“Vast”; vastlopen als voorwaarde voor verandering

Een bevalling kan in een paar uur gebeurd zijn. De reden dat vrouwen het wel 24 uur kunnen rekken - een dag voor er noemenswaardige ontsluiting is - is dat ze niet kunnen loslaten. Ze houden zich dus vast aan alles wat ze maar kunnen vinden, elke strohalm.

Anderen hebben een torpedobevalling van slechts een paar uur maar zijn totaal niet geïnteresseerd in hun kroost en krijgen borstkanker.

Wat doen wij onze vrouwen aan dat zij zich zo vreemd opstellen? Wat voor schadelijke houding is dat, dat onze vrouwen zich zo tegennatuurlijk gedragen en ALLEMAAL maar in 'het ziekenhuis' moeten bevallen wat keihard handel is?
Welke onzinnige overtuigingen laten we ons aanpraten en al helemaal over de meest natuurlijke gebeurtenis ter wereld die onze soort al honderdduizenden jaren kent?
En wat voor arrogante monsters krijgen we ervoor terug, die elk samenzijn ondermijnen, wier intentie destructief is en alles handig omdraaien dus de schuld verraderlijk bij een ander leggen?
-

Toeschouwer

Ik heb mij opgesteld als toeschouwer en onderzoeker. In mijn leven heb ik van jongs af aan talloze vrouwen gadegeslagen, ontmoet en waar mogelijk geïnterviewd en zij noemen zichzelf zo. Zij vinden zich een monster of stellen dat er een monster in hen woont en weten zich geen raad maar laten hun partner bloeden. Ze jagen iedereen weg en zijn doodongelukkig. Of ze nu alleen zijn of niet, ieder voelt een tergend gemis. Een pijnlijk groot gat in het hart.

Niemand weet waarom, niemand weet hoe dit zit. Iedereen zit met de handen in het haar.
We zoeken steun buiten onszelf om maar wat te hebben en zijn radeloos. We vinden houvast aan schijnzekerheid en schijnveiligheid.

Mensen zonder houvast creëren houding. Ego als overlevingsmechanisme om door te kunnen. Onze vrouwen zijn nog meer macho geworden dan de ergste macho man op z'n slechtst.
-

Stel vragen

Ieder weldenkend mens hoort vragen te hebben om eruit te ontsnappen. Wil jij dat? Heb jij vragen? Welke vragen leven er in je? Schrijf jij ze op in jouw dagboek om zo de dialoog met jezelf aan te gaan?

Je zou zeggen dat het tijd is geworden voor dialoog. Als begin. Om elkaar te steunen in plaats van af te vallen en er samen uit te komen. Omdat dat zo hoort tussen mensen en strijd geen plaats heeft.

Ik faciliteer je graag. Één op één of in een groep geïnteresseerden.

Vastlopen als voorwaarde om te veranderen

Maar misschien is het nog niet zo ver en moet je nog wat langer doormodderen tot je ten einde raad bent; wie vastloopt en op de bodem zit is pas bereid te veranderen.++

-

care?dare?share: https://facebook.com/1551720681604260 (bron)

-

Bonus | Mag ik nog iets voorleggen?

Vraag: leggen deze overtuigingen een bom onder onze samen-leving, of niet?

1. Mannen zijn niet langer te vertrouwen - ze zijn dus gewoon fout
2. Vrouwen zijn slachtoffer door het gegeven dat ze vrouw zijn - ze stellen zich dus straffeloos aan
3. Vrouwen moeten egoïstisch zijn - de wereld draait om hen
4. Seks is losgekoppeld van liefde en huwelijk - gevoel speelt geen rol meer
5. Vrouwen vinden vervulling in carrière en niet langer in huwelijk of echtgenoot - de man is bijzaak geworden

uit: Spin Sisters, boek van Myrna Blyth, 2004, geciteerd in "How The Rockefellers Re-Engineered Women" - https://www.savethemales.ca/001904.html

zie ook: The "Victim" as Moral Zombie - https://www.savethemales.ca/000159.html

bron: https://facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1550177138425281

-

meer inzicht over wat er op school gebeurt, de invloed van het systeem in het prille leven:
"De wonderlijke energie van kinderen (en wat school met ze doet)" - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.htm

--

reacties in de discussie op facebook:
Angéla: ik zit middenin t proces van het bewust los laten en hebben gelaten van al dat niet van mij is en het uitdragen van wat IK ben....ik ben er nog niet helemaal klaar mee en van tijd tot tijd ga ik door een enorme woede en verdriet maar óók dat mag er zijn. Eerder stond ik mn verdriet en woede niet toe op t level waar het zit/zat maar reageerde ik t af op mn omgeving, uit pure frustratie maar mer zo'n immense kracht dat ik zelf niet in staat was dat te reguleren. Gelukkig ben ik daar nu wijzer en meer IK in geworden en blijkt de woede en verdriet naar en om mezelf te zijn, omdat ik niet vanuit IK heb leren leven en door heel veel vallen maar meer opstaan dat mezelf heb moeten leren en in de tussentijd anderen máár ook zeker mezelf beschadigd heb en heb laten beschadigen.
Het lichaam liegt nooit: Klasse. Het leven is over vallen en weer opstaan. We zijn hier om te leren. dank je wel voor het delen, wat een geweldige bijdrage van iemand die naast stoerheid zichzelf durft te laten zien. Lekker transparant zoals het hoort tussen mensen. Heel erg bedankt.
Angéla: héél graag gedaan

Het lichaam liegt nooit: Ja en dat is goed. Blijf alert op signalen van binnenuit zodat je die omarmt. Zo kom je vooruit. Je kunt niet verder groeien dan naar jezelf. Ieder z'n eigen pad betekent dat niet ieder de volledige weg van genezer aflegt. 'Sommigen moeten verder gaan dan anderen', immers. Het is OK om op je eigen zij-pad te zitten, als je maar blijft beseffen hoe de basis is, en daarmee een ander gunt dat die die weg van af-leren en bij-leren wèl loopt. http://earthfather.eu/nl/behandeling