Dagboek van een vreemdeling: De overgang naar geluk volgt vanzelf

Een bericht aan een specifiek iemand bleek tegelijkertijd stiekem een oogopener voor de hele mensheid, die in westers denken gevangen gehouden wordt

De overgang naar geluk volgt vanzelf

Lief meisje.
Lief, eenzaam, verdrietig, onmachtig meisje.

Jouw verdriet en onmacht resulteerden in kwaadheid en jouw depersonalisatie resulteerde in claimgedrag oftewel bezitsdrang. Die combinatie maakt mij midden in de nacht wakker en zegt mij hoe te kwaad jij het hebt. Met jezelf. Jouw innerlijke strijd komt zo naar buiten. Die mors jij op anderen. Scheutig. Omdat het niet binnen te houden is.

Dit is de essentie van wat jij mij laat weten. En als spiritueel genezer in opleiding ben ik daar nieuwsgierig naar. Vooral ben ik benieuwd of jij bij machte bent daar zelf iets aan te doen.

Tot nu toe hield jij dialoog af, ten teken dat jij niet open staat voor enige verbetering.

Toch zie ik lichte verandering. Weliswaar richt en projecteer jij jouw verdriet nog dagelijks als destructief projectiel op mij maar de boosheid daarin lijkt iets te zijn afgenomen, zodat het verdriet zèlf zich preciezer aan jou gepresenteerd heeft.

Het verdriet gaat er uitdrukkelijk niet om dat jij mij niet aan de haak kon slaan maar voornamelijk gaat het om jouw onmacht in het algemeen. De onmacht om jouw leven op orde te krijgen. Niet fysiek, maar emotioneel. Niet het huis waarin jij leeft maar de vriendschappen die jij aangaat. En die maar niet lukken.

Da's niet wat jou eenzaam maakt, trouwens, want eenzaamheid wordt veroorzaakt door het gemis aan steun en houvast in jezelf. Gemis aan eigenwaarde en zelfvertrouwen is DE grote kwaal van ieder mensenkind in deze godverlaten wereld, die wij abusievelijk beschaving noemen.

Wens

Ik hoop en wens jou toe dat het categorische liegen, wat jij continu doet, over alles, tegen iedereen, uiteindelijk kunt laten, zodat jij echt kunt gaan worden en echt kunt gaan leven en dat gebeurt door de warmte van de ziel te omarmen.

Datgene, wat jij in mij herkent. En graag zou inlijven. Met mij erbij.
Da's het claimgedrag wat op verzamelwoede lijkt en een bekend substituut is voor "bezit van jezelf" oftewel voor één met jezelf oftewel voor jouw eigen partner zijn.

Zie in, wat dat streven, naar eenheid, waard is. Voor jezelf of jouw nageslacht. Uiteindelijk is dat waarvoor we hier op aarde zijn. Om de oude pijn, de patronen, de bagage van onze voorouders - de greep van het kleinhouden - te doorbreken en zodanig te leren dragen, dat dit ons niet langer stoort in ons dagelijks handelen. Die heilige graal zit in ons zelf: niet een leven vol luxe maar kwaliteit boven kwantiteit.

Eén met jezelf zijn garandeert een gelukkig leven maar niet zolang de medemens daarbij nog achterloopt. Het is ons gezamenlijk streven er één groot menselijk collectief van te maken, voorbij ego en voorbij dat onnodige, oneindige geweld dat ons dagelijks gepresenteerd wordt via alle mogelijke kanalen, zoals media en school, en onze waarheid is geworden, omdat wij het contact met binnen kwijt zijn en dus àlles aannemen als waarheid zonder ooit nog iets bij onze ziel te verifiëren. Een koud en verslagen bestaan kwam zo in de plaats van een warm, gelukkig en liefdevolle dagbesteding, waarbij een uur in de natuur garant staat voor verbondenheid. Met onszelf.

Het is een weg maar daar hebben wij uiteindelijk een heel mensenleven voor, om dat te onderkennen. In plaats van dat een ander te misgunnen, die wèl die weg gegaan is. Afgunst heeft niet langer een plaats in een verlicht leven, in relatie met onszelf en in het collectief met anderen.

Het is daarom, dat mijn ziel mij attendeerde op wat er gaande is, in mijn wereld, waar jij nog steeds krampachtig deel van uit tracht te maken, om de boot maar niet te missen terwijl jij lijkt te vergeten dat jij zelf dient te leren varen, roeien en drijven, in plaats van je vast te klampen aan een ander, om die uiteindelijk mee de diepte in te trekken, naar de bodem, waarvan jou is wijsgemaakt dat dat jouw plek is. Dat is die niet.

Jij hebt bestaansrecht en mag er zijn, simpelweg doordat jij hier bent. Kijk om je heen. Alles is perfect in de natuur maar de mens niet, die mankeert van alles en krijgt continu op zijn kop?! Dat is Verdeel en Heers. Da's kerk. Daar zit niets positiefs in en is niet waar, want het houdt ons klein en zet ons tegen elkaar op, zodat we nooit tot positieve daden of zelfs positieve gedachten (mogen) komen, omdat wij zo geconditioneerd zijn en hebben moeten conformeren aan de doctrine, de re-lieg-ie, dat jij moet gehoorzamen aan een hoger geplaatste. En ieder neemt die rol zelf ook al te makkelijk op zich zodat we God zelf spelen.

Arroganter kan het niet maar dit is wel begrijpelijk in het licht van zo'n oorsprong; Verdeel en Heers, Verwar en Plunder, om de moderne menshouderij te verbergen en korte metten te maken met iedereen die dat ter discussie wil stellen. Dus wie kan zien in het donker (éénoog in in het land der blinden) is een outcast, die wordt buitengesloten en mag niet meer meedoen. Dat zijn juist diegenen die hun hart volgen.

Het wachten is tot meer mensen hun hart volgen, blindelings, ongeacht de gevolgen waarvoor het instituut ons van jongs af aan waarschuwt, want gevoel is verboden en geluk verbannen... maar daar wil de mensheid nu toch naar terug, ongeacht wat dat kost.

En nu komt het. Dat wordt ons makkelijk gemaakt, want de staat ontneemt ons gaandeweg àlles, zodat die stap als vanzelf binnen handbereik komt.

En dan is geluk weer heel gewoon.

rj.

Bron: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2022/10/de-overgang-naar-geluk-volgt-vanzelf.html