Mensen koesteren een diep besef, dat men niet gelukkig mag worden. Dat mag doorbroken worden. Het is er tijd voor. Uit het hart.
Mijn lokale stalkster trakteer ik op een jaarlijkse update |
Op Valentijnsdag, dag van de commerciële liefde, voelde ik haar weer aan mij trekken; "mijn liefste". Althans, dat wendt zij al (drie-en-een-half) jaren voor maar leeft het niet na; zij vecht (nog steeds) met mij en reageert op mij als water op vuur. Om het vuur in mij te doven, vermoed ik. Het liefste had zij mij gezien, die dag. Tja, dat ken ik van haar. Ze trekt aan mij en op het moment dat ik erop reageer om te benoemen wat ik merk, ben ik opeens knettergek, mankeer van alles, heb psychische hulp nodig en zij gaat vrijuit. Standaard. Dat ken ik al; van mijn kleine zusje. Zo deed dat kind al toen wij jong waren. Gek genoeg worden wij mensen dus nooit volwassen.
"Daar heb ik mijn manieren voor", zei zij ooit glimlachend naar mij - en dat kwam sardonisch op mij over, dus kwaadaardig spottend. Ja, da's bekend. Vrouwen laten je van alles voelen MAAR dat is dan van jou, want JIJ voelt het. Bepaalt zij. Dus verwijt zij zo de ander wat zij zelf doet - en lacht hem uit. Da's gelukkig niet sadistisch, afstandelijk, tegenstrijdig of conflicterend of zo.
Zij had ook gewoon haar mond kunnen openen en hardop uiten wat zij wil maar koos en kiest ervoor dat te laten VOELEN. Ze houdt van sturen, niet van communiceren. Manipulatief spel, dus; ze heeft liever dat de ander reageert en zich dus laat zien, zodat zij geen initiatief hoeft te tonen en net kan doen alsof zij niets doet. Mannen hebben de naam, immers; maar vrouwen doen het. Dat benoemde ik zo naar haar maarrr kreeg het snoeihard ingepeperd; "Hoe durfde ik haar autoriteit ter discussie te stellen..." Dat zei ze niet. Ze handelde er wel naar. Met verbale terreur. Als een waardig tiran. Mooi...
Manipulatie, chantage en dwang zijn ons met de paplepel ingegoten dus is het niet zo vreemd dat kleine meisjes, ongeacht hun leeftijd, zich precies zo gedragen. Sturend. Duwend en trekkend. Zeurend, zuigend, zaniken, zeikend en ziekend. Wispelturig gedrag, afwisselend poeslief en fulminerend, oftewel stevig bipolair, dus je weet nooit hoe zij gemutst is oftewel hoe haar muts erbij hangt. Zij is de dictator en bepaalt wat waar is en wat niet. Jij hebt je te schikken. Jij dient op jouw knieën te gaan. Liefst de hele avond. Om haar grondig te likken, natuurlijk. En verder moet jij jouw bek houden. Want jij bent maar een Man.
Een jaar had ik haar al niet meer gezien. Lekker rustig, want zo gezellig is het niet met iemand die anderen de stuipen op het lijf jaagt, lukraak en uit willekeur. Alsof zij met iedereen vecht, ieder sloopt, ieder dood wenst, tegen beter weten in en tot bloedens toe. Want eigenlijk wil niemand dat. Toch? Toch schijnt dat in deze beschaafde westerse wereld meer gemeengoed te zijn met de nadruk op "gemeen" en dus is haar gedrag gevaarlijk met de nadruk op "lijk".
Ik had haar in februari 2023 in het naburig park gezien waarna ze mee ging "voor de gezelligheid" en al haar troeven uitspeelde. Zij legde haar verbloeming en haar masker af, toonde opeens haar ware kleuren en speelde haar spel; zij wilde bezit van mij, met huid en haar, en ik moest het ontgelden en dus moest ik maar gehoorzamen. Whatever lola wants... (youtu.be/QvcaSBN82ns)...
Verbale agressie noemt men tegenwoordig passieve agressie. Slim hè? Dan is het geen echte agressie. Maar wat nu, als jouw haren te berge rezen en zij haar eigen, minderjarige kind door de achterdeur naar buiten smeet om "rustig" met mij te kunnen praten, waarna ik haar direct sommeerde om te vertrekken omdat ik geweld niet tolereer - van niemand? Nou?
Ze ging niet. Ze bleef en ging ijskoud door met hetzelfde kunstje; imponeren, de baas spelen en niet reageren op wat ik zei of wilde, terwijl zij mijn grenzen bleef overschrijden en huisvredebreuk pleegde; er was allang geen vrede in huis meer maar na 10x wegsturen was zij er nog steeds en koos ik ervoor om zelf te vertrekken en een blokje om te lopen, om vervolgens de deur achter haar te kunnen sluiten, omdat zij van geen ophouden wist... pure furie, manie en hysterie. In volle glorie. In mijn eigen huis. Van een wilde vrouw. Op oorlogspad. Snode plannen. Zonder goeds in de zin. Wat een houding...
Nu komt het. Ik trek dat aan; ik trek zulke mensen aan. Klopt deels; onze ziel zorgt dat we lessen krijgen en presenteert ons dergelijke ontmoetingen.
Want... heel eerlijk? Welnee, je hoeft dat niet aan te trekken; er is geen ontkomen aan. En bovendien gaat het om het ongezonde GEDRAG dat men laat zien en waar de boodschap aan kleeft, dat het nog te vroeg is om met mijn kennis naar buiten te komen, namelijk, dat we allen Kind van het Systeem is, waar niets mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is - zodat we dat Gevoel als eerste hebben te herstellen. Maar daar zit een slotje op. Gevoel - en daarmee Geluk - is verboden, verbannen en vermoord. En wie afwijkt wordt gestraft. Da's kerk. En het gevolg is dat men onzinnige terreur verdedigt oftewel: Stockholmsyndroom. Recht in ons gezicht. Verdeel en Heers, dus.
Dus schreef ik haar een brief die ik op Koningsdag vorig jaar, 27 april 2023, in haar gleuf propte oftewel bezorgde, om duidelijk te maken dat zij niet langer welkom is bij mij (ze had tussentijds en verzoenend briefje gebracht) en dat ik aangifte van stalking zou doen zodra zij zich weer zou vertonen in mijn buurt. Niet leuk. Wel nodig. Want ik voelde mij niet veilig. Aha! En dat kan al helemaal niet besproken worden want ik ben een man en dan geldt dat niet. Dubbele moraal en dubbele terreur, dus. En al helemaal als je een blanke, heteroseksuele, christelijke, Man bent. Dan ben je 4x fout. En een Speeltje. Een Dinky Toy. Oei. Wat een beschaving toch...
Brief voor mijn stalkster |
Niet klagen over de titel stalkster, die heb jij verdiend, met zulk gedrag.
Niet klagen dat je het dan niet wilt of zult lezen, daar ben jij veel te nieuwsgierig voor. Als het over jou gaat zit je op het puntje van jouw stoel, dus....
niet zeuren, zaniken, zuigen, zeiken of zieken. Dat even vooraf.
Jij wilt contact; jij wilt liefde en aandacht, maar jij komt nergens voor uit. Dan is het niet echt maar spel.
Jij verklaarde mij de liefde, wilde zelfs een relatie en garandeerde elke dag seks (moet er niet aan denken, zo'n gekooide wijze van leven, goed voor maar één ding dus een boksbal, en al je energie uit je voelen trekken) maar jij bracht het niet in de praktijk want: jij vocht met mij. Vanaf het allereerste moment. Want jij had allerlei verzonnen regeltjes om mij te temmen en in te lijven. Bezitsdrang, dus. De ergste vorm. Want...
Jij verklaarde mij de oorlog, stiekem, zonder je uit te spreken, waarna ik dag en nacht met jouw gebakken peren zat, nachtmerries kreeg en drijfnat bezweet wakker werd, midden in de nacht; en overdag van alles zag mislukken en uit mijn handen zag vallen; en mijn energie zag dalen tot beneden het nulpunt.
Vervloeken is geen positief gebruik van talent |
Dat doe je jouw ergste vijand niet aan. Het getuigt van ziek gedrag waar jij niet mee stopt en jij niet op aan te spreken bent want alles ligt altijd aan een ander... en jij weet van niets; jij negeert het en gaat ermee door. Zo verdedig jij gedrag dat niet verdedigd maar besproken hoort te worden.
Er is een woord voor. Vervloeken.
En hoewel jij je erachter tracht te verschuilen dat dat niet bestaat, ook niet volgens de dochter van mijn mentor die dat zelf óók doet, is dat iets wat wereldwijd de mensheid in haar greep heeft omdat talenten niet positief ingezet worden maar juist uiterst destructief omdat men zichzelf geen geluk gunt.
Lees dat nog eens. Men gunt zichzelf geen geluk en alles en iedereen moet daarvoor boeten. Als dat geen sterk staaltje is van Verdeel en Heers, dan weet ik het niet. Dit is een Huzarenstukje. Briljant. Beter kan niet. Definitie van vervloekt, dus.
Alleen is dat niet positief en dat geldt ook voor het gedrag van de gemiddelde westerse gleuf die niet verder komt dan flirten, lonken en verleiden - want verdomd, iedereen doet het, ongeacht mijn of haar leeftijd - zonder in de spiegel te kunnen kijken want... alles ligt al-tijd aan de man. Die krijgt de schuld. Die wil niets. Die haakt af en krijgt dat te verduren. Die neukt intussen met andere vrouwen en bindt zich maar niet want hij kiest niet voor geluk maar is knettergek en heeft hulp nodig.
De kunst van het omdraaien. Doen alle meiden. Zelfs mijn kleine mini-zusje al, in onze jeugd.
Daarover schreef vrouwelijke hoofdredactrice Myrna Blyth na 21 jaar het Ladies Home Journal te hebben gepubliceerd; zij ontdekte een patroon, beschreef dat accuraat in haar boek Spin Sisters (2004) en dat luidt als volgt:
1. mannen zijn niet langer te vertrouwen, het zijn varkens; zij zijn dus fout
2. vrouwen zijn slachtoffer doordat ze als vrouw geboren zijn
3. vrouwen moeten egoïstisch zijn
4. seks is losgekoppeld van liefde en huwelijk
5. carrière is het enige zaligmakende voor de vrouw; niet het gezin of haar man.
Daar ga je dan; de hele westerse samenleving moet kapot. Nu komt het. Er klopt niets van want het is verzonnen. Maar de media zitten er vol mee, geven vrouwen een voetstuk en indoctrineren er op los. Dus vrouwen nemen het blindelings over om zich, vol leedvermaak, te kunnen afzetten tegen alles en iedereen - mannen voorop, maar vooral tegen hun eigen Levensgeluk... Is gelukkig niet oliedom of zo.
Want wat is een vrouw zonder gezin...? Doodongelukkig. Zij huilt zichzelf in slaap.
Maar ze vecht haar vent de tent uit en blijf dat doen zonder ooit haar gedrag te willen verbeteren. En haar kind moet het ontgelden, dat krijgt alle klappen vanuit haar willekeurige onlusten oftewel wispelturigheid èn wordt net zo gek gemaakt als zij al is; het kind wordt bovendien tegen alles en iedereen opgezet, mannen voorop, maar ook andere vrouwen en bovenal... tegen zichzelf. Ieder wordt tegen zichzelf opgezet. Want... men mag niet gelukkig worden. En wie afwijkt... wordt gestraft. Ziet iemand daar een vicieuze cirkel in...?
Kortom... nie-mand maar dan ook niemand mag gelukkig worden. Da's de boodschap hier.
Als daar geen Stockholmsyndroom aan ten grondslag ligt, stop dan maar met zoeken, dan bestaat dat niet...
Weet je wat? Luister eens naar deze vrouw. Vrouwen spreken toch De Waarheid? Dan durf je dit vast wel aan:
"Mannen draaien op voor de grillige gedachten of overdreven overtuigingen van vrouwen"; dit stuurde ik aan iemand die mij schuldig wilde laten voelen voor mijn bestaan. Gun mannen hun bestaan zonder jezelf kleiner OF groter te maken. Da's De Boodschap.
Filmpjes; vrouwen aan het woord... |
Nog meer? Vrouwen zijn insane en crazy, stelt de volgende vrouw die ik graag citeer. Wacht, hier is een heel rijtje van die links van filmpjes die ertoe doen. Nu de vrouwen zelf aan het woord! Over hoe het zit. Ik heb een aantal comédiennes gevonden met hun boodschap, want humor werkt meestal het beste:
1. "Girls are fukking insane", zo begint deze vrouw, Iliza Shlesinger, over haar ideale breakup:
oftewel les één in "zo moet het dus niet"...
Nummer 2. Monique Marvez: deze Mexicaanse comédienne noemt de drie dingen die zijn vereist, om een huwelijk een heel stuk makkelijker te maken: https://fb.watch/inkAv6OOAS/
Bovendien stelt zij: "Je kunt een man niet veranderen." Deze comédienne gaat nog verder en noemt drie dingen die een man van een vrouw wil - en geef haar eens ongelijk:
1. een man wil een vrouw in een goede stemming; "maak het gezellig", dus. Lijkt mij het nastreven waard.
2. wees stil ipv rumoerig; wees geen lastpak (dus opnieuw: "hou het gezellig" en vooral: "Doe niet zo moeilijk, en doe zeker niet achterlijk")
3. "lik hem" oftewel wees genereus ipv inhalig
(en dus opnieuw: "maak het gezellig" en "speel geen spelletjes")
Ten derde. Dan Gina Brillon, nummer drie, deze beschrijft in Own Your Crazy het gedrag van ALLE vrouwen... zo zit het dus, dames:
-
-
Christina Michelle Robinson, als vijfde: deze traditioneel ingestelde vrouw noemt - zo te zien uit eigen ervaring - 10 moeilijke dingen die vrouwen slecht kunnen horen maar zegt ze heel erg mooi en waarder dan waar - en iedereen weet dat ook: https://www.facebook.com/reel/484512167230824?s=yWDuG2&fs=e -
-
En dan deze - een vol-geluld filmpje als zevende, met mijn observaties over wat er gaande is in de wereld: "vrouwen ondermijnen structureel de man, zichzelf en de hele wereld" | https://youtube.com/watch?v=DTUtJYAwtmE -
Acht. Deze Nederlandse vrouw vertelt vol tranen hoe gelukkig ze is met haar man. Zo simpel kan het zijn; zij "hoeft niet meer te vechten,' zegt zij zelf:
-
Als negende, voor de goede orde en het juiste perspectief...
-
Nummer tien: "Narcistische vrouwen is wat deze samenleving heeft gecreëerd", vertelt deze vrouw, "omdat hen geleerd wordt niet te reflecteren en geen verantwoordelijkheid te nemen":
-
Tot slot, als elfde, voor de duidelijkheid... Vijf vragen die je als vrouw nooit meer moet stellen aan een man:
-
-
Merk even op dat geen van deze vrouwen van die belachelijke, neo-feministische oftewel denigrerende en overdreven denkbeelden hanteren maar warm-menselijke ideeën, vanuit gezond verstand.
Het is net of deze vrouwen de moeite hebben genomen om naar (hun) mannen te luisteren.
Die vrouwen zíjn er dus wel...
... net als Cassie Jaye, in haar docu red pill. Zij was eerst een feministe/activiste tot zij haar docu maakte en echt moest luisteren...
-
Mensen koesteren een diep besef, dat men niet gelukkig mag worden. Dat mag doorbroken worden. Het is er tijd voor. Uit het hart.
