Liefde maakt blind. Loyaliteit nog meer; een ongeschreven contract met degene van wie je afhankelijk bent gemaakt

We reden met een opperbest humeur naar het feestje van tante -oudste zus van mijn moeder- in de wagen van zwager. Ik nam de trein terug, alléén. Dit was tien jaar terug.

Het escaleerde op de heenweg en ik werd als schuldige aangewezen.

Waarom? Omdat ik er iets van zei...

Mijn moeder begon midden tijdens de rit te zuigen door te vertellen over slecht nieuws dat ze ergens gelezen had. Op samenzweerderige toon vertelde ze erover alsof het wereldnieuws was maar in plaats van blij ervan worden, voelde ik mijn energie onmiddellijk naar beneden gaan en de sfeer vergallen en greep gelijk in: 

"Stop, het is negatief, praat daar niet over!" 

-'Maar Robert, het ís toch zo?' - zo vergoeilijkte (legitimeerde) ze haar zaak om slinks ermee weg te komen. 

Parasiteren zit in een klein hoekje

Ja, het was inderdaad zo - als we de media mogen geloven (doe ik niet overigens, eenzijdig en gekleurd en opruiend en manipulerend nieuws is voor mij geen nieuws).
Nou èn? Zij maakte er nu eigenbelang van door er op dat moment op die manier over te vertellen en zo de energie en sfeer naar beneden te halen.

Zuigen zonder opvallen... Da's een talent.

Mijn zus pakte die ellende ook op want niet veel later kwamen we bij de kruising van de A16; afslaan richting Capelle/Brienenoordbrug of rechtdoor richting Alexanderpolder. Zus twijfelde hardop over de route en overlegde niet maar dirigeerde naar het zuiden. Toen ik zei dat dat niet klopte en dat we moesten keren, schreeuwde ze, was plotseling in alle staten en was ik opeens een kreng.
De nagalm van die verwensing dreunde na, haar boosheid dreef de auto voort en mij eruit, om mij te helpen besluiten de terugweg alléén te reizen, per trein.

Gecertificeerde Verdeel-en-Heers-intrigrante

De oorzaak was de energie-aderlating die moeder geënsceneerd had, maar erg genoeg viel moeder mij naderhand weer aan door opnieuw samenzweerderig te stellen dat zus onder veel stress stond en ik haar beter kon ontzien; haar met rust diende te laten, was de boodschap dus. 

Hoe tegenstrijdig, naargeestig en opnieuw zuigend was dit?! Moeder creëert het probleem, komt er mee weg doordat de kinderen onderling gaan vechten -ik vocht niet maar mocht de klappen incasseren- en vervolgens kreeg ik opnieuw die verdekte aanval van mijn moeder.

Wat was de eigenlijke beweegreden van mijn moeder om dit te zeggen? Ze had de sfeer kapot gemaakt, ervan geprofiteerd en kwam nu voor een extra shot door mij te besluipen met een originele en briljante maar negatieve benadering.

Opeens wordt mij ook duidelijk dat zij zich stilletjes had zitten te vermaken tijdens het geruzie, vanuit haar plek op de achterbank.

En nu valt mij ook nog in, dat ze ons bovendien nog verder verdeelde en er zelf over heerste, als intrigante. Je hoort iets dergelijks immers uit te praten en op te lossen. Zij creëerde het omgekeerde. De ultieme, gecertificeerde, Verdeel-en-Heers-intrigante.

Bemoeizucht tijdens uitvaartbespreking

Hoe verklaar je anders het in het honderd lopen van het gesprek met de uitvaartverzekeringsdame waar mijn moeder zo nodig bij moest zijn en CONTINU onzinvragen zat te stellen, èn zat te gebaren dat ik stil moest blijven wanneer ik eens wat zei, en toen dat niet voldoende was, brutaal te stellen dat zus maar niet moest speechen bij de kist van haar vader.

Brutaal en arrogant maar was niet het ergste. Het was provocerend en ze wilde zich voeden met de wrijving die zou ontstaan hierdoor. Die kans kreeg ze niet want in twee seconden hing ik voor haar neus om haar tot de orde te roepen en toen ze daarop niet (maar dan ook echt NIET) reageerde, het op een brullen te zetten en haar gezicht tot op 2 millimeter te naderen om haar ongewenste gedrag haarfijn te benoemen. En toen het niet ophield, het gewoon keihard nóg eens te doen. En haar voor te houden wat ze hier eigenlijk kwam doen, waarna ze maar even een sigaretje ging roken.

Mijn zus deed weer hetzelfde: ze ging haar boosheid op mij botvieren; niet gelijk maar naderhand, of een andere dag zelfs.

Loyaliteit is een ongeschreven contract met degene van wie je afhankelijk bent gemaakt

De loyaliteit naar de ouder is spreekwoordelijk te noemen terwijl die de veroorzaakster is geweest van alle onvrede, maar het kind valt vanzelf terug in het oude drama en vecht 't uit met 'n ander jong uit het nest. 

nb: Niet alleen in dit geval; de ingeving meldt dat het meestal zo zit. Ga maar na: onderlinge strijd om mensen onderling bezig te houden is het uiteindelijke doel van Verdeel-en-Heers-praktijken.

Zwager probeerde naderhand op een nette toon, vanuit zijn gevoel, nog "netjes" tot moeder door te dringen. Maar dat lukte niet. Natuurlijk niet. Moeder is zelf echt wel op de hoogte van haar eigen zieke, parasiterende gedrag en legde keurig alles wat zwager aandroeg terzijde door het te negeren.

De verhullende streken van de heimelijke parasiet

Gek, dat mij nu pas invalt hoe zij parasiteerde en dat ik dat na heel veel jaar wel bij mijn exgenote herkende maar niet van mijn moeder. Nu wel. Zo zal het iedereen wel vergaan die loyaliteit naar de ouders kent, omdat afhankelijkheid van degene die je voedt en verzorgt nu eenmaal loyaliteit creëert.

Niet de eerste keer geweest. Ik herinner mij nog een dergelijk voorval. Ik heb op haar verjaardag tegen mijn moeder staan gillen op een parkeerplaats en ik begreep toen niet waarom.

Bij aankomst op de parkeerplaats voor een restaurant, boven op een duin, was iets gebeurd tussen mijn moeder en mijn vriendin, toen zwanger van mijn jongste kind. Nu was mijn vriendin sowieso al gevoelig en bovendien zwanger dus nog gevoeliger. Daar komt bij, dat zij waarschijnlijk de intentie van mijn moeder haarfijn had opgepakt omdat mijn vriendin zelf óók een handje had van spelletjes spelen en het dus bliksemsnel herkende. Ze viel uit naar mijn moeder en ik kon er niet omheen, wilde de zaak sussen maar voor ik het wist deed ik hetzelfde en brulde 't uit tegen de jarige.

Essentie: eigenbelang doet iemand situaties creëren en parasiteren

Herken patronen in gezinssituaties; "moeder steekt de fik aan en kinderen reageren er indirect op" -mijn zus althans- en gaan onderling vechten, om indirect te laten zien wat er gebeurt.

De eigenlijke boodschap is dus: Loyaliteit is een ongeschreven contract met degene waar je van afhankelijk bent gemaakt. 

Ingeving | De reden dat je verbeten naar jouw ouders bent en je ze toch niet de rug kunt toekeren: een loyaliteitsband staat kritisch gedrag in de weg van jou naar (één van) jouw ouders. De loyaliteit die ouders beschermt, de hand boven het hoofd houdt. Dat is de ongeschreven loyaliteitsband die iedereen kent, vanuit de afhankelijkheidssituatie die je als kind had naar ouders toe die volkomen onbereikbaar deden, uit angst om hun gevoel te tonen en zo zichzelf.

Ons gedrag spiegelt onze omgeving

Wat wij mensen doen is een afSPIEGELing van de wereld om ons heen, dus ik stuurde deze ingevingen maar eens naar mijn familie, vergezeld van deze tekst:

"Zus, jouw moeder is nooit jouw moeder geweest. Ze was er alleen fysiek, nooit emo of mentaal. Ze lachte je uit en liet je niet speechen bij papa's kist.De enige die er altijd voor je was, was ik. Ik liep nooit weg.Zij zoog en creëerde conflicten.Heb er over geschreven. Naar zwager gestuurd en staat op m'n fb pagina.
Zie, dat zij niet anders doet dan de Verdeel-en-Heers-wereld om ons heen."

Onze auw-ders konden er ook niets aan doen. Dat het zo gegroeid is althans. Ze hoeven het niet zo te laten.

Zie daar het bestaansrecht van "jezelf uitspreken".

bron: facebook.com/845335298909472, 4 maart 2016, 8:04 |

Meerleeslinks

Boosheid: historie van pijn en extreme uitingsvormen: facebook.com/832461390196863

Parasitair gedrag: pesten en bloedzuigen in de categorie bezitsdrang: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/02/parasitair-gedrag-pesten-en-bloedzuigen.html

Vampiers zijn gewone mensen zoals jij en ik die helaas een enorme bloeddorst hebben ontwikkeld uit pure kwaadheid ter compensatie van wat hen is aangedaan toen ze zich niet konden verweren: facebook.com/836500026459666

"Boos zijn is terecht, alleen dienen we zelf op onderzoek te gaan en niet een ander lastig te vallen met onze boosheid": facebook.com/822333527876316

"De motivatie van een intrigant kan politiek gericht zijn, of als middel om eigen ambities te verwezenlijken. De Romeinen kenden het verschijnsel al en spraken over divide et impera (verdeel en heers). Door een machtsblok te ondermijnen door onderlinge conflicten, kan de intrigant zijn machtspositie (of die van zijn opdrachtgever) gaandeweg verbeteren. Het kan voorkomen dat een groepering of zelfs een staat de rol van politiek intrigant op zich neemt en bepaalde bevolkingsgroepen of verschillende staten tegen elkaar uitspeelt": nl.wikipedia.org/wiki/Intrigant