangen te kunnen houden en te kunnen sturen.

Radicale suggesties voor scholing van de toekomst |

Toch blijft John Taylor Gatto onverbeterlijk optimistisch voor de toekomst. Hij doet daarom radicale suggesties om de scholing te veranderen. Zo pleit hij voor scholen, die niet groter zijn dan een paar honderd leerlingen en waar iedereen kan lesgeven. De voormalige leraar zou het liefst het monopolie van de leraar-met-diploma breken, zodat iedereen die iets te leren heeft kan lesgeven.

Daarbij zou leren primair op basis van ervaring moeten plaatsvinden, ten koste van het abstract leren. Laten we toegeven, zegt Taylor Gatto, dat er niet één juiste manier is om succesvol op te groeien.

Een volgende suggestie is om de kinderen dialektisch te leren denken (vanuit twee polen), zodat ze altijd aannames ter discussie kunnen stellen. Meet prestaties met geïndividualiseerde instrumenten; en – heel belangrijk – (h)erken, dat totale scholing psychologisch en procedureel ongezond is. Verder is Taylor Gatto een warm voorstander van het inrichten van veel scholing rondom complexe thema's in plaats van onderwerpen.

Studie van onderwerpen als een exclusief 'dieet' was een geheim Pruisisch wapen om sociale hokjesgeest te bewerkstelligen. Interdisciplinair werken wordt daarmee buiten de deur gehouden. En niet in de laatste plaats: dwing de schoolstructuur om flexibele tijd, ruimte, volgorde en inhoud aan te bieden, zodat iedereen persoonlijk kan leren.

John Taylor Gatto leerde zijn belangrijkste levenslessen in de buitenwereld. En daarom rebelleerde hij tegen de kunstmatige en rigide controle van het schoolsysteem. Hij stelde daar lesgeven aan kinderen als individuen tegenover.

Noten |

1. Symposium Waarom onderwijs? (www.waaromonderwijs.nl/), georganiseerd door De Kampanje, School voor persoonlijk ondernemerschap, www.dekampanje.org

2. democratie.nu/bibliotheek/artikels
3. www.brammoerland.nl
4. www.loosjes.nl
5. www.intensievemenshouderij.nl/www/
6. www.johntaylorgatto.com
7. Seligman, M.E.P., Maier, S.F., and Geer, J. The alleviation of learned helplessness in dogs. Journal of Abnormal Psychology, 73, 256-262; 1968

Uit: “Scholen? Weapons of mass instruction”, artikel uit Frontier 143 van mei/juni 2008
Auteur: Frans Vermeulen (blog-website: renvogel.wordpress.com)

Meerleeslinks: 

*Waarom We Zoeken | Het emo gemis van de vader en hoe dat ons laat zoeken naar helen… en een partner - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/02/waarom-we-zoeken.html
*Schade aan het innerlijk kind bij gemis van ouderlijke steun - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/schade-aan-het-innerlijk-kind-bij-gemis.html
*Kinderen willen overal bij zijn - laat ze - want dat hoort zo | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/01/kinderen-willen-overal-bij-zijn-laat-ze.html
*Een kind leert je... - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/05/een-kind-leert-je.html
*We zijn bang dat kinderen niet naar ons luisteren - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/05/bang-dat-kinderen-niet-luisteren.html
*Wat wij mensen doen en waarom: verband tussen tekort. Behoefte. Intentie. Zucht naar Geluk. Levenslust. En werkelijke rijkdom. - http://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html
en ja hoor, seks natuurlijk:
*Seks willen is vaak “leunen op een ander” | Seks “om maar wat te hebben” - http://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/08/seks-willen-is-vaak-leunen-op-een-ander.html