-
Bonus, algemeen van aard, m/v:
---
Mij niet geloven hoor. Maarrr VOLGENS DEZE VROUWEN IS HET ZO. Dus...?
De samenleving moet ont-mannelijkt worden. Mannen mogen geen Man zijn. Vrouwen geen Vrouw. Zijn ze ook niet. Hun gedrag is dat van een kenau of haaibaai. Ze zijn op en top macho.
Daarom leven we in het meest verwarrende moment aller tijden. Niemand is zichzelf. Bezong Supertramp dan ook, en terecht:
...
Sterker nog, ben wel klaar met die ontmoetingen en schreef dit als volgt van mij af in een groep:
"Lieve, prachtige, rijpe, Datende Dames. Ik heb iets te zeggen.
Nadat ik jarenlang naar binnen ben gegaan, als kluizenaar heb geleefd (ca 2012-2018) en mij louter met mijzelf heb bemoeid om zo de beste versie van mijzelf te hervinden - zoals ik beschreven heb in mijn introductie in deze groep - heb ik afgelopen jaren mij meer en meer in het openbare leven gestort. En daarbij ben ik ook weer gaan daten. Iets, dat ik decennialang niet had gedaan.
Er ging géén wereld voor mij open, integendeel. De (rijke belevings)wereld die ik juist had gevonden in mijzelf in de voorgaande jaren leek eerder dicht te gaan.
Ga maar na. Wat een gedoe. Wat een ellende. Wat een krachtenveld. Wat een geduw en getrek. Wat een machtsstrijd. Wat een Spel.
Ontspannen is het niet; het is als een arena om met anderen om te gaan, niets kan ontspannen en vredevol, alles gaat met het mes op tafel en inzet van mij, mijn vrijheid en mijn ballen want... wat gaat het er ruig aan toe, zeg!
Wat mij nog het meest verbaast is dat iedereen eraan meedoet, wellicht uit angst om buiten de boot te vallen en dus alleen over te blijven of zo, want anders is zulk macaber paringsritueel toch niet te begrijpen??
Velen leven in hun eigen fantasiewereld, anderen zijn emotioneel incontinent (ik vind incompetent zo naar staan en imbeciel te grof), en bij iedereen sluimert boosheid, die onvoorspelbaar tevoorschijn komt als eruptie van een vulkaan; furie, manie en hysterie in één. En ik heb het gedaan.
Gruwelijk. Voor een HSP al niet te doen en zeker niet voor iemand die zijn fijngevoeligheid extreem ontwikkeld heeft.
Dus... ik vind het mooi geweest. Ik ga mijn energie op positievere dingen richten, want dit kost meer dan het oplevert. Ik organiseer op 31 maart nog één bijeenkomst, zie maar tussen de Events. En trek mij vanzelf behoedzaam terug uit de datingpool om mij dan weer op de gewone projecten te storten; maar niet meer op slangenkuilen, wespennesten of beerputten, want ik heb mijn lesje inmiddels meer dan geleerd en het wordt er maar niet beter op: iedereen lijkt hetzelfde na te streven en als een zwarte weduwe haar partner te willen consumeren, na de wip.
Dat dat zo geworden is, is erg genoeg. Lijkt mij. Moet dat dan zo blíjven?
Mannen willen maar één ding: (hun) vrouwen gelukkig zien. Deze man zeker - en doet daar alles aan. Lees maar terug. Genoeg gepost, hier, om dat te illustreren. Meer kan ik niet doen, minder zeker niet.
Tijd voor de laatste dans.
Dame, grijp jouw kans.
rj"
-
Einde "Zoektocht naar de Ware". Zoiets |
Oftewel... Mensen koesteren een diep besef, dat men niet gelukkig mag worden. Dat mag doorbroken worden. Het is er tijd voor. De hoogste tijd, zelfs.
Zo kan het ook |
(vader filmt hoe hij dagelijks begroet wordt... tranen voor iedere man)
Vragen?
Vragen...?
Meerleeslinks |
Zie ook:
Nog meer? Dan zelf weten:
Aho...
