Over-pijn-zing:
ik vin' “thx” een stuk toepasselijker en vriendelijker dan DANK. Het
lijkt uit tijdgebrek te worden uitgesproken. Sommigen, ik noem geen
namen - met moeite - bedienen zich van dat ultra korte woord dat in de
verste verte niet lijkt op Than-x maar er kennelijk wel voor door moet
gaan. De in-korting van “Dank je wel” tot DANK doet bijna Duits en “sowieso” onfatsoenlijk aan. In-korting...
het woord zegt het al; iemand korten oftewel te-kort doen. Het doet gevoelsmatig
afbreuk aan de boodschap wanneer iemand niet de moeite lijkt te willen
nemen zich volledig uit te spreken door die twee lettergrepen méér in
ons toch al barse Nederlands uit te knauwen. “Tof (man)” is dan een
passender alternatief in mijn beleving.
“Ik heb liever dat je je
niet uitspreekt dan Dank roept”, zeg ik wel eens. “Dank” klinkt
onvriendelijk, koud, onvermogend en agressief. Ik merk dat ik er
chagrijnig van word. Op z'n Hollands gezegd: ja, dan heb ik liever dat
je je bek houdt dan me te-kort doet met die in-korting. Don't thank me,
then.
De herkomst van deze onmin is mij vreemd. Ik herinner mij
de eerste keer dat ik het hoorde, toen mij ex-genote het thuis
introduceerde en merkte dat ik er gelijk al niet blij van was. Dat geldt
ook voor de begroeting 'Hallo-otjes'. Net of iemand je in je O-tje
neemt. Gadver. Werk-volk dat elkaar daarmee semi-amicaal begroet, terwijl alle
partijen zich pijnlijk realiseren liever ergens anders te willen zijn op dat
moment. Dat wil je toch niet hóren?
Is het, net als “Heavy” in
mijn schooltijd en “Hallo-otjes” in mijn sollicitatie-tijd en “gaan
voor” in mijn stap-tijd, een ver-Amerikaans-ing die we bijna als
ver-wens-ing naar elkaars hoofd flikkeren (tossen) om elkaar te dissen
(plagen), omdat we dat “cool” vinden of zo - en daarmee zo kort mogelijk
onze sympathie naar een ander wensen uit te spreken? Echt hè. Ik maak
hier bewust een punt van. Eindelijk. “Dank” is na héél veel geduld nog
steeds niet weggesleten uit onze taal en mag - móet zelfs - wmb (wat mij betreft) terug naar
Buiten. “Raus damit, Bitte, jah!” Anders ga ik wellicht nog om 'n
Ausweiss vragen èn logischerwijs de bijpassende groet... “Whatever”.
Waarom niet? Als het punt maar duidelijk is.
Vast mijn DANK.
~Uit de serie: fulmineren doe je zo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten