Er gaan geluiden op voor een basisinkomen voor iedereen - Cyprus is ermee begonnen (gewoon-nieuws.nl/2013/08/cyprus-voert-als-eerste-eu-land-basisinkomen-voor-iedereen-in). Het omgekeerde van nu dus, want nu betaalt iedereen Belasting op ALLES en Moeten we van alles. We Moeten werken want we Moeten Huur Betalen – en Verwarming en Licht en Voedsel.
We Moeten op tijd van huis en we Moeten-Moeten-Moeten de hele dag. We Moeten zóveel dat we geen tijd hebben om bij ons Zelf stil te staan en ons af te vragen waar dat Moeten voor nodig is. Het Moeten hangt als zwaard van Damocles boven ons hoofd. Elke dag. Soms bewust, maar in ieder geval Onbewust. Hoe erg is dat?
Dat geeft een berg ellende van heb ik jou daar. Mensen die van alles Moeten, hebben Geen Rust. Mensen die van alles Moeten, voelen hun Lichaam niet meer en merken de Signalen niet op tijd op. Of, nog erger, gaan eraan voorbij. Mensen die van alles Moeten, mopperen op anderen. Mensen die van alles Moeten, krijgen zomaar kleine ongelukjes, kleine kwaaltjes, pijntje hier pijntje daar (PHPD), en bij hardnekkig negeren worden dat grotere ongelukjes en grotere kwaaltjes. Tot de Man met de Hamer komt om af te rekenen. En dán hebben we ineens wel tijd om tijd voor ons zelf te nemen. De hele wereld kan namelijk zien dat je iets mankeert als de dokter dat zegt en je opgenomen moet worden. DAN IS HET OK om tijd voor jezelf te nemen.
Dan… is het TE LAAT
We tekenen allerlei nietszeggende petities die niets bewerkstelligen, doneren onze schaarse centjes aan Pandabeertjes en andere “Goede Doelen” -waarvan de topmensen met hun riant salaris ons vierkant uitlachen overigens- en kopen zo ons geweten af. Sussen en doorgaan. Moeten-Moeten-Moeten, als variant op Herman van Veen’s liedje “Opzij-Opzij-Opzij” (youtu.be/0FiuDrfu2D8).
We leven… om onze Schuld te Voldoen.
Dat gaat nooit gebeuren. Die Schuld blijft
We leven in Schuld. Vanaf dat we ontwaken leven we onder het Zwaard van Damocles dat Schuld heet. We leven… om onze Schuld te Voldoen. En dat gaat noooooit gebeuren, die Schuld blijft. Zie je hoe dat als Zwaard van Damocles boven ons pannetje hangt? Hoe kan dat? Wie bedenkt zoiets – op een planeet vol Overvloed?? Hoe kun je monopolie afdwingen over (onze eerste) levensbehoeften - zoals water (Nestlé ambieert dat)? Zijn wij dan helemaal niets méér dan de beesten die we laten fokken op vermeerderingsbedrijven die vroeger Boerderij heetten? Zijn wij ProefDieren?
Mensen, stop eens even. Zijn dit onze goede voornemens? Hou eens op zeg. De wereld veranderen begint ECHT bij ons Zelf.
Warmte van levensbelang
Voel de warmte van je hart eens – als je al door hebt dat het klopt. Voor jou, en voor jou alleen. Die warmte… is van levensbelang.
Neem bijvoorbeeld Geld. Iedereen weet dat een winnend staatslot niet gelukkig maakt. Toch streven we dat na want Geluk kun je Kopen. Wel… HOU EENS OP. Het gaat niet om Geld. Het gaat niet om Kopen. Dan zoeken we het buiten ons zelf! Met geld kun je niet kopen wat de belangrijkste dingen zijn omdat die al Gratis zijn. Een welgemeende kus. Een liefdevol gebaar. De glimlach van een kind (doet je beseffen dat je leeft - youtu.be/KO6wmwMHHpg). Een toffe herinnering.
Ik begon de dag vroeg, het was nog donker en maakte een wandeling. En ging schrijven. Mijn zoontje kwam de trap af, ik onderbrak mijn schrijfsels en zat met hem op de bank neer om hem te knuffelen en warmte uit te wisselen. Wezenlijk contact dus. Ik vertelde wat ik schrijf en spontaan beklaagde hij zich over het afscheid nemen, bij school. Een kus en doei. Hoe moest het dan wel? Nou, zei hij, “een minuut de tijd nemen om werkelijk contact te maken.” Hij vond het al niet eens meer erg, hij is niet anders gewend – al vanaf de crèche… dus vanaf zijn nulde levensjaar. Daar springen toch de tranen van in je ogen???? Wat doen wij klojo’s nu toch collectief allemaal verkeerd? Waar is ons hart gebleven?
Hoe lang staan we dat nog toe?
Wanneer ik kijk naar iedereen die ik tegenkom.. iedereen.. letterlijk ie-der-een.. Dan zie ik: iedereen heeft haast. Niemand heeft rust. Niemand heeft rust. Niemand kent de warmte van haar of zijn hart. Niemand kan werkelijk contact maken. Niemand kan consequent zijn in liefdevol zijn naar een ander. Iedereen zit vol KOU. Dat stralen we uit en we leggen onze onvrede pardoes bij een ander neer.
“We leggen onze onvrede bij een ander neer”
Daarom pleit de Eskimo Angaangaq om het IJS in onze HARTEN te SMELTEN. Het is van levensbelang. Anders redden we het niet, als SOORT, dan sterven we uit.
Wat sterft uit? De kouwe kip. Niet de warm menselijke mens. Die overleeft, omdat ie z’n hart volgt. Da’s warm namelijk.
Geen mooie laklaag aan de buitenkant. Het hout zelf is aan de beurt
“Love is my message, let it be your message too. Love is my color and my climate. To me, love is the only religion.” ~Osho “Laat warmte en liefde de religie zijn” ~Het lichaam liegt nooit
Dus er is werk aan de winkel. Van binnen dit keer. Geen mooie laklaag aan de buitenkant; het hout zelf is aan de beurt. Geen maskers meer. Zie de confronterende notitie hier onder van de Dalai Lama. Een pleidooi voor Wakker Worden, lijkt me. Alan Watts (Alan Watts) wil ons ook al wakker hebben en houdt ons de engelstalige spiegel voor.
Waarom? Omdat ik vlak voor oud en nieuw een zwager verloor. Hij werd 56 jaar. Van ogenschijnlijk gezond naar plotseling herseninfarct. Verlamd. Artsen waren te laat en konden niets doen. De oorzaak: overdosis emotionele kou zodat hij niet ontspannen leefde en zijn immuunsysteem niet goed functioneerde. Van al die stress word je niet oud. Niet vitaal in ieder geval. Hoeveel bewijs heb je nodig? ++
Happy End
Geen blog zonder Happy End: Smile (youtu.be/_0m3fRKP9BQ)… een lied van 2-3 minuten met legendarische beelden van Charlie Chaplin.. Of de korte film “Validation – de kracht van Warmte en Compassie” (youtu.be/Cbk980jV7Ao). Zo… kan het ook. En helemaal als je naar deze man luistert:
“Life is easy. Why do we make it so hard?” vertelt Jon Jandai at TEDxDoiSuthep - youtu.be/21j_OCNLuYg Laten we weer vragen stellen en er tijd voor nemen om elkaar te ontmoeten. Deze man is in staat het voor ons samen te vatten in een kwartiertje.
Welkom bij jouw gevoel. Want dit is geschreven vanuit het hart, gericht op jouw hart.
Wat heb je nodig? Wat voel je? Hoe is dat voor jou? Krijg jij ooit zulke vragen - en wat doet het met je? - wees eerlijk... zoiets is een valide entree om ècht tot verbinding te komen.
“Wat heb je nodig” is een zeer terechte, (te) weinig gehoorde vraag. “Wat voel je” of “Hoe is dat voor jou” horen we wellicht nog minder - terwijl dat de kern van ons Wezen raakt - de ziel dus. En in dit Wilde Westen negeren we dat het liefst collectief.
Mijn God. Zelfs (de bodem van) een wijnfles heeft een ziel; alleen wij mensen kennelijk niet.
Hoe het voor mij is...
“Hoe is het voor jou” of “wat voel jij daarbij” is nu aan bod - ik spreek nu voor- en vanuit mijzelf.
De veelheid aan behoeften en intenties van anderen doen mij (op deze donkere winterse zondagavond) het verlangen voelen naar persoonlijk contact - hét kenmerk van De Mensenhelpert. Persoonlijk, diep, wezenlijk contact. Het enige echte in deze (nu nog) materiële wereld - waarin men eigenlijk smacht naar verbinding en dat onhandig ontloopt;)
Wanneer iemand voor mij staat te dampen van enthousiasme wil ik daar graag in mee om dat enthousiasme te voeren met relevante info om 't levend te houden.
Wanneer iemand zich alléén voelt ben ik er om te tonen hoe dat gedachtespinsels zijn omdat iemand nooit alleen is maar zich hooguit zo kan voelen zolang men dat niet in zichzelf weet te vinden.
Wanneer iemand verdrietig of boos is ben ik er voor een relativerend woord vanuit m'n tenen; “echt” en passend en zonder omhaal.
Meedoen
Wat ik nodig heb, zijn mensen. Mensen die net als ik mee-doen.
Mee in de Samen-Leving (wat dat ook moge zijn:) en mee in de Ontwikkeling; hèt grote kenmerk van de mensheid immers.
Grote en kleine stapjes, soms een klein gebaar, het hoort er allemaal bij. Op straat groeten, de kou te lijf gaan, de warmte uit hun hart delen en uitwisselen en laten zien hoe ze, net als ik, met “horten en stoten”, als in de eerste autorijles, vooruit willen.
Ik juich ze toe. Ik lijk gestuurd te zijn om langs de kant te staan klappen en juichen voor iedereen die net als ik er iets van wil maken; en ik sta pontificaal oftewel breeduit in de weg om te confronteren als mensen zich overduidelijk vergissen en zelfs volharden daarin terwijl het voor iedereen evident is wat de ander over het hoofd ziet... dan sta ik klaar om zo iemand liefdevol oftewel zonder een spoor van verwijt bij te staan en te helpen de weg terug te vinden.
Mijn functie
Dat... is mijn ding. Het is warmte en liefde uitwisselen. Ik geniet van persoonlijk contact en van jouw groei - en je kunt niet verder groeien dan naar jezelf. Daarom ben ik hier. Als bruggenbouwer, voor mensen die de weg naar hun hart kwijt zijn. Kin 246 immers - 't zegt verder weinig, maar komt toe-vallig overeen.
==
Aanleiding
Aanleiding om dit van mij af te schrijven: “...een leeg gevoel overvalt mij iedere zondagavond voor het niet kunnen helpen noch bereiken van de in extreme kou gedompelde ex-genote die ik na een weekend weer ontmoet om de kids met hun gepaste tegenzin toe te vertrouwen; omdat kou met recht volksvijand nummer één genoemd mag worden” - zie pagina 140 van Vader Aarde en 't interview van Frans Vermeulen met de auteur hierover: “Smit geneest volksvijand nummer 1: kou” - renvogel.wordpress.com/2011/03/31/1759
Ontmoetingen als deze laten mij mijn functie hier zien.
Mensen zitten vol kou. Propvol. Reed gistermiddag door de stad met de kids van speeltuin naar speeltuin. Onderweg viel mij op: iedereen is sip. Niemand zingt. Niemand kijkt omhoog. Niemand...maakt oogcontact. Ben de enige die groet. En voluit, zonder enige terughoudendheid.
Sprak een tiener die allerlei ellendige labels cadeau had gekregen over zijn gedrag. Hij had mij toegeroepen dat ik naar Tupac moest luisteren. Two-pac, of zo. Ik ken dat niet, dus kreeg zijn muziek op mijn hoofd. We hadden contact. Ik stelde vragen. Hij legde uit. Hij was agressief naar mensen. Ja zei ik, dat merk ik. Een lach verscheen. Boks ouwe! Hij was uit Eritrea, net als mijn maat Fitsum en verwees hem naar zijn restaurant Klein Afrika. Zo ga je als broers uit elkaar, omdat je familie zo herkent.
Maar soms ook niet. Ik hoorde wapengekletter; een fiets stortte ter aarde en een vrouwenstem attendeerde mij op ellende. Het was al donker en vroeg mijn dochter op de wip of zij kon zien wat er gebeurde; ik had hete thee ingeschonken en liep erop toe met de vraag of ze hulp nodig had. Ze had een kinderfiets bij zich en de bocht was haar funest geworden. Ja altijd lastig twee fietsen. Ze keek me indringend aan. Wie was die vreemdeling die zich zomaar met haar bemoeide? Mooi krullend haar om die indringende blik heen in het donker. Bood haar mijn kruidenthee aan die nog gloeiend was en zei dat erbij, waarom wist ik niet. Het zou betekenen dat zij er geduld bij zou moeten hebben en dat had ze klaarblijkelijk helemaal niet. Ze wilde dóór en alles was nee. Geen hulp. Geen thee. Geen gesprek. En ook: Geen zorg. Geen liefde. Geen rust. Althans: geen oog ervoor. Of toch? Zou het muntje naderhand alsnog gevallen zijn? Bij een stoplicht?
Denk nu aan het boekje: “de wereld gaat aan vlijt ten onder” van Max Dender-monde en vraag me af of die naam verzonnen is, zo toepasselijk. Dender-monde. We hebben elkaar te laten zien waar het werkelijk om gaat. Rust en verbinding. Dat kan met iedereen. Iedereen...die die rust in zichzelf wil omarmen...
Het is tijd om ze te ontmaskeren en te confronteren met hun lullige gedrag - want het toont feitelijk stagnatie in de groei en maakt tegelijkertijd een hele beroepsgroep te schand'
Zie daar de reden om die mensen met naam en toenaam te vermelden èn aan te spreken, zodat we ze, liefdevol, kunnen attenderen op hun gedrag. Zoals drie dagen gelee. Werd er mee wakker, midden in de nacht en plantte het op facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/630838873692450
De Guru en z'n one-man-show
Wanneer iemand zich bij herhaling opstelt als guru en van een sharing-inquiry oftewel “rondvraag” feitelijk een one-man-show maakt door iedere inbreng van zijn hemelse visie te voorzien, dan is het tijd om in te grijpen. Drie jaar geleden deed ik dat nog onbewust bij iemand, als volgt.
Voordat hij mij op de vingers tikte had de narin mij hem al te kakken gezet door zijn gedrag uit te vergroten. Precies op de manier die hij zelf hanteerde liet ik zien wat hij zelf aan het doen was. Zijn opvallend agressieve correctie naar mij toe was zijn eigen allergie te noemen; zijn agressieve reactie naar mij toe was daarom “een allergische reactie”.
Sommigen zijn hardnekkig en leggen het alsnog naast zich neer - zelfs als je jezelf vurig en to-the-point uitspreekt; dan zie je de houding van een Ongenaakbare. Die van “De onbereikbare”. Een Ivoren Toren dus. Dat hoort zo niet. Dat hoort een tijdelijke fase te zijn, een fase om achter ons te laten na een korte leerperiode.
Tijd om het bees'je bij z'n naam te noemen
Daarmee doe je niemand te kort. Integendeel; je gunt hem of haar om de stap te maken naar zelf-ontwikkeling en zichzelf niet langer te kort te doen. Want het is banaal en lachverwekkend gedrag immers. Iemand “De Waarheid” zeggen is het meest liefdevolle wat iemand kan doen, omdat het zó in je opkomt en niets met ego te doen heeft. Wel... als het niets met ego te doen heeft, waar komt het dán vandaan denk je?
Volg liever je zelf
Ten slotte. Geen guru zonder volgelingen. We horen geen ander mens te volgen. Wel jouw eigen gevoel of kortweg "jezelf". Hooguit kunnen we vragen: “Hoe doe jij het?” - een legitieme vraag met een positieve intentie is waar het om gaat. Het getuigt van leergierigheid, de overtreffende trap van nieuwsgierigheid. Dat is altijd positief.
(nb: Let op het verschil tussen nieuwsgierigheid en bemoeizucht; het laatste getuigt van bezitsdrang en is nimmer positief ;) )
Roddelen: het gaat om de intentie... Die dient positief te zijn
In mijn post op facebook en ook “onder water” hebben we (ondergetekende en enkelen die de workshop Volg Je Hart hebben gevolgd) hierover gesproken. Dus achter iemands rug om hebben we het over diens gedrag gehad. Noem het roddelen. In zo'n geval zit daar echter niks negatiefs aan en bovendien was dit met mensen die sowieso de dingen vanuit een positieve intentie doen; in dit geval door iemands gedrag af te meten aan wat die persoon zou kúnnen bereiken alssie dat godverlaten ego eens zou afleggen. In plaats van de Ivoren Toren maar te blijven omarmen. Dus we doen dat om ervan te leren; je leeft niet lang genoeg om alle fouten zelf allemaal te maken, immers ;-)
Meerleeslinks
De Aap. De Nar. De Joker; De Joker uit het Spel. De Nar aan het Hof. De Aap Tijdens een weekend in villa Mystèr in Duitsland - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/05/de-aap-de-nar-de-joker.html [aanrader; ook weer MOOIE PLAATJES daar] Ik val niet aan, ik beledig niet en ben niet agressief. Integendeel. Dat iemand dat zo ervaart, is goed mogelijk. Ik confronteer. Meer-niet. Zal je een stukje laten lezen dat ik net schreef aan iemand: “Niets van wat ik doe heeft invloed op jou. Niets. Alleen je ziel zorgt dat je het leest en zorgt ook, dat je erop reageert - van binnen. Dat gebeurt omdat de ziel ons gelukkig wil zien en ons wil confronteren om ervan te leren. Ik ben belichaming van liefde, de boodschapper van je hart - wat jij zelf niet kunt horen laat ik je horen en het raakt je alleen dáárom omdat je ziel dat wil...” Uit: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/05/recht-door-zee.html
Onberispelijk gedrag: het belang van Intentie in Geweldloos Communiceren. Kern van dit betoog is: "Elkaar besmetten met onze onvrede is niet OK en mogen we niet langer van elkaar tolereren. Dit is Aquarius. Het is tijd voor Waarheid. We hebben elkaar te attenderen op karikaturaal gedrag. Liefdevol. Schouders ophalen en het zo laten is een vorm van passieve agressie te noemen. Zo verandert er niets.” Uit: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/06/onberispelijk-gedrag.html Synopsis: “onberispelijk communiceren zonder aanval of verwijt, maar louter constaterend vanuit je gevoel en vanuit je behoefte, maakt de weg vrij om de ander te ontmoeten in neutraliteit. Ik ben van mening dat ik zo gehandeld heb maar werd door iemand via facebook op m'n vingers getikt. Ze vond van niet. In deze blog ga ik op onderzoek en kom erachter dat het eigenlijk om NVC gaat: geweldloze communicatie. Als je geweld-loos communiceert, ben je per definitie geen agressor namelijk...” Uit: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/06/overtuigen-kan-niet.html
Artikelen als deze illustreren waarom Metro Holland geen nieuws brengt maar toxische input - die dus bedwelmend en verslavend werkt: “Overspelige kerels mopperen om 'geen seks-smoes' vrouw” is zo'n non-info oftewel nonsense artikel. Er staat niets in! Niets wat achtergronden belicht - dus moet je zelf zoeken. En? Doe je dat ook? Of behoor je tot het 99% lees-vee dat alles slikt en de hele krant doorwerkt om maar niets te missen? We hebben de definitie van “nieuws” te herzien. Ik ben tot midden in de “metro”-krant gekomen en net als je denkt “nu gaat dit diepte in”, is het artikel afgelopen. Niet leesbaar dus. Geen enkele verdieping. Geen enkel bruikbaar stukje info wordt gepresenteerd, anders dan afleiding en vermaak voor een volk dat onder de duim gehouden wordt, in de pas loopt, conformeert, alles slikt, en elkaar verklikt of aanvalt in plaats van verbroedert. Metro doet daar een schep bovenop maar wel de verkeerde kant uit. Meer dan schreeuwend pulp of mooi gekleurd toiletpapier is het feitelijk niet.
Wat ontbreekt aan het artikel
Een man die bij zichzelf is, is interessant voor een vrouw en zal geen smoes te horen krijgen maar waarheid - èn zal dat kunnen aanvaarden.
Tijd doorbrengen met je lief is het mooiste wat er is en mag geen “leunen”, troost of afleiding zijn maar een logisch gevolg van plezierig samen-zijn.
“Overspel getuigt van onrust en instabiliteit” valt mij in. Men zoekt troost of afleiding (woorden die ook in het Metro-artikel worden aangestipt maar verder geen enkele verdieping of achtergrond krijgen) oftewel men wil leunen op een ander. Harrie Jekkers zingt erover en kundig ook...
Over het geklaag over “kut-smoesjes” hoor ik: “Dat is manipulatief gedrag om te krijgen van een ander wat iemand niet in zichzelf kan vinden.”
Iemand die niet bij zichzelf is, is niet interessant en zal voor de partner aanleiding zijn om niets te willen op seksueel gebied. Een door-kabbelend huwelijk wordt niet voor niets “gr-huwelijk” genoemd en een echtpaar een v-echtpaar. Dan gaat het niet langer om liefde en plezier samen maar om Strijd - en wel om de macht oftewel: “De strijd om energie”
Dat is op te lossen hoor - maar het vraagt wel wat: de bereidheid en een inspanning die mogelijk jaren in beslag zal nemen om te corrigeren wat scheef gegroeid is in ons leven. Maar het kàn. Dat staat er tegenover. Je weet het al van de vorige blog, maar toch nog een keer:
“Forceren geeft transpireren, moeiteloosheid komt van inspireren” ...oftewel naar je lichaam/gevoel/hart luisteren...
Vragen?
Meerleeslinks:
“Op eigen benen staan” betekent eigenlijk: niet op een ander leunen; alleen op je-zelf. Dat bereiken... dan ben je er.” In vaktaal heet dat “je eigen partner zijn”; één met je-Zelf, dus. Bottomline... komt het daarop neer. Deze artikelen gaan voor de kern en toont hoe angst ons weerhoudt: geen relatie, wel vrijheid de keuze tussen angst en liefde is geen keuze (maar een spanningsveld) Metroman E-man Vrouw, ga naar je hart, want we hebben jou nodig | Boodschap voor alle vrouwen “Je bent een mooie vrouw maar dat boeit niet. Het gaat niet om de buitenkant. Het gaat nooit om de buitenkant. Het gaat om hoe je in het leven staat en het leven omarmt. Ik zie een façade uit bescherming. Aï... Dan is je gevoel op slot. Zit je in de afweer. Van bovenaf met pek gooien is veilig. Dat is je mannelijke deel, om te overleven. Ratio-verstand-mind-dat werk. “Je bent een vrouw maar alléén van buiten, op die manier. Niet in balans. Niet héél. “Ik wens je toe dat je de kou in je hart kunt smelten zodat de warmte met je in balans kan komen. Een lange weg, maar de moeite waard. JIJ bent de moeite waard. Vergeet dat nooit alsjeblieft. Aan een leuk snoetje hebbi niks. Aan een warm hart alles. “De wereld zal gered worden door de westerse vrouw” Vrouw, we hebben jou nodig - boodschap voor alle vrouwen “De strijd om energie” | de-strijd-om-energie
Mensen spreken woorden uit en geven dat bijna altijd een onderliggende boodschap mee vanuit hun eigen stuk; da's het emotioneel oud zeer of oude pijn. Dat is, omdat mensen daarin herkend willen worden, zodat ze dat kunnen oplossen.
Gek genoeg staat niet iedereen ervoor open om dat te doen. Dus je kunt mensen wel liefdevol confronteren met hun eigen gedrag maar alleen zij die het kunnen horen zullen dat aanvaarden. Dat merk je aan hun houding; ze stellen vragen.
Mensen die confrontaties als kwetsend ervaren, kunnen het dus niet horen, terwijl het de waarheid is die zij zelf uitzenden maar niet onder ogen kunnen (of durven) komen.
Ik heb er studie van gemaakt. Het houdt mij al mijn hele leven bezig. Het wordt me steeds duidelijker hoe dit werkt en wat erbij komt kijken.
Daarom zijn er workshops, om dat vlammetje te kunnen doorgeven. Steek jouw kaarsje er maar mee aan! Let others enlighten you!
Mensen denken vaak dat spirituelen (wij dus, de geitenwollensokkenfiguren) altijd alleen maar aardig MOETEN zijn; ze kijken daarbij (impliciet dwingend) naar anderen en dat houdt dus in dat ze dat van anderen verwachten - daarbij vergetend welke agressie en zelfs terreur mensen zelf verspreiden.
Zolang we niet vrij zijn van emotionele oude pijn, vallen we iedereen om ons heen lastig. Dat is niet het ergste. Het ergste is, dat we daar zelf niets van willen weten, zodra iemand ons op de vingers tikt dat we dat doen - noemen het zelfs ongevraagd advies. We vechten geschillen uit op het bord van de ander, in plaats van het rustig ter tafel te brengen - op neutraal gebied, waar het hoort.
School en de prestatiemaatschappij
Dat is het moeilijkste wat er is en dat heeft met z'n oorsprong te maken. We leren op school dat er schaarste is (iig om aandacht) en dat we afhankelijk zijn in deze prestatiemaatschappij. Verder leren we competitie: vechten om alles. Presteren is één. En twee: het moet ook nog beter dan een ander. Dat wordt er in geramd. Kijk maar naar kinderen (bijv. op een schoolplein en luister goed naar de klanken – klinken ze werkelijk ontspannen?).
Kijk maar naar jonge volwassenen, hoe interactie eruit ziet. Kijk maar naar ouwe lullen in dure cabrio's of grote auto's; wat laten ze zien? Toegankelijkheid of ongenaakbaarheid? Kijk maar... wel... naar iedereen eigenlijk.
Continu strijd in plaats van wezenlijk contact
Toen ik (ooit) met twintigers naar de Efteling ging was het ongelooflijk opvallend hoeveel strijd en competitie en hoe weinig warmte-uitwisseling en wezenlijk contact er was. In ieder gesprek zat competitie. Iedereen wilde de interessantste dingen vertellen. De warmte die ik inbracht bij wijze van signaal als een proef-ballon werd gelijk losgelaten en dwarrelde zo het heelal in. Het was niet interessant genoeg. De warmte zat 'm in de terugrit; toen iedereen, moe van het strijden, IN de auto, zijn mond vol had van McDonald's eten uit de Drive Through. Toen was er eindelijk verbroedering. Soort van. Bij afwezigheid van strijd. Een gezamenlijk smullen.
De strijd om energie
Dus “De strijd om energie” is dan een logisch gevolg, gezien onze historie. We dienen terug te zoeken en te graven naar de verbinding. Eerst met ons zelf, van daaruit weer met anderen. Je zult merken hoe verbroederend dat werkt. Dat gaat heel makkelijk. Spreek maar iemand aan. Hoe zuidelijker, hoe warmer; Marokkanen zijn er goed in. Ik had ze als buren en spreek gelijk tot hun hart. Ze staan stil en we wisselen gelijk uit. Zij snappen dat. Geen onvertogen woord. Dan ben je elkaars gelijke en is er niets anders.
De schoonheid van Dialoog
“Dialoog is een beeldschoon ding. Daarbij respecteren en waarderen de gesprekspartners elkaar en doen dat vanuit verbinding. Schreeuwen is dan niet nodig, laat staan overschreeuwen, omdat ieder gehoord wordt en dat weet van elkaar. Sommigen staan niet open voor dialoog. Soms verkiest men discussie, ander woord voor touwtrekken.” [bron: facebook]
Da's warmte. Kou heeft lang genoeg geregeerd. Laat je inspireren! Nog één leuke schiet me te binnen: “Forceren geeft transpireren, moeiteloosheid komt van inspireren.”
“Geld is niet (een substituut voor) het echte leven”
Ik heb me de afgelopen jaren bijzonder
welwillend getoond om belasting te betalen. Want dat hoorde erbij. Ik
zag er geen probleem in. Dus ik deed aangifte, droeg btw af, en heb
een professionele administrateur betaald om alles keurig voor mij te
regelen en voelde me het braafste jongetje van de klas. Ik was
er trots op dat ik mijn boekhouding zo keurig geregeld had.
De navordering die nu voor mij ligt en
de gang van zaken die eraan vooraf gingen hebben mij echter zo enorm
verbaasd en kwamen zo onlogisch en zo tegenstrijdig en zo belachelijk
op mij over, dat die makke welwillendheid in één klap
bij mij weggenomen werd.
Een mens is niets zonder zijn
gevoel.
Een mens is niets zonder zijn gevoel.
Toch? Gevoel komt uit het hart of uit de ziel dus zonder gevoel ben
je dood of goed op weg, lijkt me. Wel, dat Gevoel nu ben ik gaandeweg
gaan ontwikkelen door mijn werk en mijn interessegebied van de
afgelopen jaren en ben tot de conclusie gekomen dat er een flinke
laag “gewoonte”, “regeltjes” en domweg “onlogica”
overheen waren gegroeid bij mij en anderen, zodat niemand meer weet
wat “normaal” is volgens onze Menselijke Natuur, in vergelijking
met dat Gevoel, terwijl dat Gevoel heilig blijkt te zijn bij het
maken van alle belangrijke keuzes in ons leven: huisvesting,
partnerkeuze, werk, de manier waarop we met onze kinderen hebben om
te gaan; vrijetijdsbesteding, sport, hobby, levensloop... bij alles
eigenlijk.
Anders gezegd: iets wat niet bij ons
Gevoel past, voelt tegen-natuurlijk en dat veranderen wij.
Spel van willekeur, irrationeel en
onfatsoenlijk gedrag en tegenstrijdigheid
Welnu. Exact in deze categorie zit de
handelswijze van de Belastingdienst waarmee ik nu kennis heb gemaakt.
Alles ademt willekeur, irrationeel en onfatsoenlijk gedrag en
tegenstrijdigheid en dat gaat er bij mij gevoelsmatig niet in.
Ik heb het idee dat er een spelletje
met mij wordt gespeeld en dat wil ik niet, dus leg ik u mijn idee
voor dat ontstond naar aanleiding van het gedrag waarmee uw
belastingdienst mij heeft laten kennismaken:
“Ik ben deel van
één groot spel.
“Ik hoef dit
niet te betalen.
“Ik wil dit
niet langer betalen.
“U maakt de
spelregels, maar ik speel niet langer mee.
“U bepaalt de
spelregels en handelt daarbij naar volstrekte dictatoriale
eigenzinnigheid, gebaseerd op willekeur, irrationeel en onfatsoenlijk
gedrag en tegenstrijdigheid. Net als in een dictatuur waar mensen
bang zijn voor straf, opsluiting, afpakken van eigendommen. Waar
correctie vergezeld gaat van boete.”
Droom
Dat is mijn idee en dat is niet zomaar.
Het is een ander woord voor intuïtie oftewel een ingeving
waaraan letterlijk dromen vooraf zijn gegaan. Ik droomde dat ik
ergens werkte en een factuur diende te sturen voor gedane arbeid dat
een jaar tevoren had plaatsgevonden - en dat voelde on-te-recht. Ik
had gevoelsmatig het recht niet, om meer dan een jaar na dato, alsnog
een rekening te sturen voor geleverde diensten. Dat doe je zo niet.
Ik voelde op mijn klompen aan: als ik dat in rekening zou brengen zou
het op weerstand stuiten en te-recht: zo hoort dat niet. Dat is
onfatsoenlijk. Dat zijn ongeschreven wetten, gefundeerd in Gezond
Verstand.
Onlogisch gedrag
Echter, de belastingdienst heeft zich
het recht toegeëigend om tot vijf jaar na dato een correctie te
sturen zodat ik alsnog geld verschuldigd zou zijn. Ziet u hoe
onlogisch dat feitelijk is? Het klópt niet. En dus aanvaard ik
dat niet. Omdat het belachelijk en onacceptabel en dom gedrag is,
waarvan iedereen aanvoelt dat het niet gaat.
U bent sterker dan ik dus daarom
moet ik betalen
De enige reden om het te betalen, is
dat u sterker bent dan ik. U handelt immers namens de Staat der
Nederlanden en die heeft het machtsmonopolie, oftewel het
alleen-recht op macht en geweld - u kunt mij dwingen, in het gevang
gooien en mijn spullen afpakken.
Hoe komt u daar eigenlijk aan? En
waarom bestaat dat anno nu nog steeds?
Staatsscholen kweken generaties
ja-knikkers die domweg doen wat gezegd wordt
Simpel: via staatsscholen heeft u ons,
onderdanen, al generaties lang geleerd dat dit uw recht is en dat we
daaraan moeten voldoen. De enige logica erachter is: Het is er in
geramd bij ons. De vraag blijft echter: zorgt u met zulk gedrag goed
voor uw “onderdanen” - de ingezetenen van dit land? Gedrag, dat
angst inboezemt en een heel volk in de greep houdt? Is dat “vrijheid”
anno nu?
U kunt ermee doorgaan zolang het
volk het accepteert
Wat mij opvalt, is dat de Staat en u
daarmee kunnen doorgaan zolang wij, het volk, dat van u accepteren. U
heeft dus een heel volk ja-knikkers om te kunnen plukken. Welnu, het
is mij duidelijk dat het niet acceptabel is wat u doet dus is het
tijd dat ik van mij laat horen.
Wat scholen met ons doen
Goed
gedrag houdt ons gegijzeld. Jarenlang werden wij via scholen
geconformeerd. Iemand die niet wilde, werd stevig aangepakt met
psychologische dwang, sociale druk of bruut geweld. Ieder werd tot
“eenheidsworst” (ander woord voor ja-knikker) gedwongen om
perfect en afhankelijk gemanaged te kunnen worden in het latere
bedrijfsleven – de lopende band dus. Wie niet conformeert loopt uit
de pas en wordt zelfs door de omgeving gecorrigeerd met drogredenen
uit angst om maar niets te doen “wat niet mag.” Kinderen worden
anno nu nog steeds aan de lopende band in fabrieken met tralies en
een bel in groepjes van gelijke leeftijd opgekweekt tot ja-knikkers
die moeten doen wat hen gezegd wordt. Vragen over het systeem worden
niet beantwoord. Moet je zelf maar ontdekken.
Dat getuigt van kinderachtig gedrag van
het volk en van kinderachtig gedrag van het instituut Staat, dat
dergelijke onderwerping vereist van het volk. Wacht even:
onderwerping... is dat geen slavernij?? Was dat niet afgeschaft? Of is
het alleen maar verschoven?
Qui bono? Wie profiteert hiervan?
Ik kan me niet aan de indruk
onttrekken, dat het onderwerpen van een volk op deze manier, voor
enkelen héél veel centjes oplevert. Deze handel in
“conformeren tot eenheidsworst” moet wel lucratief zijn. Voor
wie? Wie profiteert hiervan? Welke (inmiddels puissant rijke)
machthebbers vinden dit vermakelijk genoeg om ermee door te gaan
zolang ik mij niet verzet?
Anders gezegd: waarom zouden we hiermee
doorgaan?
Geen wettig contract; geen wettige
maar tegenstrijdige wetgeving
U doet voorkomen dat uw navordering
gebaseerd is op een of ander contract. Dat is er niet en derhalve is
uw handelswijze ongeldig.
Ten eerste heb ik nooit toestemming
gegeven aan de Staat of aan de Belastingdienst of wie ook om zo met mij om te
gaan.
Ten tweede. Mocht u toevallig een
(rechts)boekje achter de hand hebben waarin u in kleine lettertjes
heeft laten schrijven dat het zogenaamd wèl mag wat u doet,
dan is dat nog steeds niet rechtsgeldig, want ik ben er niet mee
akkoord gegaan. Nergens staat mijn handtekening onder. Trouwens... al
zou die eronder staan, dan gaan we dat nu maar snel herzien want dit
klopt gewoon niet.
Ten derde zeggen wetten en
internationale verdragen iets héél anders: we zijn
allen gelijk – maar de koning krijgt een uitkering, betaalt géén
belasting (net als kerken) en leeft soeverein. Dan wil ik dat ook.
Ten vierde is de wet onwettig sinds de koningslijn twee maal onderbroken werd (koningin Juliana/Ranitz?) èn koningin Wilhelmina het land verliet ten tijde van oorlog en heeft
onrechtmatig het koningschap weer opgepakt na de oorlog. Het
koningschap en de regeringen sindsdien zijn dus niet verkregen met
nadrukkelijke toestemming van het volk. Het is toegeëigend. Het koningschap is trouwens sowieso 200 jaar geleden toegeëigend... (hier meer denkfouten over het koningshuis ontzegend door Lubach die zich overigens uitriep tot farao)
Ten vijfde: een (mij onbekend)
onopzegbaar contract tussen u en mij, is een vorm van slavernij en
verboden. En als het niet op een contract is gebaseerd, is het ook
verboden volgens onze wetten en internationale verdragen. Dat weet u
net zo goed als ik.
“Wanneer
belastingheffing op een contract berust en dat contract is niet op te
zeggen door de mens dan is dat slavernij - en als het niet op een
contract berust dan is er sprake van horigheid wat ook een misdrijf
is.”
Ten zesde: wat u kan, kan ik ook. Ik
stuur u net zo makkelijk een naheffing die ik zelf heb opgesteld, omdat u mij
te kort heeft gedaan. Een rekening dus.
Ik besef dat het zinloos is om tegen
een systeem te vechten vanuit het systeem zelf, wanneer...
dat systeem zichzelf in stand wil
houden
dat systeem zo diep geworteld is;
dat systeem zo diep geaccepteerd is bij
haar bevolking dat velen het zullen willen verdedigen
dat systeem als een intrige zich door
de gehele samenleving heeft gevlochten
dat systeem zo in- en in-slecht voor
haar onderdanen zorgt dat ieder leeft in angst
dat systeem mensen heeft opgeleid om
recht te spreken vanuit hetzelfde kinderachtige gedachtegoed
Daarom stap ik uit het systeem. Bij
deze.
U schrijft mij telkens aan in HOOFDLETTERS, zoals bij slaven vroeger voor MAXIMAAL STATUS VERLIES. U gaat uit van mij als onderdaan waarover u macht heeft en verwisselt dat met mijn NATUURLIJK PERSOON zoals die ingeschreven staat in uw administratie, BRP: “Basisregistratie Personen (BRP) is de basisregistratie voor natuurlijke personen in Nederland, ingezetenen en niet-ingezetenen, en vervangt sinds 6 januari 2014 de Gemeentelijke Basisadministratie Personen (GBA).”
Bij deze stel ik dan ook dat ik geen
Natuurlijk Persoon*) ben of heb, waarover u macht heeft noch hoort te hebben. In plaats
daarvan ben ik een mens van vlees en bloed. Ik leef in vrijheid en
mag zelf beschikken over mijn leven, mijn lichaam en de vruchten van
mijn werk. Daarover heeft u geen zeggenschap, geen macht. Heeft u nooit gehad. Net zoals u over andere (zoog)dieren geen zeggenschap heeft; wij zijn vrij, net als vogels in de lucht.
*) Zie: “belasting moet voor wrakingskamer verschijnen” - youtu.be/uetouwE31T8?t=5m48s over juridisch verwarring over identiteit van de mens: “Ik ben niet de naam maar de mens die erachter schuil gaat; zgn natuurlijke persoon als juridische identiteit”
Leuker kan ik het niet maken. Wel makkelijker
De Maker van Alles maakt mij via mijn droom duidelijk
dat ik dit te schrijven heb. Ik vraag de Maker van Alles mij te
steunen in deze zoektocht naar Waarheid en Wenselijkheid en vraag,
dat u, lezer, tot in-keer en in-zicht komt over Natuurlijk Handelen
en mij vrijwaart hiervan en dus de navordering kwijtscheldt. Omdat het
op NIETS gebaseerd is, anders dan op ANGST en op ONDERWERPING en op
onlogische GEWOONTE die niet onderdoen voor banale SLAVERNIJ.
Mag ik rekenen op uw Gezond Verstand? U
weet wel – dat waar het Hart en dus het Gevoel bij zit?
Waarom belastingontwijking uw morele plicht is en hoe u belasting kunt ontwijken - youtu.be/Ydi7sB6jV00
Nuttig:
Ben
ik soms een slaaf?
Ik
heb een nummer gekregen.
Ik
moet daarmee een ID-kaart of paspoort aanvragen.
Ik
moet me daarmee identificeren.
Ik
moet daarmee belasting betalen.
Ik
moet, ik moet, ik moet…
Ik
ken mijn rechten!
De UVRM*) stelt:
Art.
4: slavernij
is verboden
Art.
6: je hebt recht
op een persoon
Art.
15: ik heb recht
op een nationaliteit
Art.
20: ik heb recht
op vrijheid van vreedzame vereniging en vergadering, anders gezegd:
recht
op behoren tot een associatie;
èn: niemand
mag worden gedwongen
om tot een vereniging te behoren.
De
Nederlandse grondrechten.
Alle Nederlandse wet- en regelgeving moet in
overeenstemming zijn met de Grondwet
voor het Koninkrijk der Nederlanden volgens artikel 14 van het
Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden. Alle Nederlandse wet- en
regelgeving moet in
overeenstemming zijn met Internationale Verdragen
(UVRM, EVRM, IVBPR*) volgens
artikel 94 van de Grondwet
voor het Koninkrijk der Nederlanden.
Dus
ik ben een Vrije Mens… want
op basis van Artikel
20 van de UVRM
kan ik niet verplicht worden tot deelname aan de Staat der
Nederlanden en dus is de Nederlandse wet- en regelgeving niet op mij
van toepassing. (NB: ook art. 11 EVRM stelt: vrijheid van
vergadering)
*)
UVRM:
Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens, uit 1948; EVRM:
Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de
fundamentele vrijheden, uit 1950, IVBPR
internationale verdrag inzake burgersrechten en politieke rechten
(BUPO), uit 1966.
Stel, dat we allemaal vanuit onze eigen Waarheid opereren en dat gevoel een belangrijke rol speelt Stel, dat gevoel staat voor hart en dus voor ziel Stel, dat dat gevoel geïnterpreteerd en dus veranderd wordt onder invloed van emotionele pijn van “vroeger” oftewel oud-zeer...
...dan snap je dat “oud-zeer” de filter is voor de eigenlijke boodschap - vanuit de ziel; de “boodschap àchter het gevoel” dus eigenlijk.
Dáárom is het zo nuttig om je éérst te ontdoen van oud-zeer voor je je gevoel kunt laten spreken. Af-leren dus. Zodat we (weer) de mens kunnen zijn zonder onze emotionele bagage. Dat snap je dan óók.
Het lichaam liegt nooit. Zorg dat je goed naar je lichaam kunt luisteren. Maak de weg vrij. Ga je emotionele shit aan. “Just do it.” Oftewel: zoek Nike als sponsor.
Leven vanuit het hart en met het hart op de tong en met gevoel en verstand op een rijtje (ze op een rijtje hebben) geeft plezier en levenslust. Het is het werkelijk belangrijke. Waarom? Omdat we hier zijn om te leren. We zijn hier om te ont-wikkelen. Om tot wasdom te komen. Of wou je zeggen dat àl jouw gedrag al volwassen te noemen is?? Vandaar dus.
-
NB: Hierover zijn laagdrempelige interactieve workshops. Niet alleen om je met enkele simpele vragen te confronteren met je eigen gedrag (“Ben je gelukkig? Wat is blijdschap/wat maakt blij? Hoe onderdruk jij jouw emoties? Doe je jezelf daarmee te kort? Wat is de functie van emoties?”) zodat je zelf ziet wat je doet en je jezelf kunt uitnodigen dit te veranderen... maar ook om je te laten zien dat alles al in je zit. Àlle antwoorden. Àlle kennis. Je weet alles al. Pas je het ook toe? Kennis hebben we allemaal - maar soms is die toegedekt door een stevige laag van aangeleerde gewoontes, regeltjes of menselijk gedrag die nergens toe dienen (blijkt nu). Toepassen van kennis heet wijsheid. Just do it! Stel vragen als je er niet uit komt. Het is niet dom om vragen te stellen, om te beginnen in jezelf.
Soms een harde confrontatie - zachte heelmeesters, stinkende wonden immers - soms een aai over de bol. Altijd liefdevol. Al-tijd
Sprak net een man die een motorongeluk lachend heeft overleefd. Schuurde met 160 km over het zuid-duitse wegdek na lekke voorband en kwam op de vluchtstrook tot stilstand met “slechts” wat breuken in polsen en elleboog. Zijn motorfiets lag 500 meter verder. Achter hem stopten “toe-vallig” vier hulpverleners die gelijk actie ondernamen en zich over hem ontfermden; inmiddels heeft hij sinds april pauze want er moest in eigen land opnieuw geopereerd worden en een ontsteking er overheen dus pech... Of een signaal dat hij de boodschap maar niet pakt??
“Wat is de boodschap achter ons gevoel?”
Zien we de liefde hier? Bracht hij het er niet zonder noemenswaardige kleerscheuren vanaf en krijgt hij nu geen time-out om tot in-keer en tot in-zicht te komen? Zien we de schoonheid hiervan in? Geen gebroken heup of hersenletsel. Geen rugklachten. Benen doen het. Alle organen werken. Als enige functioneert zijn rechter elleboog niet naar wens zodat hij ijs-vrij heeft... om naar binnen te gaan en de boodschap te kunnen pakken. Diepe zucht.
Mensen in het westen zoeken “het” buiten zichzelf dus dat roept om correctie. Schreeuwt erom zelfs. Want dan doen we ons zelf tekort. Tis heel simpel: ga naar binnen. Echter...ga d'r maar aan staan.
Buiten onszelf zoeken
We vliegen naar de andere kant van de wereld in acht uur - maar het hart, dat twintig centimeter onder onze neus wacht, blijkt op onoverkomelijke afstand opeens. Niemand gaat ervoor. Terwijl daar alles te halen is... Dat blijft zo niet dus kom je jezelf tegen. Onherroepelijk. -
