De boodschap van de siddering |
Wanneer door mijn lichaam een siddering gaat bij het zien, lezen of horen van iemands bericht dan ben ik opeens weer terug in de schoolbanken, gezeten voor de autoritaire boze schoolmeester of juf.
De reden?
Mijn bestaan, wellicht? "Some people may never like you because your spirit irritates their demons", stelde denzel washington ooit. "Ik mag niet gelukkig zijn dus hij ook niet" is een valide reden om anderen te verwensen. Zie ik heel mijn leven gebeuren, althans.
Door afstand te nemen en overzicht te creëren leerde ik het in-zien. Het is een hardnekkig fenomeen met wortels in verdeel-en-heers, je weet wel, die uitvinding van kerk en adel. We praten er niet over omdat we ons schamen voor onze diepste gedachten. Taboe dus. Dat is ons zo geleerd. Hardhandig bijgebracht zelfs. Op waarheid spreken staat straf. Ieder kind leert dat. Angst en geweld zijn de norm. Uit angst voor straf leert men waarheid verdraaien. Liegen, dus.
Dus verzinnen we een drogreden om ermee weg te komen, wanneer we iemand schaden, om gezichtsverlies te voorkomen. "Het was per ongeluk. Trek het je niet aan. Dat moet je toch echt bij jezelf zoeken." Drog-redenen, afgeleid van be-drog, ook wel logical fallacies of oneigenlijke argumentatie genoemd, is niets anders dan iemand de geest lullen. Gaslichting of mindfuck, in goed Nederlands.
En zo is "Verdeel-en-Heers", "Verwar en Plunder" ontstaan, waarvan de pijlers zijn: "Schuld, Boete, Straf en Zonde" oftewel SBS-Z, de praktische variant die we dagelijks toegediend krijgen. Met de paplepel ingegoten.
Dat dit zo gegroeid is, is niet te veranderen. Maar moeten we het dan zo laten??
Het is mijn taak op aarde om iedereen liefdevol in de spiegel te laten kijken, een "kijk even wat je doet", om zo te laten zien wat we doen en waar dat vandaan komt. Da's uit deze categorie: "wat gaat er goed, wat kan er beter" - de gouden regels van feedback.
Of men dat zinvol of zinloos acht of ervaart is niet ter zake doende. De ziel wil dat. Ons binnenwerk dus. We zijn elkaars spiegel. Om elkaar heel te maken. Om onszelf heel te maken door onszelf in een ander teruggespiegeld te krijgen.
In kinderen, met name. Die zijn nog puur en weerspiegelen hun omgeving. Die noemen we daarom "fluisterkinderen" omdat hun boodschap voor ons bestemd is en we daar al te gemakkelijk aan voorbij gaan, in de vaart van de razernij die zich van ons leven meester heeft gemaakt. Je weet wel - de "rat race".
Overmeesterd, onderworpen en overheerst |
Wij worden dagelijks overmeesterd; van buitenaf door toxische informatie via alle mogelijke media, en van binnenuit door de sporen van onze opvoeding.
Opvoeding, op basis van "hoe het hoort" oftewel "doe nu maar wat ik zeg", en dus per definitie een regelrechte verkrachting van het individu, zodat er van de natuurlijke pluriformiteit niets overblijft en conformiteit ontstaan. Allen krijgen dezelfde "opvoeding" die niets van ons over laat als het gaat om eigenwaarde, zelfvertrouwen en integriteit oftewel onaantastbaarheid; jarenlange structurele geestelijke en emotionele verkrachting is het toppunt van geweld te noemen - en tegelijkertijd de basis van onze door onszelf zo geprezen westerse "beschaving", in een samenleving die niet samen-leeft, waar de ouderen opgesloten worden zodat de werkende klasse kan werken en uitgeput thuiskomt zonder nog energie en aandacht te hebben voor hun kroost; waar kinderen in scholen gepropt worden op fabricagedatum, one size fits all; scholen zijn een drill- en af-reageer-centrum met dezelfde opzet als gevangenissen en psychiatrische afdelingen van ziekenhuizen.
Gevolg: kinderen en ouderen zien elkaar niet om kennis uit te wisselen en daarmee hun wijsheid, warmte en liefde. En dat gaat twee kanten op. Dat is waardering eigen. De verrukking om kleine kinderen te zien en te zien opgroeien wordt onze ouden van dagen ontnomen, in plaats van dat in hechte gemeenschappen iedereen door elkaar loopt, naar elkaar omkijkt en voor elkaar zorgt.
We kijken nu naar elkaar vol afgunst.
Verdeel en heers lijkt geslaagd te zijn.
In hechte gemeenschappen van weleer werkte de werkzame klasse en hadden ouderen, grootouders dus, tijd voor de kleinkinderen.
Tot grofweg begin jaren '80 van de vorige eeuw werkten de mannen, en vrouwen waren thuis voor de kinderen. Die variant heb ik nog meegemaakt. Da's allemaal "Vroeger"...
Nu werken man èn vrouw. Om te overleven. Uit financiële nood en om een andere reden. Alles werd teruggedraaid en de vooruitgang is voorbij, ingeleverd en teruggegeven. Een ontwikkeling sinds de jaren '50, ingezet door de Rockefellers en verspreid door de media; het feminisme werd neo-feminisme en zorgde dat vrouwen gingen werken in plaats van vrouw zijn; de carrière werd zaligmakend. Niet de man noch het gezin.
Het klassieke feminisme heeft voor heel goeie dingen gezorgd, gelijkheid en gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen, maar dit is er niet één van. Dit levert slechts ondermijning van de hele samenleving en dominantie over mannen door vrouwen. Polarisatie oftewel... je raadt het al... verdeel en heers.
Kortom: we zijn overmeesterd, onderworpen en overheerst. Met de "opvoeding" als wapen, zodat de onderlinge strijd niemand opvalt.
Althans... dat lieten wij gebeuren.
Menselijk collectief op aarde |
Een menselijk collectief op aarde is zo ver te zoeken. Mogelijk is dat de opzet geweest van Verdeel en Heers, denk je? De enige manier om daaruit te ontsnappen is om ten eerste onze historie te beseffen, we dienen immers te weten hoe dit zo gekomen is.
Ten tweede dienen we terug naar ons hart geleid te worden. De enige plek waar warmte en waarheid te vinden zijn; we dienen de van de ratio afkomstige kou te verdrijven plus daarmee de ingesleten overtuigingen dat we kennelijk nergens goed voor zijn en bovenal niet gelukkig mogen worden.
Daartoe - om dat te faciliteren - dienen we allereerst onder het juk van de collectieve vervloeking uit te geraken; de banvloek van weleer, ander woord voor spirituele blokkade. Ook wel bekend als: "Twee geloven op een kussen, daar ligt de duivel tussen."
Sinds medio 2021 zijn we collectief verlost van die banvloek of spirituele blokkade - da's de blokkade van onze talenten, zodat we waren gaan denken dat we nergens goed voor zijn en niet gelukkig mogen worden.Die verlossing van spirituele lasten is echter niet genoeg zolang ons gedrag niet verandert. We houden onszelf klein omdat ons dat zo geleerd is. We vechten met onszelf en anderen want: "Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?"
Voorwaarde voor verandering - verbetering van levenskwaliteit |
Dus zal er niets veranderen tenzij wij dat willen.
Een mens verandert niet tenzij die vastloopt. Wie lang genoeg op een doodlopend spoor zit, niet gelukkig is en daardoor met zijn ziel onder zijn arm loopt, komt een keer op het punt om zijn leven te overdenken. Reflectie het dat. "Dat het zo geworden is, is erg genoeg. Maar... moet het zo blijven?"
Da's overigens geen keuze. We zijn slechts toeschouwers van onze belevenissen hier op aarde. De ziel stuurt ons, laat ons "avonturen beleven" en laat ons tot inzichten komen. Enige wat we te doen hebben is die ziel, ander woord voor gevoelsverstand, weer de plek te geven die die verdient. Eerherstel dus.
Ik dacht ooit een boek te zullen gaan schrijven om De Grootste Boodschap Aller Tijden te verspreiden. Wat dat ook moge zijn; een soort "Handboek voor (het) leven." Maar die is er al. Die zit in jou en mij. Als een klok die stug doortikt, tot het zover is. Afwachten, dus, tot de mensen gaan opstaan, voor zichzelf en het geluk waar ze recht op hebben. Dat is de definitie van bestaansrecht, immers. Je bent hier dus mag je gelukkig zijn. Punt uit.
Dus hou ik het bescheiden en deel mijn inzichten, belevenissen en interessen slechts via mijn dagboek van een vreemdeling, want ik ben hier op vakantie - en kijk elke dag opnieuw met verbijstering in het rond. In de hoop dat het tijdperk der grote veranderingen vat krijgt op het mensdom, dat haar kracht terugpakt door het gevoel in ere te herstellen en zich uiteindelijk van het ego ontdoet.
rj
-
Meerleeslinks |
Care? Dare? Share:
Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox -
Reactie van collegaschrijver
"Wat een meesterwerk 🙌 het is confrontatie maar de waarheid MOET dat zijn."
"Wie even de tijd durft te nemen om eens helder na te denken ziet hoe verziekt de mensheid is geworden. Volgzaam en slaafs gemaakt door regels en door een maar aangenomen conform, wat dat ook mag betekenen."
Ely.
--
