Het is heel ernstig gesteld met onze wereld. Zo erg, dat we elkaar klein houden, waar we maar kunnen. Afgunst is leidend, want: "Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?"
Met dat in het achterhoofd, kreeg ik een beschouwing van filosoof Nietzsche onder mijn ogen, van kameraad Alex: https://youtu.be/M2POToPtAbY?t=1057
De inleiding en de ideeën in de laatste twee minuten, vanaf 17'30, spraken mij gelijk aan. Het middelste deel totaal niet; ik vond dat eigenlijk niet kloppen. Zat vol aannames, denkfouten, interpretaties en... ego. De conclusie klopt echter helemaal, wat mij betreft.
Ego overwinnen als weg naar bevrijding |
Mijn reactie daarop:
"We zitten ons eigen geluk in de weg.
Als we voorbij boosheid en verbittering elkaar willen ontmoeten, moeten we onze ego overwinnen.
Op weg naar de Gouden Graal dus.
Daarover gaat mijn website.
Over transformatie.
-
Beschouwing |
Daarna schreef ik deze beschouwing, op het gedrag van de mensheid:
-
"Allen hier zijn ALLEEN omdat de VROUWEN rebelleren. Zij kwamen in opstand.
Tegen ZICHZELF. Dat beseffen de meesten alleen niet.
Vrouwen VECHTEN, in plaats van zich in te spannen om gelukkig te worden.
Zij vechten tégen.
Daar zit TABOE op, op gelukkig worden. Want dat màg niet. "Wie afwijkt, wordt gestraft," leerde ons de kerk.
Dus vervallen zij in de VICIEUZE CIRKEL van vechten & aanvallen, onderwerpen & overheersen, VERVLOEKEN & SABOTEREN... zo venijnig als zij maar kunnen!
En ontkennen dat ook nog, want... het ligt altijd aan De Man.
De eeuwige zondebok.
Meisjes... luister toch eens...
naar jezelf...!?
Leer evalueren en (correct!) analyseren, kijk in de spiegel en STOP MET DIE LEUGENACHTIGE ONZIN!"
-
Waarom? Je doet jezelf tekort.
Dus... wat dan wèl?
Open jouw hart. Verstop jezelf niet langer. Bespreek jouw obstakels of frustraties. Benoem jouw boosheid of verbittering zonder die bij een ander te dumpen. Maak, wat er in jou leeft, BESPREEKBAAR!
Wees eerlijk, zuiver, oprecht en oplossingsgericht - anders blijf je het Systeem van Intrige verdedigen en dat heeft een naam. Dat heet: Stockholm-syndroom.
-
Dag van rouw |
Vandaag neem ik afstand. Niet alleen om te mensheid en haar kleinzielige gedrag te overzien maar vooral om mijn grief oftewel verdriet erover de ruimte te geven, om dat volledig te doorvoelen in plaats van te ontlopen, zoals al zovelen doen... zo niet de meesten.
Een dag van rouw, eigenlijk. Omdat alle vrouwen, die ooit in mijn leven waren, inclusief mijn moeder en inclusief mijn geliefde dochters, met mij vochten... als een STILLE OORLOG of Stille Kracht, volgens Louis Couperus, tot ik het zat was. En dat is nu.
Luister naar Nietzsche. Durf elkaar te ontmoeten in radicale eerlijkheid.
Ik ga reeds die weg. En heb daardoor niets meer te verliezen.
rj.
PS: de oorlog is er allang - en vindt plaats achter onze voordeur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten