Kou: eerst het hoofd, dan het hart... eeeehhh!

526 woorden

Prachtig nummer ter illustratie wat er rondwaart in deze samenleving: "zo koud als ijs"
Onze grootste vijand is... kou - http://youtu.be/g_1XdSqBQUg
(Ons ergste wapen: de mond - www.youtu.be/N62Ob50VIwg)

nb: Madonna bezong dit trouwens ook, exact... in Frozen

Nieuwetijdskinderen zijn er om ons te helpen bij het leren

Een verhaaltje over Es, ze heeft een dochter van rond de 20. Ze vertelde dat haar oudste al 22 jaar op een bepaalde manier niet bereikbaar is. Met dochter knuffelt ze, zoon houdt afstand. Zoon mist dat wel en is jaloers op die twee, maar ... tis nu eenmaal zo.

Mijn ingeving naar haar was: "dus al 22 jaar probeert je zoon iets te laten zien. Hij laat je leren. Maar je pakt je les niet. Daarom duurt het al 22 jaar."
Heftig hè? Toch kan dat voorkomen. Mensen die met de beste bedoelingen van de wereld de boodschap die onder hun neus ligt, over het hoofd zien.

Mensen die met de beste bedoelingen van de wereld de boodschap die onder hun neus ligt, over het hoofd zien.

Iets soortgelijks hoorde ik mezelf tegen jou zeggen over jouw zoon. Jouw zoon laat je iets zien. Weet je nog? Sindsdien is het stil tussen ons trouwens. Tot ik gisteravond jouw profiel even bezocht, uit ingeving. Ik zag dat je al dagen jouw kat mist.

Je kunt niet meer leunen. Die tijd is voorbij

"Jouw kat helpt je" viel mij gister in. Door het weglopen en verdwijnen van hem, kun je niet meer op hem 'leunen' en ben je op jezelf aangewezen. Daar schreef ik over (in "geen relatie")

Soms hebben we anderen nodig om ons ergens op te wijzen, wat we zelf over het hoofd zien. Gister was ik in gesprek met iemand die werkte in een biowinkel. Voor het eerst kwam ze tegenover mij zitten. Het vertrouwen tussen haar en mij is nu dermate gegroeid dat dat kon gebeuren. Ze zei dat ze geen spijt had van haar leven of haar beslissing om aldaar werken, want... "als ze daar niet zou werken, zou ze mij nooit hebben ontmoet". Ze riep het uit zowat, behoorlijk luid dus. Ik dacht "nou ja, zal wel" en wilde eraan voorbij gaan, want wat moest ik daarmee?

Toch zat daar een boodschap onder die mij duidelijk werd gemaakt door een passant met een winkelwagentje (een vrouw die ik wel eens aangesproken had, en net als Es, behoorlijk geconfronteerd heb met een ingeving), die woordelijk herhaalde wat mijn tafelgenote had gezegd en dat "een groot compliment noemde"; "ik hoor daarin een groot compliment" zei ze zelfs. Moet je na gaan. Dus soms stuurt de ziel mensen op ons pad om ons iets duidelijk te maken.

Soms hebben we anderen nodig om ons ergens op te wijzen, wat we zelf over het hoofd zien

Wij zijn hier om te leren. Nieuwetijdskinderen zijn er om ons te helpen bij het leren. 

Alles wat ik hier nu voor jou opteken, is uit ingeving. 

Doe je voordeel ermee. 

PS: Eerst het hart, dan het verstand. Dat verzin ik niet alleen, dat zei Toon Hermans al, luister maar naar "Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken". Uit de weblog "denkfout".

meerleeslink: warm menselijk communiceren in een land vol kou - ff zelf zoeken in de rechter zijlijn