Ik heb het nu even niet over mondiale problemen die sommigen meer bezighouden dan anderen maar menselijke, gemeten naar het gegeven, dat wij in een beschaving zouden leven.
Er zijn natuurlijk wel eens dagen dat het minder gaat maar als dat te lang te intens aanhoudt en zelfs aanvoelt als regelrechte vervloeking, dan is het een keer mooi geweest.
Ter introductie |
Ik wil beginnen met aangeven waarom ik hierom "vraag". En dat is omdat de maat aardig vol is en er iets verbeteren MOET.
Te beginnen bij het begin.
Ik heb me altijd goed kunnen vermaken en kan goed alleen zijn. Dat even eerst. Nu deel twee.
Ben getrouwd geweest en binnen een jaar na ons trouwen gebeurde iets ondefinieerbaars oftewel onbenoembaars en onbespreekbaars maar na verloop van tijd stond ik vertwijfeld naar ons huis te kijken, wat ineens niet langer mijn huis was. Ik was emotioneel op straat gezet. Mijn vrouw had twee kinderen geworpen, de buit was kennelijk binnen en ik kon gaan, zogezegd. Onze jongste was een jaar oud toen zij mij de hut uit joeg. Om vervolgens vijf jaar lang via advocaten en rechtszaken de boel te rekken en dat was ongeveer net zolang als we getrouwd waren geweest. Achteraf gezien was ons samenzijn acht jaar lang touwtrekken geweest en die jaren telde ik dubbel.
Een nieuwe relatie volgde, jaren later, die mijn hart ontstak in vlammen, zo blij was ik. Tot ik er op ludieke wijze achter kwam dat mijn lief zwanger was (op een terras in Oostenrijk, haar geboortegrond) en de hele wereld uiteindelijk veranderde in één groot drama - en ik kon gaan. Nog voor het kind één jaar oud was werd ik weggestuurd.
Echter, wat mij opvalt als rode lijn: alleen het eerste kind was besproken. De rest kwam plotseling ter wereld omdat ik kennelijk gewild zaad had of zo. Maar in plaats van 'dankjewel' kreeg ik een grote bek. De boodschap was: "oprotten".
Patronen herkennen |
Ego |
Echter, veel aangeleerd gedrag is niet authentiek maar een reactie op de leefomgeving geweest en wordt inmiddels verward met karakter, wat het niet is. Het is een overlevingsmechaniek dat men kortweg ego noemt. Het bijpassende gedrag is meestal niet te harden maar zien we overal terug. Ik bedoel... IK zie dat gedrag overal terug, inmiddels. Is dat dan specifiek mijn les of wordt iedereen stiekem jarenlang, structureel, emotioneel gebrainwashed en geestesziek de wereld opgeschopt met een flinke dosis "Zoek het verder maar uit"?
Heden |
Sinds twee jaar loopt een mooie vrouw achter mij aan met obsessieve stalk-neigingen en totaal gemis aan communicatieve vaardigheden, behalve dan om iets voor elkaar te krijgen of om iemand in te palmen. En zij heeft het op mij gemunt.
Kan zijn, dat zij dat zo geleerd heeft en kan ook zijn, dat half Nederland dat wèl normaal vindt maar als ik keer op keer aantoon dat zulk gedrag mij wegjaagt, is zij dan hardleers, geïndoctrineerd of gewoon oliedom?
Contact lijkt zinloos. Ik heb met haar gebroken en mij gedistantieerd maar moest zondag nog iets terugbrengen en ze vroeg mij binnen. Tegen beter weten in heb ik een onwrikbaar vertrouwen in het zelfherstellende vermogen van de mens, zelfs van haar, dus ik was nieuwsgierig en ging het aan. Maar dat bleek opnieuw zinloos. Ze zeurt bij voorkeur aan één stuk door over helemaal niets; allemaal verzonnen onzin om mij eronder te krijgen. Machtsvertoon en onderwerping. Om te kunnen overheersen. Als was ik een prooi. Een lekker hapje, of zo. Zo doorzichtig als wat, mensonterend en oorverdovend saai.
Narcisme dekt de lading niet |
Da's geen narcisme, wat slechts de uitingsvorm oftewel de symptomen beschrijft, maar zit veel dieper en komt overeen met de genoemde diagnose... schizofrenie, dus, met bipolair gedrag en depressiviteit als begrijpelijk gevolg.
Ik heb haar gisteravond geblokkeerd, voor de zoveelste keer, nadat ik hardop constateerde dat zij haar Mind Fuck Spelletje speelt, in mij haar Speeltje zoekt en slechts Macht wil oftewel mij als Bezit wil.
Ik merkte vandaag, dat zij mij haar kunstmatige, verzonnen, aanstellerige verdriet laat voelen. Da's heel knap maar wel negatief gebruik van talent. Alleen een beetje jammer dat ik erbij moet kokhalzen en haar nooit meer wil zien. Dan schiet zulks haar doel voorbij, lijkt mij. Tenzij het haar vooropgezette plan was om haar eigen ruiten in te gooien. Dat kan, natuurlijk. Da's zelfsabotage.
Ook jammer, dat het mijn hele middag moet beheersen en bederven en mijn hoofd zodanig verwart, dat ik mijn sleutels niet kan vinden en doelloos en besluiteloos, als een kip zonder kop rondren en uiteindelijk maar aan de waterkant ga zitten staren, voor mij uit.
Beklagend beklag |
Ben nadrukkelijk geen slachtoffer, ik stel mij nooit aan, ik overdrijf niet en zoek geen medelijden. Het is veel erger. Want stel nou, dat het echt zo is? Ik observeer en deel mijn waarnemingen. Als toeschouwer.
Dit gebeurt mij echter doorlopend. Al 50 jaar. En ik heb er zat van.
Dus hierover beklaag ik mij. Dit is geen leven. Dit is een hel. En zo is het wel genoeg.
Beschamende beschadigde beschaving |
Ik weet niet wat ik zie...
Waar ben ik terechtgekomen??
Wat is hier beschaafd aan???
...en dat lijkt niet te mogen.
Ik heb me altijd goed kunnen vermaken en kan goed alleen zijn. Daar ligt het probleem niet.
Het probleem zit in de menselijke interactie, wat mij betreft. Mensen lijken niet in staat te zijn om respectvol en volwassen met elkaar om te gaan. In de kortste keren is het haren trekken geblazen. En erger. Men zit vol haat, woede en obsessie (furie, manie en hysterie noem ik dat). Het lijkt een ongeschreven regel te zijn dat we niet gelukkig mogen worden. Want dan zwaait er wat.
Dat lijkt te verklaren waarom mensen zo gemakkelijk met elkaar vechten. Maar wat is daar geciviliseerd aan??
Ik heb vanavond mijn frustraties gevoeld over het leven in het moderne, beschaafde westen, waar mensen elkaar op voorhand scannen, aftasten en inschatten, om te bepalen hoe men zich gedraagt, onderdadig of dominant, zonder ooit zichzelf te zijn maar dus per definitie in het Oude Denken zitten - dat van Bezit. Het is geen positief gebruik van talent.
We komen naakt en gaan naakt. Er is geen bezit. Denken in bezit is geweest, da's vorige eeuw, vorig millennium zelfs; da's nu een Misvatting en een grove Denkfout.
Dus.. daarover gaat mijn gebed. Want dit kan ik niet alleen.
Nieuwe Denken |
Waar bestaat dat nieuwe denken dan uit?
En bovendien, al zou iemand die manier kennen, dan zou die niet welkom zijn in een westerse wereld vol indoctrinatie en collectieve onderwerping, want men verdedigt gedachteloos het Systeem met haar regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt... en die men blindelings volgt, uit angst voor straf.
Gebed |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten