Op jezelf zijn is nu nodig om die noodzakelijke stap te maken die we collectief te maken hebben

540 woorden |

Op jezelf zijn is nu nodig... 

om die noodzakelijke stap te maken die we collectief te maken hebben. De meeste mensen spreken zich niet uit - dus doe ik dat. Mijn laatste posts op fb zijn allemaal in het kader hiervan:

• Mensen willen zó graag samen zijn dat ze zichzelf vergeten. Ze kunnen dus niet alléén zijn en genieten van wat is maar voelen zich verloren en mislukt zonder de basis-ingredienten waaraan ieder moet voldoen - huisje boompje beesje.
  Hallo! Dit is Aquarius. Het tijdperk om in te zien dat je op niemand kunt of mag leunen - dáárom zijn er zoveel singles en alleenstaande ouders | meer: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/593938410715830
• Ik liep tussen palmbomen naar het strand van een bounty-eiland. Ik voelde euforisch. Maar niet lang. Ik kon dat gevoel niet vasthouden en wilde dat het liefst met iemand delen.
  Jaren later leerde ik: “Het is je zaak niet een ander gelukkig te willen maken; je hebt dat voor jezelf te houden” en inderdaad, zo is het, merk ik nu | facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/593786974064307
• Wat betekent scoren? Zijn vrouwen een trofee? En hoe is dat omgekeerd? Nu de Super Maan voor de derde en laatste keer te zien is, krijg ik wilde verhalen te lezen - en te voelen. Ik noem het: 'Verwachtingsvol'.
  Zeg mij eens... Welke behoefte komt nu vrij? | facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/593780250731646
• Velen voelen zich verloren en weten niet wat ze ermee moeten.We noemen dat “met de ziel onder de arm” of “bij de pakken neer zitten”. Dat is eigenlijk OPGEVEN dus.
  Voel je je verloren - dan is dat wèl de weg naar je ziel. Want wat je voelt is een aanleiding om naar binnen te gaan, wat overigens velen mis-bruiken om maar op te geven. Daar is het niet voor. | facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/585610038215334

Te vroeg

Ik weet dat dit nu te vroeg is - voor de meesten onder ons. Want je wilt er nog niet aan. Oftewel : je houdt het buiten jezelf. Dat doet jouw verstand om maar vast te houden aan “schijn-veiligheid en schijn-zekerheid” (zie facebook.com/photo.php?fbid=593442410765430)

Maar toch heb ik dit te sturen. Dat voelt zo.
Onze behoefte snelt ons vooruit. Onze “hunkering” zelfs.

Verwarring. Boosheid. Hunkering

Ik schrijf dit niet voor niets. Wat ik voel van je is de hunkering van het collectief der mensen. In positieve zin, een hunkering naar “leven”; . Voorlopig zitten de meesten nog vast in “afleiding en afhankelijkheid (overmatig eten, drinken, seks) is de weg er naar toe” maar dat slijt vanzelf als je erachter komt dat die weg doodlopend is.

Gister kwamen spontaan drie uitingsvormen in mij op:

“Ik voel jouw verwarring. Ik voel hoe verward jij bent van binnen. Chaos in je bol. En je verwacht orde, rust en steun van mij?”

“Waarom straf jij anderen met jouw boosheid, voor jouw boosheid?”

“Ik voel jouw hunkering. Naar steun, liefde, 'gewoon-heid'. Dat vind je in je-zelf. Niemand vindt dat buiten zichzelf. Niemand.”

Word jezelf

Ik wil dat vrouwen weer vrouwen worden. Dan baren ze kinderen die ook zichzelf mogen zijn. En ontstaan er mannen van het kaliber die jij beschrijft EN... zijn de vrouwen zo bij zichzelf dat ze niet gaan jeremiauwen over helemaal niets.  

Dus doe je ding. En-joy.++


Meerleeslink: “Vrouw, ga naar je hart, want we hebben jou nodig | Boodschap voor alle vrouwen”
Leestip: verander “vrouw” in vrouwelijk en er gaat een wereld voor ons open... 

Muziekie d'r bij: 

stoere dansbare uit-je-dak-gaan-remix van Kareem Raihani - soundcloud.com/kareemraihani/becoming-one-of-the-people-kareem-raihani-rework