De vlieger vertelt: 'Kinderen stopte je in een crèche'

1356 woorden  | beluister als mp3

De Vlieger vertelt:

"Om zonsopkomst zat ik hier, aan het water, elke morgen. Op weg er naartoe zag ik al mensen lopen over straat. En fietsen. En autorijden. Om de file voor te zijn is het om half zeven al 'druk'. Mensen, die om 7:15 uur hun kantoor reeds binnenliepen. Heb ik ook gedaan, ooit. Dan heb je feitelijk geen leven meer en is je werk alles."

De Vlieger keek meewarig en somber naar zijn voeten, haalde diep adem en slikte een herinnering weg.

"Ik herinner me een manager die in Den Haag een appartement bewoonde, in Zoetermeer werkte voor een "belangrijk bedrijf" terwijl hij in het oosten, Vroomshoop of zo, zijn gezin liet. In het weekend was hij 'thuis'." Hij stopte even om zijn eigen woorden te voelen.

"Ik had met hem afgesproken, spontaan, uit ingeving. Ik wilde zijn verhaal horen. Een interview dus. Ik heb veel geleerd. Zijn naam weet ik niet meer. Ik weet wel nog dat zijn bedrijf er van buiten high-tech en belangwekkend uitzag. Aluminium-look of van roestvrijstaal of zo. Heel futuristisch... zogenaamd. Nu ik er bij stil sta... Heel kil eigenlijk."

"Ik bedacht me later dat hij de tijd die hij gereserveerd had voor mijn interview met hem, wel had kunnen gebruiken om vroeger van zijn werk te vertrekken, naar zijn gezin te rijden en er voor ze te zijn.

"Hij had zijn eigen leven. Een vrijwillig gekozen scheiding, weg van zijn gezin, weg uit de warmte, gewoon weg dus. Zag hij zijn kinderen opgroeien? Was hij betrokken langs de zijlijn bij het voetbal of was hij zijdelings langs de zijlijn van hun leven? Was hij zo belangrijk? Was hij zo onmisbaar? Wat deed hij zichzelf aan?" . .

"Knap verwarrend allemaal", vond zijn toehoorder. "De Vlieger vertelt over zijn eigen misstappen omdat het hem leidde tot waar hij moest zijn," zo informeert een toehoorder een nieuwkomer. De Vlieger hoort het niet en vervolgt:
"In 2005 werd mijn Beschermer in ere hersteld. Een noodzakelijke stap na lang zoeken. Het ging niet langer. De stress in mijn leven was te groot geworden. Zoeken werd Vinden. Binnen een paar maanden ging ik inzien hoe dingen niet klopten, hoe mijn leven eruit zag en hoe vreselijk ik dat werkelijk vond. En uiteindelijk zag ik in hoe ik zelf in dat leven stond. In de maanden erna vielen de schellen van mijn ogen."

"Wat ik zag was vreemd en vreselijk. Kinderen waren een noodzakelijk kwaad. 'Oh ja, die ook nog.'
Die stopte je het liefste weg in een crèche. Ze kregen geen ruimte om zichzelf te kunnen zijn. Voeden, halen en brengen hoorde er bij maar feitelijk verstoorde het een ritme."

"De vlieger vertelt: Kinderen stopte je in een crèche"

De toehoorders keken met grote ogen. Het duizelde ze. Een pauze was op z'n plaats. Chocola werd rondgedeeld, in grote brokken, veel puur en zonder suiker.

"Het moet veranderen. en... Het gaat ook veranderen. Dit is niet vol te houden. Het moment komt steeds dichterbij, dat je in je supermarkt niet meer je aardappels, vlees, en groente en pasta kunt kopen. Wat moet je dan?
Of... dat je dan alleen GMO-voedsel kunt krijgen. Wat allerlei klachten geeft, zodat we 50% van onze tijd bij dokters doorbrengen.

Moet het zo gaan?

"Het volk vermaakt zich met seks en televisie en weet niet wat biologisch eten is

"Het volk, het gros der mensen, is onnadenkend en doet maar wat. De meeste mensen lopen anderen achterna, niet zichzelf. Ze laten zich passief vermaken. Seks en TV is alles wat ze bezighoudt. Ze zorgen niet voor zichzelf, ze weten niet eens hóe. Ze weten niet wat biologisch eten is. Ze vinden het niet eens raar dat er een alternatief te koop is op de smaakloze bende die zij zelf naar binnen werken. Ze denken aan hun centjes. En sparen voor láter. En zeggen dat biologisch duur is. Dat is niet waar. Dat is een grove denkfout en een nalatigheid want ze doen zelf geen onderzoek maar papagaaien klakkeloos de berichten na die de mainstream media de wereld in toeteren. Niemand komt op het idee om uit te zoeken of te testen wat het verschil is. Hoe kan het dat er twee soorten voedsel zijn? Hoe bestaat dat? Wat is het belang daarvan?

"Wanneer heb je voor het laatst staan smullen van een hap aardbeien uit een nieuw jampotje dat nog op kamertemperatuur is? Wist je dat in pindakaas maar de helft pinda's zit - wat is dan de andere helft? De kaas van McDonald's cheeseburger is maar 50% kaas - waaruit bestaat dan de andere helft? En waarom bederft een hamburger niet als je die een jaar bewaart in hetzelfde papieren zakje als waarin het kwam?

"Wist je dat in "gewone" jam een berg suiker zit en in biologische jam alleen de vrucht zelf en verder niet? Wist je dat in biologische pindakaas 100% pinda zit? Wist je dat in biologische sesampasta alleen sesampasta zit en geen smaakversterkers en andere chemische bende?

"Je krijgt dus meer waar voor je geld. Meer smaak. Meer voedingsstoffen. En geen ongevraagde, onbekende, chemische toevoegingen die niets met voeding te maken hebben en ronduit belastend zijn voor je lichaam. Van melk is aangetoond dat deze duurder is dan biologische melk en alleen door de subsidie zo goedkoop verkocht kan worden. Hoezo is biologisch dan duurder? En hoezo zou niet alles biologisch zijn? Dat zijn slinkse methoden van de mainstream media om je de lust te ontnemen buiten de gebaande paden te lopen! 'Jij moet niet kritisch nadenken! Daar hebben wij onze wetenschappers voor!' Voedingscentrum doet dat ook zo. Die schermt met woorden. Zoals: 'Wetenschappelijk onderzoek' en 'onafhankelijk' en 'ministerie'. Wat ze willen, is over-heersen. Feitelijk zeggen ze: 'Wij denken wel voor jou'. En zo zijn er meer van die consumenten-organisaties. Die kun je dus niet vertrouwen.

"Iedereen proeft het verschil met biologisch voedsel. Iedereen. Echter, als je tientallen jaren gewend bent aan het smakeloze futloze eten vol smaakversterkers, dan is het even wennen ja. En omgekeerd. Als je alleen bio gewend bent, spuug je die kunstmatige troep na één hap al uit."

"Eigenlijk zou iedereen manager moeten zijn. Manager van z'n eigen leven.

"Ik dwaal af, zei de Vlieger. We hadden het over de manager en zijn werk. Eigenlijk zou iedereen manager moeten zijn. Manager van z'n eigen leven. Manager die bepaalt wat goed voor hem is.

"In 2005, hetzelfde jaar als mijn Beschermer in functie hersteld werd, zei mijn vader tegen mij: "Doe het anders dan ik, jongen, want ik deed het verkeerd". De woorden kwamen zo binnen dat ik er voor dagen niet over kon praten. Zo diep raakte mij dit.

"Tot die tijd was ik een opzij-opzij-opzij-mannetje. Ik ging voor de gulden. Geld verdienen. Kinderen waren bij-zaak. Ze mochten onze carrière niet in de weg staan. Uit zó'n tijdperk stam ik.

"Gelukkig is de gulden verdwenen uit mijn leven en daarmee de stress.

"De mensen racen opgefokt over de straten. Opzij! Ik moet erdoor! Het woord stress heeft plaats gemaakt voor een 2.0 versie. Opgefokt. Niet meer bij zichzelf. Wat ik in mijn hoofd heb, gaat voor.

"Een vrachtwagen haalt mij in om mij te snijden en nog voor mij de afrit te nemen. Zijn telefoonnummer prijkt aan de zijkant... Zal ik?

"De bestuurder van de rode Audi cabrio snijdt mij omdat ik met 42 km/h de afslag op een klaverblad heb genomen in plaats van met 62 km/h. Op mijn groot-licht-flits reageert hij met remmen en gaat traag voor mij rijden. Ik voel mij bedreigd, want ik voel diens energie. En die energie zegt: 'wat moet je nou mannetje, jij bent fout, niet ik'. En dat met twee kleine kinderen achter in de auto. Hoe onnadenkend kunnen we zijn.

"We zijn als volk nooit volwassen geworden. We zijn dus allemaal onvolwassen. Kinderlijk. Kinderachtig. Kleinzielig. Dat is een bewezen feit. We tikken elkaar op de vingers als we het niet volgens de regels doen, niemand denkt zelf, niemand zegt wat die nodig heeft. Daarom zei ik: iedereen doet maar wat en loopt achter een ander aan. Niet zichzelf.

"Ken je de film met de titel 'the age of stupid'?"

Meer lezen: de Vlieger en de Zwever en Wie verloren is, zoekt niet

Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox