Welnee. Het is er of is er niet. Het is jou gegeven of... niet.
Ik ben geboren om te verdedigen wat mij lief is. Niet om te vechten. Een verschil van dag en nacht.
Da's geen keuze maar wat ik zie gebeuren in mijn leven.
Wanneer iemand strijd maakt van een zelfverzonnen probleem, waarvoor ik moet opdraaien, laat ik dat als vanzelf bij de ander. Ik doe een stap terug en loop geen (verdere) schade op maar spreek mij wel uit, dus ik benoem rustig hoe het zit (de tactiek van de zelfverzonnen stelling) en confronteer de ander met zijn of haar strijdlust of zelfs oorlogszucht.
Meestal volhardt de ander in die "Strijd om de Macht". Ik volhard in Liefde en liefdevolle confrontatie, dus: ik hou de spiegel voor. En die is neutraal.
Als de ander uitgeraasd is zeg ik: "Als dat waar is... kan dat toch ook vriendelijk (en respectvol gezegd worden)?"
Zolang je niet meegaat in de strijd van de ander, en dus niet terugslaat, dus niets terugdoet, heb jij iets te goed van de ander, die jou doelbewust iets aan wil doen.
Er is niets krachtigers denkbaar. Je blijft zo buiten de strijd.
Boosheid is een product van Verdriet en Onmacht. Strijd is vaak een mengsel van frustratie, boosheid, bezitsdrang en louter parasitair gedrag. En niet te vergeten: "Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?"
Dat vraagt rust, begrip en tolerantie van degene die aangevallen wordt. En overzicht. Daar kan men wèl aan werken, want dat vraagt Kennis, en door je dat eigen te maken en toe te passen, ontstaan uiteindelijk Wijsheid.
Ego is het product van Verdeel en Heers. "Wij mogen niet gelukkig zijn", is de boodschap enerzijds. En anderzijds: "Wie afwijkt wordt gestraft".
Ingrediënten van een kille cultuur zonder (dat we opgroeien met) eigenwaarde of zelfvertrouwen.
We groeien op als Kind van een Systeem waar niets mag, van alles moet en waar gevoel verboden is, zonder ooit volwassen te worden. Zo worden we tegen onszelf opgezet en zitten de rest van ons leven vol zelfsabotage. Zelfhaat, zelfs.
De geest raakt logischerwijs volledig verscheurd wanneer Gevoel niet mee mag doen. Niemand herstelt dat, niemand werkt daaraan, niemand kiest voor Verbetering van Levenskwaliteit. Helaas. Men houdt liever vast aan schijn-zekerheid en schijn-veiligheid, anders gezegd: dat duidt op Stockholm-syndroom... zodat er niets verandert en men vasthoudt aan aangeleerde, opgedrongen, Normen en Waarden; Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die volgt men uit Angst voor Straf.
Een waterdicht Systeem van Verdeel en Heers oftewel Verwar en Plunder. Ik noem dat SBS-Z; Schuld, Boete, Straf en Zonde.
Is er hoop?
Altijd.
Men mag altijd streven naar Verbetering en kijken hoever men komt.
Mijn taak is het om mensen te wijzen op de hindernissen en blokkades die recht voor hun neus liggen en hen weerhoudt van normaal, warm menselijk gedrag.
rj
Meerleeslinks:
PS: Dat dat zo geworden is, kan ik niet veranderen. Maar moet het dan zo blijven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten