De tegenstrijdigheid van roken, drinken, drugs en de rest
Wat betekent roken voor je? Of suiker, chocola, over-eten, koffie en drugs, overmatig werk, relaties, seks, gamen, shoppen, sport... Dat is vaak afleiding, toch? We overdrijven het vaak namelijk en zoeken het dan buiten onszelf.
In mijn droom van vannacht was ik onder het bevel van een jonge, jongensachtige vrouw gesteld met een ondeugende uitdrukking op dr kop die zichzelf doorlopend onderdrukte met sigaretten en mooie spulletjes; haar “radar” stond uit. Haar intuïtie stond dus uit. Ze had niets door en stond bovendien nergens voor open; ze vroeg geen input/info van een ander en ging uit van haar eigen, ruim tekortschietende, kennis.
Ze miste belangrijke aanwijzingen door letterlijk en figuurlijk niet “naar buiten te kijken” via haar radar/intuïtie en zou haar voertuig - met ons erin - op een bom doen lopen als ik niet had ingegrepen. Toen werd ik wakker en beschreef de volgende ingeving over roken op m'n facebookpagina, “het lichaam liegt nooit”:
Droom over “Mensen die roken”
Mensen die roken vertroebelen hun mind en hun radar oftewel hun intuïtie. Hun hele systeem mag niet meedoen van ze. Ze zetten alles uit. Ze worden een instrument van niets omdat ze niet willen voelen en niets nuchter mee willen maken.
Mensen die drinken doen dat ook.
Mensen die blowen of drugs gebruiken doen dat ook. XTC zelfs, de lovedrug; het is een bypass van al jouw natuurlijke systemen via onnatuurlijke wegen, om wat je anders voelt niet te voelen. Boosheid bijvoorbeeld, of verdriet. Of de “ruis” onderdrukken die je ondervindt via jouw drukke, overbelaste mind.
Ayahuasca / Santo Daime is om dichterbij jouw ziel te komen via onnatuurlijke weg. Weer een bypass om van God weg te komen om zo dichterbij God te komen. De ziel dus. Het wezen dat in ons leeft.
Klinkt tegenstrijdig en dat is het ook. Iedereen zoekt wegen om dichterbij God te komen, de Maker van Alles, heden, verleden, toekomst en oneindigheid.
Niemand zoekt het bij God of bij zichzelf; zelf is ziel, daar waar God zit, het is ons gevoel.
Iedereen zoekt 't buiten zichzelf. Buiten God dus.
Via sigaretten, eten, chocola, drinken, koffie, drugs, ayahuasca, om dát tot God te verklaren en de boel dus keihard op te lichten dat wil zeggen charlatan van het eigen leven te worden en niet naar gezond verstand te willen luisteren: het gevoel(sverstand) dat in jou huist.
Rokers, drinkers en drugsgebruikers creëren zo een omgekeerde wereld waarin ze hun middel en hun mind -dat voor verstand moet doorgaan- boven hun ingeving plaatsen teneinde hun radar uit te schakelen en niet te voelen hoe dat vecht met zichzelf. Een ingewikkelde constructie om te bereiken wat ze zelf uitschakelen.
Snap jij het nog?
Weet je wat écht ingewikkeld is? Een mummie...
Hoe we verdriet saboteren - en ons zelf
Verdriet is dat wat men zelf saboteert: het gevoel en er niet bij kunnen. We hebben verdriet om niet bij onszelf te kunnen zijn, terwijl we er alles aan doen om dat maar niet te hoeven voelen, de hele dag.
Verdriet ontstaat -normaal gesproken- door niet gezien, niet gehoord en niet gewaardeerd te worden. Dat begint al vroeg door ouders die zelf niet gezien, gehoord of gewaardeerd werden. En dat de rest van hun leven willen inhalen.
Verdriet ontstaat ook door niet de ruimte te krijgen om jezelf te kunnen zijn. De leefomgeving doet dit.
Verdriet ontstaat ten slotte, door jou af te sluiten van jouw eigen gevoel en zo jouw ziel buiten spel te zetten. Sabotage dus. En vervolgens bombarderen we onze sigaretten, drank, chocola, suiker, drugs, games, tot Heerser van alles. Tot God dus. Want dat laten we overheersen terwijl wij zelf niet meer mee mogen doen.
Ik zie het voor m'n neus gebeuren, al decennia, en het doet pijn aan mijn ogen.
Eigen-belang en gezichtsverlies
Een niet te onderschatten rol speelt “eigen-belang”: we zorgen dat we overal zelf tussen zitten. Om gezien, gehoord, gewaardeerd te worden of ergens een slaatje uit te slaan; voordeel behalen dus, en vaak ten koste van een ander.
Bovendien zijn we niet ruiterlijk als we betrapt worden op dat gedrag want we zijn bang voor gezichtsverlies, wat helemaal niet bestaat, want dat is een uitvinding van de kerk geweest om ons in het gareel te laten lopen. We doen voor het oog van de wereld alsof we “normaal” zijn en dat betekent: “Niet afwijken”. Alles wat afwijkt kan ons “gezichtsverlies” opleveren.
Vrijwillige onderdrukking, dus, en zelfs hoerig gedrag; van horig naar hoerig is een kleine stap in een samenleving die zich laat onderdrukken.
Iedereen is in staat er zelf uit te komen. Niemand doet het
Ik beschreef mijn droom hierboven. Deze moest de wereld in en ik plantte 'm op facebook.com/736419693134367 nog vóór het verlaten van mijn droom-bunker. Doe jouw voordeel ermee.
Iedereen is in staat zelf uit die put te komen. Dat vraagt een mentale stap: “willen” en daar moet je aan toe zijn, van binnenuit; die interne klok moet je het sein geven om dat te doen, de impuls om op te staan, de drang om naar kennis te zoeken en er weer wat van te leren maken. Want nu lopen er allemaal robots om je heen, die doen alsof ze leven, maar balen van het opgesloten zitten in hun eigen lichaam in de mentale gevangenis die “vrijheid” heet.
Hoe?
Precies, daar gaat het om; vragen stellen. Hoe dan? Watch me do it. Als ik het kan, kan jij het ook. Wie geen vragen stelt heeft geen interesse en rookt vooral lekker door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten