Hij is een echte vrijgezel in positieve zin. Relaties gehad maar heeft geen zin meer in het gedoe en de beperkingen die een ander hem oplegt. Hij houdt van zijn vrijheid, net als ik. Altijd bezig. Praat met iedereen en kent altijd wel een mop die hij vertelt alsof het over hemzelf gaat en lacht er zelf het hardst om. Zoals dat hoort.
Een vrije geest met een ruimhartige visie op de wereld; iemand die van vrijheid houdt binnen de sterk naderende grenzen en elke dag bezig is zijn wereld een mooiere plek te maken. Kwaliteit boven kwantiteit.
We hebben gisteravond film gekeken, de eerste sinds tijden, een oude film van Sylvester Stallone uit 1987 met tussendoor hele verhalen over en weer, geïllustreerd met muziekfragmenten en zijn ontmoeting met countryzanger Garth Brooks, van wie hij destijds alle 9 cd's had maar die er in eigen land veel meer bleek te hebben uitgebracht (42 hoorde ik) en met wie hij mee mocht op tournee en foto's mocht maken, waarvan er eentje de cover werd van een volgend album.
Ron heeft altijd gewerkt en genoeg geld verdiend om er een paar opvallende hobby's op na te houden wat hem een kleurrijk figuur maakt. We noemen iemand als Ron een avonturier, omdat hij openstaat voor het leven en niet verbitterd is geraakt door de tegenslagen noch de bitter lemon, na 40 jaar drinken, en waarvan ik hem de bio-versie had gebracht, die hij goed vond qua smaak en nasmaak maar te laf ten opzichte van de gevestigde merken uit de super om de hoek.
Terwijl ik dit opschrijf, waarbij de eerste woorden zich al meldden bij het ontwaken, klinkt Danny Vera in mijn oren; roller coaster: youtu.be/cWe4e0_UmIc
De melancholie van het leven klinkt erin door, vooral het uitreiken naar het onbekende en onbereikbare. Zo zie ik Ron ook. Iemand die ondanks zijn levenslust en zijn plezier in wat hij doet, zoekt naar de antwoorden en de heilige graal van het leven. De rust van één met jezelf worden. Alsof het niemand van ons gegund is om werkelijk gelukkig te zijn.
Ron heeft naast zijn werk als chauffeur altijd een onderneming gehad. Was altijd actief, heeft hard gewerkt, onderneemt van alles en staat voor iedereen klaar. En bindt mij met zijn weldadige verhalen en belevenissen. Want hij mist iets. Er zit een gat in zijn hart. Het is onmiskenbaar aanwezig maar we hebben er nooit over gesproken; dat is er gewoon.
Misschien zoek ik hem daarom wel op. Om hem tot steun te zijn. En hem te laten zien wat er ontbreekt, in de wereld. Of hij daar nu open voor staat of niet, dus hoef ik het niet te benoemen maar kan ik er gewoon even zijn, als maat, als broer, als vriend.
Want Ron is ziek en zit aan de pillen. Pillen van 22 euro per stuk die voor 18 cent gemaakt hadden kunnen worden, volgens een eigenwijze apotheker. Ron heeft soms ook erge hoofdpijn. Zaken waar ik studie naar gedaan heb en gelijk associaties bij krijg maar waarover ik nu niks te zeggen heb, want hij is aan het woord en dat gaat even voor.
Een vrije geest met een ruimhartige visie op de wereld; iemand die van vrijheid houdt binnen de sterk naderende grenzen en elke dag bezig is zijn wereld een mooiere plek te maken. Kwaliteit boven kwantiteit.
We hebben gisteravond film gekeken, de eerste sinds tijden, een oude film van Sylvester Stallone uit 1987 met tussendoor hele verhalen over en weer, geïllustreerd met muziekfragmenten en zijn ontmoeting met countryzanger Garth Brooks, van wie hij destijds alle 9 cd's had maar die er in eigen land veel meer bleek te hebben uitgebracht (42 hoorde ik) en met wie hij mee mocht op tournee en foto's mocht maken, waarvan er eentje de cover werd van een volgend album.
Ron heeft altijd gewerkt en genoeg geld verdiend om er een paar opvallende hobby's op na te houden wat hem een kleurrijk figuur maakt. We noemen iemand als Ron een avonturier, omdat hij openstaat voor het leven en niet verbitterd is geraakt door de tegenslagen noch de bitter lemon, na 40 jaar drinken, en waarvan ik hem de bio-versie had gebracht, die hij goed vond qua smaak en nasmaak maar te laf ten opzichte van de gevestigde merken uit de super om de hoek.
Terwijl ik dit opschrijf, waarbij de eerste woorden zich al meldden bij het ontwaken, klinkt Danny Vera in mijn oren; roller coaster: youtu.be/cWe4e0_UmIc
De melancholie van het leven klinkt erin door, vooral het uitreiken naar het onbekende en onbereikbare. Zo zie ik Ron ook. Iemand die ondanks zijn levenslust en zijn plezier in wat hij doet, zoekt naar de antwoorden en de heilige graal van het leven. De rust van één met jezelf worden. Alsof het niemand van ons gegund is om werkelijk gelukkig te zijn.
Ron heeft naast zijn werk als chauffeur altijd een onderneming gehad. Was altijd actief, heeft hard gewerkt, onderneemt van alles en staat voor iedereen klaar. En bindt mij met zijn weldadige verhalen en belevenissen. Want hij mist iets. Er zit een gat in zijn hart. Het is onmiskenbaar aanwezig maar we hebben er nooit over gesproken; dat is er gewoon.
Misschien zoek ik hem daarom wel op. Om hem tot steun te zijn. En hem te laten zien wat er ontbreekt, in de wereld. Of hij daar nu open voor staat of niet, dus hoef ik het niet te benoemen maar kan ik er gewoon even zijn, als maat, als broer, als vriend.
Want Ron is ziek en zit aan de pillen. Pillen van 22 euro per stuk die voor 18 cent gemaakt hadden kunnen worden, volgens een eigenwijze apotheker. Ron heeft soms ook erge hoofdpijn. Zaken waar ik studie naar gedaan heb en gelijk associaties bij krijg maar waarover ik nu niks te zeggen heb, want hij is aan het woord en dat gaat even voor.
Ik bedenk: als er meer waren als Ron, was de wereld een mooiere plek. En er zijn er meer als hij. De natuurlijke leiders van een samenleving waarbij iedereen terecht kan vind je in iedere straat. We herkennen ze niet als zodanig omdat de Staat de baas speelt en ieder dat nadoet, zodat onze onderlinge verhoudingen stuk zijn gegaan. Dat mag allemaal herstellen zodra het Gevoel weer toegelaten wordt en daar zijn de eerste tekenen van, gelukkig. Dat gaat ooit gebeuren.
rj
Het is vakantietijd en ik schrijf even niet aan mijn boek. Ik werd wakker met ingevingen en schreef ze op.
Ron reageerde: "Is er zomaar een vriend die een leuk stukje over mij schrijft. Op 1 ding na, ben nooit getrouwd geweest. [snel aangepast] Ben er stil van. Thanks rj"
Hier is Danny:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten