Angst verdwijnt als sneeuw voor de zon als iemand leert vertrouwen op zichzelf.
Dat is een diepe... "Geloof" is hier synoniem voor Angst en vooral voor "niet-zeker-weten" terwijl Vertrouwen komt van binnenuit als rots in de branding. Dan is "hoop" gelijk niet meer nodig want dat lijken we buiten ons te zoeken terwijl Vertrouwen van binnenuit komt en hand in hand gaat met Verantwoordelijkheid nemen.
Zo simpel?
Zo simpel.
Dat is meer dan een keuze. Dat is eerder een traject van jaren, om ons los te worstelen van het systeem buiten ons en de tentakels ervan binnen in ons, zo ver reikt die indoctrinatie namelijk.
Angst verdwijnt als sneeuw voor de zon als iemand leert vertrouwen op zichzelf.
Kijk maar om je heen. Iedereen lult hetzelfde. Niemand is (continu!) bij zijn of haar Gevoel. Het gevoel mag in het beste geval "soms even meedoen"; rantsoen dus.
Dat is een kwalijke zaak gebaseerd op emotionele Kou (doe nou maar wat ik zeg, gedraag je, doe normaal, loop in de pas, wijk niet af) en ... Angst. Angst dat we niet goed genoeg zijn, omdat we goedkeuring van anderen nodig hebben. Dáár was onze "opvoeding" (en de dril-opleiding) toch op gericht?
Hoe kunnen we onszelf zijn en in dialoog onze behoefte tonen, als we continu leven in Angst voor o.a. Afwijzing? Wie durft er af te wijken?
Wie?
Bijna niemand, toch? Want weet je wel welke straf daarop staat? Dus.. wie durft...?
De nieuwe generaties tonen ons dat we die Moed juist wel nodig hebben. We hebben de Moed nodig om die Mentale Stap te maken ... om de Verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen handelen. En voor ons-zelf*) te kiezen - in plaats van collectief te kiezen voor een doortrapt failliet systeem...
Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox
Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox
Beste Robert Jan, heb het en tijdlang heel moeilijk gehad met mijn kwetsbaarheid en het feit dat dit niet terug te draaien is... (nl. longproblemen; progressief). Heb inmiddels een heleboel kunnen "plaatsen" maar accepteren doe ik het niet... Wel heb ik "het probleem" intussen een plekje kunnen geven na een bar moeilijke tijd en revalidatie waarbij ik alleen maar achteruit ben gegaan (ook financieel)... Ook ik besef dat angst mijn grootste vijand is en probeer er nu op een ander manier naar te kijken. Dit is een proces waar ik doorheen moet maar mijn gevoel voor humor en zin in het leven geeft mij de moed om door te gaan. Bovenstaand plaatje versterkt alleen maar mijn doorzettingsvermogen, mijn potentie en af en toe vleugels die ik "voel". Dankjewel voor deze bemoedigende tekst! Warme groet Tiny
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan. Het blijft het topje van de ijsberg.
VerwijderenZie maar: http://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/corrigeerbaar-gedrag.html