Dus wat leren we onze vrouwen? Je mag niets, weet niets en kunt niets. (En kunt niks). Dat... is de boodschap onderaan de streep. Geen wonder dat die meiden furieus zijn. En de gevolgen zijn desastreus - want de vrouw is de spil van elk gezin en elk samenzijn en breng de zwaarst wegende stem in over het lot van de kinderen...
Dat het zo is gegroeid is al erg genoeg. Moeten we het dan ook maar zo laten?
Wat doen we eraan om dat recht te zetten??
Het feminisme mag doorstarten naar een twee punt nul versie en zorgen dat de vrouwen zichzelf gelukkig leren maken - ècht gelukkig, dus zonder een ander dwars te zitten, wat tot noch toe haar favoriete spelletje was uit puur tijdverdrijf, leedvermaak en machtswellust...
Uitnodiging tot dialoog
Dit is een uitnodiging tot dialoog. Daar staat dit topic open voor. Om samen te bedenken hoe het beter kan. Zijn we daartoe al in staat?Enne, dialoog - dat is dus een gesprek, een respectvol overleg. Waarin ieder een bijdrage ter tafel mag brengen. Graag zelfs. Een bijdrage is constructief van aard. Geen touwtrekkerij om je oude pijn te dumpen waar dat niet hoort. Onthou dat. Tx.
Voor de volledigheid: ter tafel wil zeggen niet op mijn bord maar als neutraal gegeven, midden op "de tafel".
Het volgende schreef ik aan een dierbare en hoewel de situatie per persoon kan verschillen, is het achterliggende gedoe ongetwijfeld voor meer mensen herkenbaar. Zie het dus als een...
Liefdesbrief, onderuit de zak
"Wat ik beschreef zijn zaken die ik onmogelijk weten kan want 't zijn jouw meest persoonlijke gedachten. Je ziet dat ik de dingen inzie die jouw ziel mij wil laten weten. Het is daardoor onmogelijk dat ik ernaast zit omdat dit het talent is dat spreekt - en dat heeft iedereen, jij ook, dus dien jij het te gebruiken. Alleen zou jij het liefste de hele boel ontkennen. Ook dat laat jij voelen. Bluffen en proberen ermee wegkomen.Nooit doen. Wees altijd eerlijk. Sowieso tegen jezelf.
Aan liegen is een eind gekomen en tot nu toe heb je vooral tegen jezelf gelogen. Roken is er het meest zichtbare bewijs van waarbij jouw geneugten - en levensplezier - in rook op gaan. Sowieso is het je aan te zien want je bent niet gelukkig. En zoon houdt je de spiegel voor omdat je geen geld aan jezelf spendeert. Daarom bietst hij zoveel bij je. Eigen schuld heet dat; hij houdt je de spiegel voor omdat je dat geld toch niet gebruikt en hij er wèl een doel voor weet. Hij heeft er diezelfde dag lol van èn komt elke dag te kort. Zo hoort dat. Sparen is onzin. Geld heb je om van te leven dus dien je dat uit te geven en die mindset, instelling of levenshouding ga jij never nooit bereiken zolang jij je zo emotioneel kreupel gedraagt.
Waarom denk je dat ik suggereerde om lekker eten in huis te halen?? Ik had het over kerst maar daar ging het natuurlijk niet om. Ik wist niet dat je afgelopen zondag een feestje zou hebben maar dáár was het natuurlijk voor bedoeld. En? Deed je dat?
Natuurlijk niet. Je bent een krentenkakker net als je man, de geldwolf. Je hebt gratis koeken en ander lekkers van de b-bakker opgehaald en serveert dat als jouw kinderen en oh zo dierbare kleinkinderen komen voor jouw verjaardag.
Allemachtig. Gratis spul. Mag het niks kosten of zo?? Waarom mag het geen feestje zijn?? Weet je je geen raad met al die aandacht als er mensen komen of zo? Wat een onzin. Misplaatste aanstellerij. Had de catering laten aanrukken, zet een band neer en had zelf de capelmeester gespeeld. Ik heb het je nog zo gezegd - al verkeerde ik in de veronderstelling dat je dat met kerst te doen had, tot ik zaterdag pas vernam dat ze op jouw verjaardag zouden komen - maar nee... alles negeren.
Kijk eens van een afstand hoe deze geforceerde, haast spastische, jezelf-klein-houderij eruit ziet... Moet ik het nog eens voor je opsommen? Je gaat nooit zelf op vakantie. Je koopt niets leuks voor jezelf. Ik zei je een keyboard te regelen om jezelf te leren vermaken en je wachtte een maand tot je zoon met een afdankertje aan kwam. En nu die er is speel je er niet op maar je ziet het als bezit of voor als iemand langskomt die erop speelt, zoals ik. Als ik te vaak kom word je nijdig en wijt je dat aan je man zonder bij jezelf te rade te gaan waarom je zo kwaad bent en wat dat betekent.
Je man heeft er een scharrel bij - via DE KERK nota bene, hoe schijnheilig en tegenstrijdig wil je het hebben, ook gezien de regeltjes die kerk er op na houdt - en gaat met haar een flinke tijd op vakantie elke zomer. Hij heeft uitstapjes met haar. Hij zet de blommen buiten. En iedereen weet het. Zelfs en vooral jij.
En jij? Jij zit thuis, komt nergens, gaat nergens, beleeft niets want dat mag niet - van wie niet? - en haalt wat gratis spullen op via weggeefgroepen en fietst de streek in de rondte om die bende op te halen. Met die spulletjes ophalen is niets mis maar aloha (ALOHA!) mag jij een keer aan jezelf denken??? Zo ja... wanneer???
Waarom mag jij niet gelukkig zijn????
Wie heeft dat tussen jouw oren gepropt?
En wat ga jij ondernemen om dat eruit te krijgen?
Kun je naar een alternatief genezer via je zorgverzekeraar?? Doen. Kost je niks en levert de wereld op. Het doet jouw eigen kennis wakker schudden als je anderen bezig ziet en mij geloof je toch niet. Ik ben al 2,5 jaar met je bezig en je bent een stuk minder onrustig maar nog ver verwijderd van wie je bent en hoort te zijn.
Iemand die 74 is geworden hoort een keer aan zichzelf toe te geven en te leren LEVEN. Doen wat je leuk vindt, dus.
En? Doe je dat? M'n hoela. Jouw dag-, week- en maand-ritme bestaat uit de krant bezorgen in het allerholst van de nacht en als morgenster zie je het krieken van de dag, zie je hen die stilletjes en verdrietig uit werken gaan en hen die uit de kroeg zich zwalkend een weg zoeken om te slapen of te bijslapen. En tussen al hun verdriet zit jij met jouw verdriet. En de boosheid waartoe dat gefermenteerd is.
Boos of niet... je laat 'iets' jouw levensgeluk in jouw weg staan en het wordt tijd om daar naar te kijken. Omdat iedereen het aan je ziet en jij de enige bent die het niet wil zien en niet wenst onder ogen te komen.
Dat heet verraad van jezelf of 'jezelf tekort doen'.
Dat niet veranderen heet lui, passief gedrag.
En ook dat mag allemaal. Maar zeg eens... past het je?
Zeg eens, klein meisje... zou het kunnen dat jij niet goed genoeg bent voor deze wereld en toch niets kunt bereiken en dat jij je klein laat houden door die overtuiging die niet eens van jou is? Maar opgedrongen?"++
Haar reactie hierop
"Is allemaal waar"Dat is klasse.
Hoe tof dat er steeds meer mensen zijn die durven ontspannen en zich durven uitspreken, zonder angst om op hun kop te krijgen...
gepubliceerd op facebook.com/1369986719777658
Geen opmerkingen:
Een reactie posten