Gelijkwaardigheid versus autoritair gedrag - en “niet bij jezelf zijn”

278 woorden |

Open Up is elk jaar weer feest van gelijkgestemde zielen. Hoe gelijkgestemd zíjn we eigenlijk? Sommigen voelen zich niet gelijkwaardig, zo heb ik uit hun kelen vernomen. Kortom: actueel thema voor sommigen onder ons: “We willen ons vooral niet minder voelen dan anderen en anderen mogen zich dan ook beslist niet autoritair gedragen.”

Eeh, wacht even... Wat zegt dat over ons? Wat betekent deze “hang naar gelijkwaardigheid”?

Ik dook er in en mij valt op en mij valt in: “Wie zich niet gelijkwaardig voelt aan een ander, doet zichzelf per definitie te kort.” Immers, wie bij zichzelf is, is al gelukkig en heeft geen goedkeuring van een ander nodig. Toch?

Ergo:
Gelijkwaardigheid staat of valt met de behoefte om gezien te worden.
Gelijkwaardigheid staat of valt met het ontbreken van de behoefte om gezien te worden

Begint het muntje reeds te landen?

'n Voorbeeld doet wonderen: Ik schreef onlangs deze sms aan iemand:

“Wat steeds terugkomt, is je behoefte aan gelijkwaardigheid. Spreek dat dan gewoon uit en doe niet zo kinderachtig. Anders ben je mij kwijt. Zodra je op de troon gaat zitten om gelijkwaardigheid te FORCEREN, valt alles om wat je net hebt opgebouwd. Dat je 't even weet. Zeg wat je voelt. Zeg wat je wilt. Meer is er niet. En minder ook niet. 'Wat heb je nodig', dus... OK?”

Bij het teruglezen valt mij in: het gaat hierbij om Angst. Dat valt mij in. En wat men dan nodig heeft is bevestiging. Een arm of schouder kan voldoende zijn. Hoe grootzielig is het als we daar aan toegeven èn gewoon om vragen, voortaan?

“Wie zich niet gelijkwaardig voelt aan een ander, doet zichzelf per definitie te kort.”

Meerleeslink - In april boog ik me hier reeds over in de blog gelijkwaardigheid maar nu heb ik de kern benoemd van waar het om gaat in deze blog over gelijkwaardigheid