Hoe word je één met jezelf en waarom is dat nodig?

Hoe word je één met jezelf en waarom is dat nodig? 

Laten we dat eens omdraaien! We mogen ons juist wel afvragen, waarom we dat niet meer zijn; één met onszelf.

Wie opgroeit in het westen hoef je niet schizo te noemen als je maar beseft dat niemand (één met) zichzelf mag zijn en dus niemand daaraan ontsnapt; voor elke situatie hebben we een andere persona aan boord, een masker dus, dat vanuit "dat wat gewenst is" reageert op de geboden situatie.

Aangeleerd gedrag of "overlevingsmechanisme" ontstaan zo als facetten van ons zelf onder druk van de leefomgeving.

Zelden reageren wij nog authentiek - ander woord voor spontaan. Omdat dat hardhandig bestreden wordt en we dat categorisch kwijt zijn en niet langer beheersen.

In plaats daarvan tonen we kinderachtig gedrag; kennelijk heeft dat prioriteit, het toont wat we gedurende ons leven te horen kregen; opgelegd gedrag onder dwang tonen wij zo als eerste. Daar zit niet per sé gezond verstand bij maar is meestal kleinzielig gedrag te noemen - verklaarbaar als je nagaat hoe gedrilld wij opgroeien.

Onze ziel doet ons op projecteren; wie niet naar binnen gaat uit zelfreflectie, kijkt dus naar buiten en bemoeit zich met het gedrag van anderen terwijl men het eigenlijk over zichzelf heeft.

"Hoe het hoort"; leefregels en projectie

Een heel verwarrend concept maar tegelijk een feitelijk gegeven dat zich CONTINU afspeelt onder onze ogen, zichtbaar voor wie ervoor openstaat; van de ouder of docent die het kind corrigeert tot het verschil van mening op straat tussen twee volwassenen (of wat ervoor moet doorgaan) toont het weinig anders - waarbij het "opleggen van een mening aan een ander" weinig anders lijkt dan het "vergelijken (van gedrag van de ander) met 'hoe het hoort'..." - wat kan dat anders zijn dan projectie?

Het zijn facetten van ons zelf die ontstaan onder druk van de leefomgeving, vanuit net zo onzinnige als opgelegde "leefregels". Leefregels waarvan niemand de oorsprong kent, die niemand ooit ter goedkeuring voorgelegd krijgt maar die ieder wordt opgedrongen.

Tiener: emotionele leeftijd

Iemand van bijna 30 die ik vorig jaar ontmoette was van binnen nog 12, realiseerde ik me onlangs pas bij ingeving.
Ik was zelf heel lang 15 tot na heel lang zoeken mijn blokkade verviel en ik emotioneel kon ontwikkelen op weg naar stabiliteit en "eigen partner zijn".

Vanmorgen schreef ik aan iemand nog: "Naast mij zit buurvrouw in de tuin chagrijnig te zijn en ik pak haar ellende op.  Dacht eerst dat het mijn stemming drukte maar ik weet inmiddels wel beter - dat dat van buiten komt terwijl ik het altijd eerst bij mezelf zoek.
Ze toont de kinderachtigheid van 'n tiener van 60 en ze zit mij in de gaten te houden.*)
Fok it. Zit naakt in de tuin en pak de zon die voor mij is."

*) Ziel laat mij eerst kennismaken 'met dat wat is', negeren kan niet; zodra de boodschap er is vervalt het zeurende gevoel en kun je verder met de dag. Zo leert de ziel ons.Buuv projecteert op mij. Dat moest ik doorkrijgen. Daarna veranderde 't gevoel en stoorde mij niet langer.

Een vrouw van 64 die de moed had om mij haar gedrag te tonen zodat ik haar mocht confronteren (met de karikatuur van zichzelf die wij allemaal presenteren) noemde ik vandaag 14 jaar oud. Zoiets herkende ze niet gelijk van zichzelf maar wel met de uitleg erbij, dat iemand van binnen altijd tiener is gebleven.
Openhartig schreef ze:
"Kan idd nog steeds lekker puberen en me gedragen alsof ik nog 25 ben. Er zitten diverse vrouwen in me en een sterke man, ik vind 'm niet aardig maar soms heb ik zijn energie nodig."

Sterk hè, om dat te herkennen. Dat is niet "je kwetsbaar opstellen" want dat bestaat helemaal niet net zoals gezichtsverlies niet bestaat; dat is namelijk een briljant verzonnen concept van kerk en staat om mensen te onderwerpen met heksenjachten, vloeken en oordeel - en intussen de vermoorde onschuld uithangen terwijl ze fier hun Schuld, Boete, Straf en Zonde-concept storten over hen die hun ziel en zaligheid -en dus hun zelfvertrouwen, eigenwaarde en zelfbeschikking- wekelijks te grabbel gooien in de kerkbanken en daarna berooid thuiskomen van deze "zielige" uitverkoop omdat ze nooit meer bij zichzelf kunnen thuiskomen. Een eeuwenlang schimmenspel met als inzet werelddominantie, dat net zo lang doorgaat tot het volk en masse vastloopt en tot inzicht wenst te komen over de gemiste afslag.

Authentiek 

Iemand die zich letterlijk niet langer iets aantrekt van z'n omgeving kan authentiek gedrag tonen - het was mijn levensstudie om dat te bereiken.

Één zijn met jezelf dus. Het betekent dat onze westerse schizofrene leefomgeving er àlles aan doet om ons bij onszelf weg te halen zodat we niet langer één zijn met ons zelf. "Verdeel en heers", dus.

We horen echter onze eigen partner te zijn. Dus dat blijft de rest van ons leven in ons conflicteren -zie daar de oorsprong van onze innerlijke strijd- en wie dat niet in zichzelf omarmt op weg naar volwassenheid straft anderen voor hoe die zich voelt en blijft een onwillige, protesterende puber.++

-

Meerleeslink:

Verraderlijk geloof ("Twee geloven op een kussen"): facebook.com/863715667071435

Zucht naar verliefdheid | Elk extreem gedrag wijst ons op ons zelf. Het is een teken van de zelf/de ziel om ons opmerkzaam te maken op wat er in ons leeft, een signaal om terug naar onszelf te groeien. facebook.com/865739546869047

Bron: facebook.com/864348010341534, 3 april 2016, 18:52 | 
Care? Share: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/04/hoe-word-je-een-met-jezelf.html