Hoe tegenstrijdig... (bijna alle) vrouwen reageren bijzonder masculien op mij. "ZIJ jagen. ZIJ bepalen. NIET jij, man!" lijkt te boodschap. Dus laten ze mij weten, wanneer ik hen benader, dat zij er geen match in zien. Structureel!
Geen wonder.
Een echte man kiezen zij niet; COLLECTIEF willen zij een kneedbare, slappe, te commanderen kereltje. Geen Man. Maar een kneus. Een pik aan een touwtje. Een Speeltje. Voor de winter. Verder komt het niet. Hij heeft niets te zeggen.
Hoe was die grap ook weer, over de vier favoriete dieren van een vrouw:
"De mink in de kast, de jaguar in de garage, de tijger in bed en de ezel die alles betaalt."
Begon als een grapje, 40 jaar terug, maar blijkt bittere waarheid te zijn geworden in een zure wereld.
Begon als een grapje, 40 jaar terug, maar blijkt bittere waarheid te zijn geworden in een zure wereld.
Beter neemt hij het zout der aarde tot zich om zich zoet te houden. Een Man, een Echte Man, gaat zijn eigen gang. Trekt zich niets aan van wat anderen vinden of willen, trekt zijn schouders op, volgt zijn hart dus doet waar hij zin in heeft. Wacht niet op goedkeuring maar bepaalt zijn koers en wie niet mee doet, doet niet mee en zoekt het zelf maar uit.
Nu komt het. De moderne vrouw MAG NIET GELUKKIG worden, dus zij zal alles doen om alles te saboteren, van zichzelf en anderen.
Zij zwelgt in haar misère dus creëert die ellende zelf. Continu. Structureel. Maximaal. Maniakaal, zelfs.
Dus... 'geniet' zij ervan als haar plannetje mislukt en adoreert heimelijk die knappe kerel die niet in haar plannetje stapt.
Ook 'geniet' zij ervan om, wie als Goede Gegadigde kwalificeert, genadeloos af te wijzen; dan kan zij pochen bij haar vriendinnen (heeft zij niet, het zijn rivalen en meer niet) dat zij dat gedaan heeft waarna zij dat gezamenlijk 'vieren'. "Another one bites the dust."
Slecht-menselijk gedrag. Zo heet dat. (Dat doet men) tegen beter weten in en tot bloedens toe.
Zou zij doorhebben, dat zij zichzelf zo te kort doet? Tegen beter weten in en tot bloedens toe?
Ieder ander wel, namelijk, maar zij ontkent dat het liefst bij hoog en bij laag, om 's avonds, alleen in bed, zó intens verdrietig te zijn dat ze niet in slaap komt en uren ligt te piekeren.
Dat... lijkt mij een toonbeeld van Verdeel en Heers en in wezen een geslaagd huzarenstukje van hen die ons dit opgedrongen hebben, sinds de heksenjachten.
Wij werden van jongs af aan geïndoctrineerd met wat moet, met wat zoal niet mag, en gevoel werd verboden.
Wij werden van jongs af aan geprogrammeerd met Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die regels volgen wij, blindelings, uit Angst. Voor Straf. Tegen beter weten in en tot bloedens toe.
Probleem daarmee is, dat diezelfde vrouwen moeder worden, de vader verstoten en de kinderen 'opvoeden' volgens dit stramien zodat de hele samenleving zwakzinnigheid als basis meekrijgt.
Een valkuil van formaat waar letterlijk iedereen ingetuind is en wat waarschijnlijk nog generaties duurt voordat men daarover tot inzicht komt.
En ik? Ik zie het aan en wacht af. Zolang niemand met vragen komt, (zoals: "Hoe kan dat? Wat kan ik er aan doen? Hoe kom ik terug bij mijn wezen en dus bij mijn vrouwelijkheid (of mannelijkheid)?" en "Waarom zou dat eigenlijk nodig zijn?") heb ik hier niets te doen want dat is levensgevaarlijk. Hoe kan ik iemand wijzer maken als die geen nieuwsgierigheid toont maar zich juist autoritair, arrogant, agressief en anti-sociaal opstelt? En zo dus verdedigt wat haar (of hem) onderdrukt?
En toen begonnen de problemen. In een toxisch ingerichte wereld als deze, mag dat niet. "Wie afwijkt, wordt gestraft," namelijk. Hier geldt:
"Wat mij opvalt: een man kan doen wat hij wil, op zijn kop gaan staan; als een vrouw niet wil dan valt alles stil.
Is dit niet aardig? Integendeel. Louter een geaarde man kan dit zo schrijven. Liefdevol, neutraal en zelfs onberispelijk, want dat is dit. Het is nodig, soms, om te zeggen hoe het is. Niet leuk. Wel nodig. En daar is moed voor nodig, want de gemiddelde man wordt door de gemiddelde vrouw aan de hoogste boom gehangen EN komt er nog vaak mee weg ook.
En dat mag stoppen.
En daarrr hebben wij jou, vrouw, bij nodig. Om jouw gestoorde zusters tot de orde te roepen, wanneer men in furie, manie en hysterie ontsteekt en de ander moet bloeden.
Vergeef mij mijn rauwe welbespraaktheid. 't Is geen zegen. Kijk maar wat het losmaakt. rj"
-
Mooi of niet, het is de rauwe waarheid, onversneden observatie, de waar-neming die er niet om liegt.
De enige die heeft leren liegen, onder druk van bewegingen als het (neo)feminisme, waren de moeders van de meiden die nu wanhopig zijn, vastzitten en anderen (andere meiden met name, waaronder hun dochters) voorliegen en niets maar dan ook niets gunnen. Het gevolg? Een epidemie van westerse vrouwen met een grote mond, grote kont en grote wond - in hun hart. Want zij zijn niet goed bij hun hart. Anders gezegd: zij doen zichzelf te kort.
En wat doe je met een epidemie?
Uit laten razen. Het sterft vanzelf uit.
Daarop zeggen we kalm, bedaard en rustig: prettig leven verder.
rj.
We mogen niet gelukkig zijn |
Nu komt het. De moderne vrouw MAG NIET GELUKKIG worden, dus zij zal alles doen om alles te saboteren, van zichzelf en anderen.
Zij zwelgt in haar misère dus creëert die ellende zelf. Continu. Structureel. Maximaal. Maniakaal, zelfs.
Dus... 'geniet' zij ervan als haar plannetje mislukt en adoreert heimelijk die knappe kerel die niet in haar plannetje stapt.
Ook 'geniet' zij ervan om, wie als Goede Gegadigde kwalificeert, genadeloos af te wijzen; dan kan zij pochen bij haar vriendinnen (heeft zij niet, het zijn rivalen en meer niet) dat zij dat gedaan heeft waarna zij dat gezamenlijk 'vieren'. "Another one bites the dust."
Slecht-menselijk gedrag. Zo heet dat. (Dat doet men) tegen beter weten in en tot bloedens toe.
Zou zij doorhebben, dat zij zichzelf zo te kort doet? Tegen beter weten in en tot bloedens toe?
Ieder ander wel, namelijk, maar zij ontkent dat het liefst bij hoog en bij laag, om 's avonds, alleen in bed, zó intens verdrietig te zijn dat ze niet in slaap komt en uren ligt te piekeren.
Dat... lijkt mij een toonbeeld van Verdeel en Heers en in wezen een geslaagd huzarenstukje van hen die ons dit opgedrongen hebben, sinds de heksenjachten.
Wij werden van jongs af aan geïndoctrineerd met wat moet, met wat zoal niet mag, en gevoel werd verboden.
Wij werden van jongs af aan geprogrammeerd met Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die regels volgen wij, blindelings, uit Angst. Voor Straf. Tegen beter weten in en tot bloedens toe.
Schuld, Boete, Straf en Zonde, immers, oftewel SBS-Z, de commerciële (om)roep van Verdeel en Heers oftewel de Kerk, overgenomen door de multinationals en (dus) de media en verworden tot Verwar en Plunder.
En wie trapt daarin??
En wie trapt daarin??
Wij. Preciezer: onze vrouwen. Zij zijn zwak. Niet alleen fysiek maar vooral mentaal om van emotioneel nog maar te zwijgen. Hebben doorgaans geen eigen mening of visie (sorry, zo is de biologie oftewel hun natuur dus... niet zeuren).
Normaliter leunen zij op hun man, degene die zij (tegelijkertijd) ondersteunen - maar zij hebben inmiddels geleerd om hem te verstoten en van die beslissing 'dolgelukkig' te worden.
Probleem daarmee is, dat diezelfde vrouwen moeder worden, de vader verstoten en de kinderen 'opvoeden' volgens dit stramien zodat de hele samenleving zwakzinnigheid als basis meekrijgt.
Valkuil |
Een valkuil van formaat waar letterlijk iedereen ingetuind is en wat waarschijnlijk nog generaties duurt voordat men daarover tot inzicht komt.
En ik? Ik zie het aan en wacht af. Zolang niemand met vragen komt, (zoals: "Hoe kan dat? Wat kan ik er aan doen? Hoe kom ik terug bij mijn wezen en dus bij mijn vrouwelijkheid (of mannelijkheid)?" en "Waarom zou dat eigenlijk nodig zijn?") heb ik hier niets te doen want dat is levensgevaarlijk. Hoe kan ik iemand wijzer maken als die geen nieuwsgierigheid toont maar zich juist autoritair, arrogant, agressief en anti-sociaal opstelt? En zo dus verdedigt wat haar (of hem) onderdrukt?
Da's in één woord samen te vatten: Stockholm-syndroom. Zit heel ons westen vol mee. Lekker dan.
Dus: "lekker laten gaan. Ze komen er zelf wel achter, en anders maar niet."
Daar is overigens een heel leven de tijd voor. Dan hebbi wat te doen. Da's tegen het vervelen. Citaat van mijn mentor, overigens; olof smit (1940-2019, auteur van Vader Aarde en de aardse taal). Wat een kanjer was dat. Hij liet mij ervaren wat liefde is op de meest elementaire, basale, simpele, krachtige manier. Door er te zijn en mij nooit te laten vallen. "Want mensen hebben te leren," wist hij. "Die stuur je niet weg."
Totdat het tijd was; ik uitgeleerd was en mijn eigen weg had te gaan. Ik had van en met hem de verdwenen kennis terug op peil gebracht en hij had mij daarmee het noodzakelijke duwtje in de rug gegeven, dus ik kon mijn eigen pad lopen. Toen werd ik uitgezwaaid, in 2012.
En dat heb ik gedaan. En hoe. De rust en rijkdom die mij dat gebracht hebben zijn weldadig geweest. Ik leerde "leven in vertrouwen" zodat ik mij nooit meer ergens druk over hoeft te maken. Geld al zeker niet.
En mij druk maken voor of over een vrouw? Bij lange na niet. Want in een wereld waar niemand volwassen is geworden ("Hoe verdacht is dat?" aldus olof opnieuw) hoef je van een ander niets te verwachten maar heb jij jouw eigen partner te worden. Dus toen dat gelukt was, na zeven jaar afleren (2007-2014), kon het bij-leren beginnen en boy, wat heb ik daarvan genoten. De dromen, de innerlijke dialoog oftewel zieldialoog, geweldig. Levendiger dan dat bestaat niet. Mijn dagen werden een zegen, een bliss, en feestje. Ik leerde het uitjuichen, van binnen.
Wie afwijkt, wordt gestraft |
En toen begonnen de problemen. In een toxisch ingerichte wereld als deze, mag dat niet. "Wie afwijkt, wordt gestraft," namelijk. Hier geldt:
"Doe nu maar wat ik zeg!"
We zijn allen Kind van het Systeem, waar niets mag, van alles moet en waar gevoel verboden is. Wat blijft er dan nog van een mensenkind over...? Helemaal niets. Wij groeien op zonder eigenwaarde, zonder zelfvertrouwen, maar wel met een overlevingsstrategie en dat heet Ego. Alleen is daar weinig positiefs aan, vooral, als we zo geprogrammeerd zijn, dat we vechten met ons Zelf en vervolgens alles tegenwerken en stukmaken.
-
Het volgende schreef ik aan zo'n monster(lijk iemand) dat mij afwees op een denigrerende manier terwijl zij als het ware "een groot etalagebord" was geweest en intussen zichzelf verheft tot Heilige, tot OpperWezen oftewel tot God zelve;
-
Opsomming in één brief |
Het volgende schreef ik aan zo'n monster(lijk iemand) dat mij afwees op een denigrerende manier terwijl zij als het ware "een groot etalagebord" was geweest en intussen zichzelf verheft tot Heilige, tot OpperWezen oftewel tot God zelve;
"Wat mij opvalt: een man kan doen wat hij wil, op zijn kop gaan staan; als een vrouw niet wil dan valt alles stil.
Norah Vincent kwam daar ook achter. Da's een vrouw. Geweest, althans, ze pleegde zelfmoord.
Zij was een radicale feministe die dacht dat mannen het zo ongelooflijk makkelijk hadden dat zij zich voor ging doen als man, lage stem had ze al, haren op dr kin, pak aan en toen zag ze welke privileges vrouwen zoal krijgen. En mannen NIET.
Eén van de dingen die zij noemde was: met EEN WOORD... kan een vrouw jouw hele minuut, uur, dag, hele leven zelfs, verwoesten. NEE.
Zij pleegde zelfmoord en de boodschap die daaruit sprak, zo begreep ik, was: zo akelig doen vrouwen.
Geloof jij het niet, zoek haar naam dan maar op. Self made man is het boek dat zij schreef. Zij startte een experiment voor 24 maanden maar moest stoppen na 18 maanden, want zij trok het niet; zo kil en akelig en mensonterend behandelden vrouwen haar...dat zij zelfmoord pleegde.
De boodschap?
Doe lief.
Behandel een ander zoals jij zelf behandeld wilt worden.
NIEMAND heeft het makkelijk op deze planeet. Echt n-i-e-m-a-n-d. Zeker mannen niet. Die moeten van alles, aan regels voldoen en zo, zoals initiatief nemen en alles betalen...
En anderen komen dat net zo makkelijk doorkruisen oftewel verwoesten.
Jij hebt geen idee.
Letterlijk. Dat zei Norah Vincent in een interview ook. Vrouwen hebben geen idee. Totaal niet. No clue. No idea.
Logisch. Zo empathisch zijn vrouwen helemaal niet in de praktijk.
Weet jij wat vrouwen namelijk leren? Zelfzuchtig te zijn.
Zij was een radicale feministe die dacht dat mannen het zo ongelooflijk makkelijk hadden dat zij zich voor ging doen als man, lage stem had ze al, haren op dr kin, pak aan en toen zag ze welke privileges vrouwen zoal krijgen. En mannen NIET.
Eén van de dingen die zij noemde was: met EEN WOORD... kan een vrouw jouw hele minuut, uur, dag, hele leven zelfs, verwoesten. NEE.
Zij pleegde zelfmoord en de boodschap die daaruit sprak, zo begreep ik, was: zo akelig doen vrouwen.
Geloof jij het niet, zoek haar naam dan maar op. Self made man is het boek dat zij schreef. Zij startte een experiment voor 24 maanden maar moest stoppen na 18 maanden, want zij trok het niet; zo kil en akelig en mensonterend behandelden vrouwen haar...dat zij zelfmoord pleegde.
De boodschap?
Doe lief.
Behandel een ander zoals jij zelf behandeld wilt worden.
NIEMAND heeft het makkelijk op deze planeet. Echt n-i-e-m-a-n-d. Zeker mannen niet. Die moeten van alles, aan regels voldoen en zo, zoals initiatief nemen en alles betalen...
En anderen komen dat net zo makkelijk doorkruisen oftewel verwoesten.
Jij hebt geen idee.
Letterlijk. Dat zei Norah Vincent in een interview ook. Vrouwen hebben geen idee. Totaal niet. No clue. No idea.
Logisch. Zo empathisch zijn vrouwen helemaal niet in de praktijk.
Weet jij wat vrouwen namelijk leren? Zelfzuchtig te zijn.
Er zijn 5 regels die vrouwen krijgen opgedrongen en gaandeweg zijn gaan hanteren. Zit je:
1. Mannen zijn niet langer te vertrouwen - mannen zijn dus gewoon fout
2. Vrouwen zijn slachtoffer door het gegeven dat ze vrouw zijn - ze mogen zich dus ongehinderd aanstellen (en menen daarmee weg te kunnen komen, hoe doorzichtig of kortzichtig dat ook is)
3. Vrouwen moeten egoïstisch zijn - ze leren elk samen-zijn te saboteren en worden zo niet te genieten (en gooien stiekem hun eigen ruiten in)
4. Seks is losgekoppeld van liefde en huwelijk - zodat niets meer echt is; los zand, dus, zonder verbinding, liefde of vriendschap
5. Vrouwen vinden vervulling in carrière en niet langer in huwelijk of echtgenoot - en door hem in het stof te laten bijten voeden ze hun sadisme, hun leedvermaak, wat als substituut doorgaat voor oprecht plezier oftewel levensgeluk
Weet je wie dat heeft opgetekend? Een vrouw. Myrna Blyth. In 2004, in haar boek: "Spin Sisters".
Ik ben dus heel erg fan van het feminisme, dat volgens wetenschappelijk onderzoeksjournaliste Désirée Röver (zij spreekt binnenkort in mijn woonplaats Wormerveer) louter "Unsexed women" en "replaceable workers" voortbracht.
Dat verzin ik niet.
Myrna Blyth stelt het, na 21 jaar lang hoofdredactrice van een wijdverspreid vrouwenmagazine te zijn geweest, dankbaar geciteerd in het artikel: "The Rockefellers Alienated Women from Men" (voorheen getiteld: "How the Rockefellers re-engineered women") - henrymakow.com/001904, met daarin bovenstaande vijf hoofdpunten (eveneens uit het boek overgenomen):.
Genoeg nu even?
Bedenk, dat mannen ook gevoel hebben.
Bedenk, dat het de mannen zijn, die de romantici zijn, niet de vrouwen
Bedenk, dat de mannen dichterbij hun gevoel zitten, dan de vrouwen.
Bedenk, dat vrouwen tegenwoordig regelrecht onuitstaanbaar doen en mannen dat zien maar niet goedkeuren; het heet "lijdzaam toezien" maar is niks waard, want wie zo doet, doet zichzelf te kort.
Door mannen te benadelen, benadelen vrouwen zichzelf. Wie doet dit zichzelf dan aan?
1. Mannen zijn niet langer te vertrouwen - mannen zijn dus gewoon fout
2. Vrouwen zijn slachtoffer door het gegeven dat ze vrouw zijn - ze mogen zich dus ongehinderd aanstellen (en menen daarmee weg te kunnen komen, hoe doorzichtig of kortzichtig dat ook is)
3. Vrouwen moeten egoïstisch zijn - ze leren elk samen-zijn te saboteren en worden zo niet te genieten (en gooien stiekem hun eigen ruiten in)
4. Seks is losgekoppeld van liefde en huwelijk - zodat niets meer echt is; los zand, dus, zonder verbinding, liefde of vriendschap
5. Vrouwen vinden vervulling in carrière en niet langer in huwelijk of echtgenoot - en door hem in het stof te laten bijten voeden ze hun sadisme, hun leedvermaak, wat als substituut doorgaat voor oprecht plezier oftewel levensgeluk
Weet je wie dat heeft opgetekend? Een vrouw. Myrna Blyth. In 2004, in haar boek: "Spin Sisters".
Ik ben dus heel erg fan van het feminisme, dat volgens wetenschappelijk onderzoeksjournaliste Désirée Röver (zij spreekt binnenkort in mijn woonplaats Wormerveer) louter "Unsexed women" en "replaceable workers" voortbracht.
Dat verzin ik niet.
Myrna Blyth stelt het, na 21 jaar lang hoofdredactrice van een wijdverspreid vrouwenmagazine te zijn geweest, dankbaar geciteerd in het artikel: "The Rockefellers Alienated Women from Men" (voorheen getiteld: "How the Rockefellers re-engineered women") - henrymakow.com/001904, met daarin bovenstaande vijf hoofdpunten (eveneens uit het boek overgenomen):.
Genoeg nu even?
Bedenk, dat mannen ook gevoel hebben.
Bedenk, dat het de mannen zijn, die de romantici zijn, niet de vrouwen
Bedenk, dat de mannen dichterbij hun gevoel zitten, dan de vrouwen.
Bedenk, dat vrouwen tegenwoordig regelrecht onuitstaanbaar doen en mannen dat zien maar niet goedkeuren; het heet "lijdzaam toezien" maar is niks waard, want wie zo doet, doet zichzelf te kort.
Door mannen te benadelen, benadelen vrouwen zichzelf. Wie doet dit zichzelf dan aan?
Is dit niet aardig? Integendeel. Louter een geaarde man kan dit zo schrijven. Liefdevol, neutraal en zelfs onberispelijk, want dat is dit. Het is nodig, soms, om te zeggen hoe het is. Niet leuk. Wel nodig. En daar is moed voor nodig, want de gemiddelde man wordt door de gemiddelde vrouw aan de hoogste boom gehangen EN komt er nog vaak mee weg ook.
En dat mag stoppen.
En daarrr hebben wij jou, vrouw, bij nodig. Om jouw gestoorde zusters tot de orde te roepen, wanneer men in furie, manie en hysterie ontsteekt en de ander moet bloeden.
Vergeef mij mijn rauwe welbespraaktheid. 't Is geen zegen. Kijk maar wat het losmaakt. rj"
-
Epidemie |
Mooi of niet, het is de rauwe waarheid, onversneden observatie, de waar-neming die er niet om liegt.
De enige die heeft leren liegen, onder druk van bewegingen als het (neo)feminisme, waren de moeders van de meiden die nu wanhopig zijn, vastzitten en anderen (andere meiden met name, waaronder hun dochters) voorliegen en niets maar dan ook niets gunnen. Het gevolg? Een epidemie van westerse vrouwen met een grote mond, grote kont en grote wond - in hun hart. Want zij zijn niet goed bij hun hart. Anders gezegd: zij doen zichzelf te kort.
En wat doe je met een epidemie?
Uit laten razen. Het sterft vanzelf uit.
Daarop zeggen we kalm, bedaard en rustig: prettig leven verder.
rj.
-
About Norah Vincent |
Deze korte filmpjes tonen de essentie van Norah Vincent's onderzoek:
interview samengevat in 48 seconden
beschrijving door iemand in 51 seconden
prachtige beschrijving in 3 minuten
*
*
-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten