Mensen vallen elkaar lastig met hun probleem en maken daar liefst een probleem van en maken er zo een probleem bij.
Wiens probleem is dat?? "Jouw pijn; jouw probleem."
Gesprek is onmogelijk wanneer en zolang iemand nu eenmaal besloten heeft jou aan te vallen. Wegwezen dus, wanneer confrontatie zinloos blijkt te zijn.
Confronteren oftewel anderen voorhouden wat ze doen is echter al-tijd zinvol; op termijn is niemand immuun voor verbetering van levenskwaliteit. Mensen zorgen daar immers zelf voor; we lokken anderen uit ons uit te spreken over wat we van iemand merken.
Het ultieme antwoord op mensen die er niet van willen horen als ze hun lasten bij een ander dumpen: "Jouw pijn; jouw probleem."
Daarna moet je zorgen dat je weg bent, wanneer een aanvaller z'n bloeddorst nog niet heeft gelest.
Overlevingsmechanisme
Sommigen zitten hartstochtelijk vast in hun overlevingsmechanisme; aangeleerd gedrag dat botst met het innerlijk weten zorgt voor extreem gedrag en dat moet er op de één of andere manier uit. Als een schuifkaas: als je een broodje hardhandig samenknijpt schuift de kaas eruit.
Aangeleerd gedrag, overlevingsmechanismen en "slecht menselijk gedrag" houden in dat mensen niet "natuurlijk" handelen maar "vanuit hun pijn" in plaats vanuit "gezond verstand" - datgene waar het hart bij zit. Het woord overlevingsmechanisme houdt trouwens in, dat men niet leeft maar over-leeft.
Een ander onze pijn laten voelen
Terwijl ik dit schrijf bevind ik mij in de bieb waar iemand mij voor de deur heeft bedreigd door een keel-doorsnij-beweging te maken en te roepen "Je bent aan de beurt". Op zichzelf kinderachtig gedrag en een storm in een glas water, ware het niet dat de INTENTIE die hij daarbij liet voelen tot doel had om mij lastig te vallen maar dan letterlijk: de man wilde dat ik zijn leven een stukje prettiger maakte door mij zijn ellende te laten voelen. Ik voel zijn intentie door mij heen gaan.
Over aangeleerd, slecht menselijk gedrag gesproken. Zó "overleven" wij mensen: door elkaar naar het leven te staan, onze pijn te laten voelen en te proberen een ander onze lasten te laten dragen; de definitie van "elkaar lastig vallen".
Hetzelfde gevoel had ik bij mijn exgenote die bij het brengen van de kinderen het niet de moeite waard vond om mij te begroeten - en nadien stelde "nou jij mij ook niet" en zo haar innerlijke leeftijd kenbaar maakte, die van een kind van twaalf. Ben nooit binnen gestapt, bleef buiten wachten en een beetje internetten maar ze "vroeg" wanneer ik weg ging en op mijn vraag wat ik haar ooit misdaan heb, joeg ze mij weg met de onvrede die haar deel was; ze legde haar lasten bij mij neer.
Ik straf jou voor hoe ik mij voel
Zo straffen wij elkaar voor wat wij zelf voelen. Zit daar verantwoordelijkheid in?
Dat geen westers opgevoed mens ooit volwassen is geworden, wordt zo wel heel pijnlijk duidelijk.
We hebben te maken met een wereld vol kleingehouden kinderen.
Iedereen weet dat je kinderen de ruimte dient te geven om zichzelf te ontplooien en te ontwikkelen. Iedereen weet ook, wat er gebeurt als je dat onderdrukt en dat kinderen ontneemt; dat stuit op protest. PROTEST om AANDACHT te vestigen op een Groot Probleem.
Protest om aandacht
Juist zulk protest is waar we ons dag-en-nacht mee bezig houden; dat gevoel van onvrede wentelen we consequent af op anderen in onze omgeving. Met name op zwakkeren of lager geplaatsten; bij uitstel leven we ons uit op kinderen omdat we op een miraculeuze manier hebben verzonnen dat kinderen de minderen zijn.
Terwijl kinderen juist het dichtst bij hun gevoel staan van iedereen en daarvoor op handen gedragen dienen te worden, in plaats dat wij collectief en onterecht onze ouderen de hand boven het hoofd houden voor de afgedwongen loyaliteit omdat we anders zonder eten naar bed moeten of van andere privileges verstoken raken.
Straf dus, uit het trefzekere assortiment SBS-Z van de kerk - Straf, Boete, Schuld en Zonde... de verzonnen onzin die ons al eeuwenlang in de greep heeft uit de categorie Verdeel-en-heers dat uitgroeide tot Verwar en Plunder.
Onderdrukking en vernedering en vooral iedereen isoleren die afwijkt want die doet niet meer mee. Zo is eeuwenlang blindelings gehoorzamen uitgevonden met als titel: "Doe nu maar wat ik zeg," dat voorbij alle logica of rechtvaardigheid streeft.
Autoritair
Mensen die zich afreageren op anderen plaatsen dus automatisch die ander op een lager niveau en (je raad het al) zichzelf hoger; dat van ongenaakbare. Hoog boven een ander. In een toren van ivoor.*)
Met zulk autoritair gedrag tonen we hoe we jarenlang zelf zulke vernederingen hebben ondergaan. In feite spiegelen wij dus precies onze leefomgeving.
Het doel ervan is, dat we ermee geconfronteerd (willen en zullen) worden door de ander die we lastig vallen, zodat we ervan kunnen leren; we dienen te beseffen dat we dat doen en waarom, zodat we onszelf de gelegenheid gunnen om te ontwikkelen door er overheen te groeien.
Gevoelsverstand
Dat begint met ons te realiseren wat we doen en willen en vervolgens door los te breken van zulk karikaturaal gedrag en... ons hart volgen. Het innerlijk weten in ere herstellen; het gevoelsverstand.
Aquarius rekent af met guru-en-volgelingen-gedrag
Daar gaat dit tijdperk over: Aquarius. Tijdperk van grote veranderingen. Tot in-zicht komen en de vrijheid weer omarmen als levenskwaliteit.
Aquarius is de waterdrager; water is symbool van vrijheid. Probeer water maar eens te houden. Met twee handen lukt dat niet en met meer ben je niet geboren.
Water. Vrijheid. Tijd om tot bezinning te komen en het bij ons-zelf te zoeken in plaats van bij de ander; de tijd van guru's en volgelingen nadert in ras tempo een einde, terwijl scholen en kerken zich eeuwenlang als zodanig hebben opgeworpen - en auwders dat naadloos overnamen richting hun kroost - en dat dus radicaal aan verandering van opzet toe is.
Kinderen weten zelf wel hoe ze opgevoed moeten worden.
Zelf is het sleutelwoord in deze; zelf is een ander woord voor ziel. Dat, wat we in wezen zijn, dus.
Dat hebben we te volgen. Dan krijg je als vanzelf weer "natuurlijk handelen".++
-
Meerleeslinks:
De wonderlijke energie van kinderen - een wat school met ze doet: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html
Wat wij mensen doen en waarom: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html
Op termijn is niemand immuun voor verbetering | de “Ivoren Toren”:
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/04/op-termijn-is-niemand-immuun-voor-verbetering.html
- -
*) Naschrift |
Mensen leggen hun pijn bij een ander door anderen - zoals een jonger iemand naar volstrekte willekeur lastig te vallen en schrik aan te jagen.Bijvoorbeeld door een sneer naar aanleiding van iets onbeduidends; feitelijk iets wat zo iemand niet van een jonger of lager geplaatst persoon horen wilde omdat die direct of indirect confronteerde met iets wat dwars zit over hoe die lager geplaatste behandeld wordt en de hoger geplaatste de dialoog niet wilde aangaan... zelfs nooit eigenlijk.
Alles wat iemand met autoritair gedrag doet is niet alleen onderdrukkend maar vooral ontkennend van aard oftewel negatief. Wat negatief is kan onmogelijk ooit waar zijn. Het getuigt immers van een tekort en dat moet iemand anders maar aanvullen; aanvallen is wat er dan volgt.
Ontkenning blijkt overigens ook wanneer we zeggen wat we níet willen en niet wat we wél willen.
-
Samenvatting in sleutelzinnetjes:
Wiens probleem is het?? Jouw pijn; jouw probleem. |
Kinderen zijn de minderen |
PROTEST om AANDACHT |
Aangeleerd gedrag en afgedwongen loyaliteit |
Tekort aanvullen met levensenergie van een ander |
Intentie is altijd voelbaar en altijd merkbaar. |
Autoritair gedrag is ontkennend, dus negatief en duidt op tekort en dat moet iemand anders maar aanvullen; aanvallen volgt bij gebrek daaraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten