donderdag 24 april 2014

Rechtlijnigheid | lullen met het hart op de tong

846 woorden | beluister als mp3 | epiloog: de zes apen
Tis tijd voor rechtlijnigheid. Recht is recht, krom is krom. Kijk naar hoe jonge mensen praten. Recht toe, recht aan. Geen versierselen. Ze laten ons zien: "Dit is het, meer niet." Nuchter dus. En... ze zoeken het bij zichzelf. Wow! Daar kunnen we van leren...

Hopeloos verouderd
Wie dat niet kan waarderen is naar mijn bescheiden idee hopeloos verouderd en dient voor een update te gaan. Schoon schip maken dus. Niet meer handelen vanuit het oude denken - vanuit van die beknellende kut-regeltjes dus zoals "mag niet" - maar "lullen met het hart op de tong"

"Lullen met het hart op de tong"

In het land der blinden is één oog outcast
Praten met het hart op de tong is door onze voorgaande generaties, zoals die vermaledijde babyboomers - en zij die zich zo gedragen - verguisd en weggezet als minderwaardig. Je volgde de regels en stelde geen vragen. Meer weten ze niet. Dus hadden ze de houding over zich van: "Dat doe je niet." Met de neus in de wind. Ook nog! Oud èn behoorlijk Out-dated; iedereen die niet aan die (overigens niet door jou zelf bedachte!) regeltjes voldoet, is 'n outcast. Zo was dat vroeger namelijk. Zo iemand gaf je een afkeurende blik en negeerde je - voelbaar. 
Hey! Da's jouw keuze ouwe, geniet ervan. Zo lang je er mee weg komt. 

Dis is aquarius, mèn! 
Voor "hart op de tong" is namelijk heel veel te zeggen. Wie dat niet snapt, is wat ons betreft oud of sjacho. Hebbi 'm? Zo iemand is dus een old-timer en zit vast in regeltjes. Dis is aquarius, mèn! Wake up! Praten zoals het is, "bottomline", vanuit de bodem van je hart, vanuit je tenen oftewel vanuit "onder uit de zak" is "the way to go". Het hart op de tong is juist positief. Het is de nieuwe manier die met de tijd is meegegaan. Ongekunsteld. Recht voor zijn raap. Ik heb het niet over schelden. Ik heb het over kort en duidelijk de waarheid zeggen.
Het oude credo was: "Niet lullen maar poetsen". 
Het is tijd voor: "Niet kronkelen maar waarheid"; het hart op de tong dus. Plek voor iets anders is er niet meer. 

Leefregeltjes: de zes apen
Want de nieuwe generaties staan voor je deur en die tonen ons heel wat anders. Die tonen ons: 
"Jij zit er naast ouwe. Das geen dope shit. Chill...!"

Leuk hè. Je krijgt de keuze. Ga je mee, of hou je vast aan je oude schijn-veiligheid die de oude leefregeltjes je dicteerden? Je weet wel - die kutregeltjes van die kutkerk waarvan je niets mocht. Die regeltjes die anno 2014 nog in opvallend veel mensen leven. Tssss... tis toch wat....
Doet me denken aan de zes apen (zie onderaan*). 

Je mag nog heel even draaikonten...
Want "In het land der blinden is één oog outcast" - das voorbij. We hebben een andere levenshouding nodig. Een rechtlijnige, die laat zien: 

"Wat waar is, is waar. Wat onzin is, is onzin. Hoe je het ook wendt of keert." 
Je mag nog heel even draaikonten. Daarna zetten we die carrousel stop. En moet je het verder zelf uitzoeken. Doen wij ook trouwens. 
Wie? De nieuwetijdskinderen. Die outcasts, die hoogbegaafd en hooggetalenteerd zijn en op school niet mee kunnen komen. Over tegenstrijdigheden gesproken.

Tijd om wakkerrrr te worre. Kep een boeky voor je. Drin staat: "Dromen mag nog. Slapen niet meer..." Lene?




Naschrift: het experiment met de zes apen *) 

Er was ooit een psycholoog die zes apen in een kooi stopte met aan de bovenkant een tros bananen hangend en daaronder een ladder. Toen één van de apen de ladder beklom om de bananen te bereiken goot de psycholoog ijskoud water over de vijf andere apen met een waterslang.

Een tijdje later probeerde een andere aap de ladder te beklimmen en opnieuw goot de psycholoog het ijskoude water over de vijf andere apen. Dit proces werd telkens weer herhaald tot de apen angstig werden…

Toen merkte de psycholoog dat de apen iedereen begonnen te slaan die daarna de ladder probeerde te beklimmen om de bananen te bereiken. De psycholoog legde toen de waterslang weg en verving één van de apen in de kooi met een nieuwe soort aap – een baviaan bijvoorbeeld.

De nieuwkomer probeerde natuurlijk de ladder te beklimmen, maar de vijf andere apen begonnen hem te slaan en verhinderden hem van het bereiken van een smakelijke maaltijd. De psycholoog haalde vervolgens weer een (aap) van de oude groep weg en introduceerde weer een nieuwe (baviaan).

De psycholoog merkte op dat het zelfde scenario zich opnieuw voordeed; toen de nieuwe baviaan de bananen probeerde te bereiken sloegen de anderen hem zelfs nog harder dan de slaag die zijzelf hadden ontvangen om wraak te nemen voor het pak slaag dat zij hadden gekregen.

Ten slotte waren alle apen die het ‘koud water experiment’ meegemaakt hadden eruit gehaald. De nieuwe apen die nooit de waterstraf ervaren hadden gingen toch door met het slaan van degene die de bananen probeerde te bereiken, zonder enige reden en ondanks hun honger en de afwezigheid van de waterslang.


Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox

Geen opmerkingen:

Een reactie posten