Goede voornemens

Mijn "goede voornemens" voor afgelopen jaar waren opgetekend in een prachtig blog*) op Dagboek van een Vreemdeling met de wens, dat "we" ons collectief niet meer druk zouden maken over projectie, dus "bij een ander zien wat we zelf doen" en "bij een ander neerleggen wat wij zelf niet wensen te dragen". 
Een ijdele wens en honderd jaar te vroeg.

Mijn wens en levensinstelling zijn niet veranderd maar wel verfijnd. De wereld verandert niet zo snel maar de formulering van mijn wens wel. Voor komend jaar wens ik... Nee wacht, eerst iets uitleggen. 

Heel mijn leven heb ik het altijd eerst bij mezelf gezocht bij voorvallen of als mensen mij ergens op wezen of aanspraken, zelfs en juist als dat hun eigen onzin of boosheid was en niets constructiefs. Ik wens mij toe méér mensen om me heen te zien die ook zo in het leven staan; mensen dus, die hun hart durven laten spreken omdat het de enige manier is om blij-moedig in het leven te staan - en dat zijn twee woorden. Blij en moedig.

Bij zichzelf zoeken

Mensen die het bij zichzelf zoeken zijn leergierig ingesteld en daar is nood aan. Zij oordelen niet en gaan voor inzicht. Het is positief, levenslustig en dus krachtig. En ik mis het zó, want het missen ervan doet arm, koud en eenzaam voelen, terwijl wie het hart durft laten spreken warmte en liefde verspreidt en elke confrontatie geweldloos aangaat.

Ik vond een oud gedicht van Toon erover: youtu.be/Zr5wjOJ0cjs
"Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken... 
Bij die mensen wil ik horen," aldus Toon.



Ik maakte ooit twee raps met titels als: "Het ergste wapen is de mond" en "Voel jij het ook" op soundcloud en beschrijf daarin die verschillen en mijn hoop voor de toekomst. Een streven dat volgens mij diep in ons allen leeft maar niet door iedereen toegelaten wordt omdat aangeleerd gedrag van alles tegenhouden kan.

Welke van de twee verkies jij? Kou of warmte?

Hoe erg dat is bleek toen ik een oude videoband terugluisterde -het beeld was verdwenen na enkele decennia- van toen ik tiener was en hoorde hoe agressief mijn zus mij "te woord stond". In wat zij zei kon ik geen enkele warmte ontdekken toen ik met een geleende videocamera door m'n ouderlijk huis stapte: 
"Joh Gek... Je gaat me niet filmen hoor... Dan vermóórd ik je!"
"Ellende-rot-jong... doe die deur dicht, ik heb het koud..."

Treffend genoeg zei ze het precies goed: ze heeft het koud. Het is de emotionele/verstandelijke kou namelijk die ons weerhoudt om warm-hartelijk met elkaar om te gaan.

Ik wens ons dus toe, dat het GEVOEL mag terugkeren in onze wereld, dat daar zo schandelijk van is verjaagd.

Kijk zelf maar. Welke van de twee verkies jij? Kou of warmte?

Dan wens ik dat jou toe.

Meerleeslinks

*soundcloud.com/dagboekvaneenvreemdeling
*"Voel jij het ook?" | facebook.com/709491799160490
*DagboekvaneenVreemdeling.blogspot.com/2015/05/voel-jij-het-ook.html
*Dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/04/ergste-wapen-is-de-mond.html

*De boodschap van 2014*) | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/12/de-boodschap-van-2014.html
*dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/06/waarzeggen-wordt-niet-geaccepteerd.html


[bron: facebook.com/813274175448918, 31 december 2015, 9:36]


Ingezonden reactie: Dank je wel voor je enorme inzet om, in mooie en indringende woorden, mensen wakker te maken. Ik herken heel veel in je instelling en je behoeften. Wens jou het allerbeste. Niet alleen vanwege het nieuwe jaar, tenslotte is elke dag een nieuw begin, maar omdat ik, altijd meelezend, je dat op deze toepasselijke dag wil laten weten.