Kwam een prachtige tekst tegen die veel verklaart, over nieuwstijdskinderen met hun oude zielen.
Om te beginnen schreef olof smit er een heel boek over, zodat niemand meer hoeft te dwalen over de betekenis en functie van oude zielen en hun magische talenten en ingevingen; zie Vader Aarde en de aardse taal; www.vaderaarde.nl.
Ten tweede dient men zulke prachtige teksten af te zetten tegen ons collectieve onvermogen om lief te hebben en gelukkig te mogen zijn. We dienen te leren begrijpen waar dat vandaan komt en dat vraagt onderzoek. Graven, dus. Waar sommigen graven om hun kop in het zand te kunnen steken, graven anderen juist om de oorsprong van kwalijk gedrag of vergeten kennis te achterhalen.
Hoe dan ook, lees even mee en kijk wat deze melancholische tekst met jou doet.
Als je van een persoon houdt met een oude ziel...
Ze zien de wereld voor alles wat ze kunnen – en zouden moeten zijn – hoewel de wereld hen zelden ziet.
Het zijn de oude zielen, de dromers, de mensen die in harmonie zijn met het leven, zo intuïtief voor emoties dat ze ons bang maken. Ze maken ons bang, niet vanwege wie ze zijn, maar vanwege wie we niet zijn, wat we missen.
Oude zielen bereiken diepten die we niet kunnen begrijpen.
Ze hebben een verbinding met hun ziel en dus met God, met het universum, met de natuur, kortom met alles om hen heen en daarom zijn zij de mensen die de wereld zullen veranderen.
We voelen ons vaak minderwaardig, alsof we ernaar moeten streven om op afstand dicht bij hun niveau te blijven, om hun liefde waardig te zijn.
Er is een zelfverzekerd persoon voor nodig om van een oude ziel te houden. Maar het is het waard. Het zal jouw leven veranderen.
Ze zijn romantisch, ze zijn loyaal, ze helpen ons groeien, ze zijn niet materialistisch, ze begrijpen de diepe verbindingen in het leven, ze zijn dankbaar, ze zijn voorbeelden van moed en levenslust. Een lichtend voorbeeld voor de mensheid die achter loopt bij zichzelf.
Ze bewandelen de meest pijnlijke wegen van dit leven en toch vinden ze op de een of andere manier de vanzelfsprekende kracht om oprecht te glimlachen. Kunnen onbaatzuchtig zijn. Steunen anderen.
Van een oude ziel houden en erdoor bemind worden is een geschenk van het Universum!”
Luiza Fletcher (beetje aangevuld en herschreven, in cursief)
--
Afgunst in ander licht
Hoewel de meeste mensen meekrijgen om afgunstig te zijn naar anderen, vanwege dat men een ander niet kan gunnen wat men zelf nooit gegund was, helpt dit stukje tekst om onderlinge strijd van oude zielen te beperken. Om begrip en tolerantie te kweken. Voor zichzelf en anderen.
Kijk eens... ieder westers gevormd mens gaat emotioneel mank de wereld in en kent geen eigenwaarde. Wordt kleingehouden en mag niets, immers. Dus streven we de rest van ons leven ernaar om gezien, gehoord en gewaardeerd te worden. Een nimmer vervullende zoektocht die ons als kleinzielige, kinderachtige, intolerante, wraakzuchtige en agressieve kleine kinderen de aarde doet bevolken.
Tja, dan is het tof om te zien; zo kan het ook. Opgetekend door een oude ziel, kennelijk.
Hoog tijd om elkaar in ere te houden. En daarmee onszelf niet langer tekort te doen door afgunst onze daden te laten dicteren.
Daarover gaat mijn meest recente gedicht; jaloezie:
En afgunst dicteert
Doet men zichzelf tekort
En wordt gevoel vermoord
De geest is ziek, het lichaam zuur
Daarvoor bestaat geen enkele kuur
Zolang men vasthoudt aan het idee:
"Voor mij bestaat geen geluk, nee!"
-
rj
Care? Share? Dare?
https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2022/09/jaloezie-versus-oude-zielen.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten